147. குறிஞ்சி

	யாங்கு ஆகுவமோ-'அணி நுதற் குறுமகள்!
	தேம் படு சாரற் சிறு தினைப் பெருங் குரல்
	செவ் வாய்ப் பைங் கிளி கவர, நீ மற்று
	எவ் வாய்ச் சென்றனை, அவண்?' எனக் கூறி,
5	அன்னை ஆனாள் கழற, முன் நின்று,
	'அருவி ஆர்க்கும் பெரு வரை நாடனை
	அறியலும் அறியேன்; காண்டலும் இலனே;
	வெதிர் புனை தட்டையேன் மலர் பூக் கொய்து,
	சுனை பாய்ந்து ஆடிற்றும் இலன்' என நினைவிலை
10	பொய்யல், அந்தோ! வாய்த்தனை? அது கேட்டு,
	தலை இறைஞ்சினளே அன்னை;
	செலவு ஒழிந்தனையால், அளியை நீ, புனத்தே?	உரை