109. பாலை

	'ஒன்றுதும்' என்ற தொன்று படு நட்பின்
	காதலர் அகன்றென, கலங்கிப் பேதுற்று,
	'அன்னவோ, இந் நன்னுதல் நிலை?' என,
	வினவல் ஆனாப் புனையிழை! கேள், இனி
5	உரைக்கல் ஆகா எவ்வம்; இம்மென
	இரைக்கும் வாடை இருள் கூர் பொழுதில்,
	துளியுடைத் தொழுவின் துணிதல் அற்றத்து,
	உச்சிக் கட்டிய கூழை ஆவின்
	நிலை என, ஒருவேன் ஆகி
10	உலமர, கழியும், இப் பகல் மடி பொழுதே!	உரை