61. குறிஞ்சி

	கேளாய், எல்ல தோழி! அல்கல்
	வேணவா நலிய, வெய்ய உயிரா,
	ஏ மான் பிணையின் வருந்தினெனாக,
	துயர் மருங்கு அறிந்தனள் போல, அன்னை,
5	'துஞ்சாயோ, என் குறுமகள்?' என்றலின்,
	சொல் வெளிப்படாமை மெல்ல என் நெஞ்சில்,
	'படு மழை பொழிந்த பாறை மருங்கில்
	சிரல் வாய் உற்ற தளவின், பரல் அவல்,
	கான் கெழு நாடற் படர்ந்தோர்க்குக்
10	கண்ணும் படுமோ?' என்றிசின், யானே.	உரை