89. முல்லை

	கொண்டல் ஆற்றி விண்தலைச்செறீஇயர்,
	திரைப் பிதிர் கடுப்ப முகடு உகந்து ஏறி,
	நிரைத்து நிறை கொண்ட கமஞ் சூல் மா மழை
	அழி துளி கழிப்பிய வழி பெயற் கடை நாள்,
5	இரும் பனிப் பருவத்த மயிர்க் காய் உழுந்தின்
	அகல் இலை அகல வீசி, அகலாது
	அல்கலும் அலைக்கும் நல்கா வாடை,
	பரும யானை அயா உயிர்த்தாஅங்கு,
	இன்னும் வருமே-தோழி!-வாரா
10	வன்கணாளரோடு இயைந்த
	புன்கண் மாலையும் புலம்பும் முந்துறுத்தே!	உரை