மனோன்மணீய     நாடகத்தில்     இடம்பெறும் முக்கியப்
பாத்திரப் படைப்புகளாகப் பின் வருபவர்களைக் கூறலாம்.

பேராசிரியர் சுந்தரம்பிள்ளை ஒவ்வொரு பாத்திரத்தையும்
அதனதன் தேவைக்கு ஏற்பத் திட்டமிட்டு அமைத்து இருக்கிறார்.
கதைப் போக்கின்படி ஒவ்வொருவரும் எந்த எந்த இடத்தில்
வரவேண்டுமோ அந்தந்த இடத்திலேயே     வருகின்றனர்;
எவ்வளவு பேச வேண்டுமோ அவ்வளவே பேசுகின்றனர்.
காதலனாய், காதலியாய், தூதுவனாய், இயற்கையின் இரசிகனாய்,
அருள் சுரக்கும் உள்ளத்தினனாய், அறிவுத் திறம் மிக்கோனாய்,
சூழ்ச்சியில் வல்லவனாய், சூதுமதி படைத்தவனாய் எனப் பல
பண்புகள் கொண்ட பாத்திரப் படைப்புகள் நாடகத்துக்குள்
அமைந்து அழகும் கலையும் சேர்க்கின்றன. அவற்றை
ஒவ்வொன்றாகக் காண்போம்.
 

மனோன்மணி

இவள் நாடகக் காப்பியத்தலைவி; நற்குணங்களின்
உறைவிடம்; நற்பண்புகள் நிறைந்தவள்; தியாகம் புரியத்
தயங்காத மங்கை. நாடகத்தில் மனோன்மணியை அறிமுகப்படுத்தும்
பொழுதே அவளது பண்பு நலன்கள் வெளியிடப்படுகின்றன.
சுந்தரமுனிவர், நகரவாசிகள் என மற்றவர்களின் வாக்காகவே
மனோன்மணி அறிமுகப்படுத்தப் படுகிறாள்.

ஆங்கில நாடக ஆசிரியர் சேக்ஸ்பியர், வெனிஸ்
வணிகன் (The Merchant of Venice) என்னும் தம் நாடகத்தில்
நாடகத் தலைவியை நேரடியாக அறிமுகப்படுத்தாமல், அவள்
காதலன் பெசானியோ (Bassanio) மூலம் அறிமுகப்படுத்துவார்.
மற்றவர்களைக் கொண்டு அறிமுகப்படுத்தும் இந்த உத்தி முறையைத்
தான் பேராசிரியர் சுந்தரம் பிள்ளையும் கையாள்கிறார்.

ஒரு நகரவாசி மனோன்மணியை எவ்வாறு உயர்வு படுத்திக்
கூறுகிறான் என்பதை அறியலாம்.
 

பாற்கடல் கீண்டு எழு மதி

     வையத்து அவள்போல் மங்கையர் உளரோ !
     அன்பே உயிராய் அழகே யாக்கையாய்
     மன்பேர் உலகுசெய் மாதவம் அதனால்
     மலைமகள் கருணையும் கலைமகள் உணர்வும்
     கமலையின் எழிலும் அமையவோர் உருவாய்
     பாண்டியன் தொல்குலம் ஆகிய பாற்கடல்
     கீண்டு எழு மதியென ஈண்டு அவதரித்த
     மனோன்மணி அன்னையை வாழ்த்தார் யாரோ
                                          (அங்கம் 1 : களம் 1 : 128-135)

      (யாக்கை = உடல் ; கமலை = இலக்குமி;
      எழில் = அழகு ; ஈண்டு = இங்கு)

என்று மனோன்மணியைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறான்.