226. பாலை

	மரம் சா மருந்தும் கொள்ளார், மாந்தர்;
	உரம் சாச் செய்யார், உயர்தவம்; வளம் கெடப்
	பொன்னும் கொள்ளார், மன்னர்-நன்னுதல்!-
	நாம் தம் உண்மையின் உளமே; அதனால்
5	தாம் செய்பொருள் அளவு அறியார்; தாம் கசிந்து,
	என்றூழ் நிறுப்ப, நீள் இடை ஒழிய,
	சென்றோர்மன்ற நம் காதலர்; என்றும்
	இன்ன நிலைமைத்து என்ப;
	என்னோரும் அறிப, இவ் உலகத்தானே.	உரை