310. மருதம்

	விளக்கின் அன்ன சுடர் விடு தாமரை,
	களிற்றுச் செவி அன்ன பாசடை தயங்க,
	உண்துறை மகளிர் இரிய, குண்டு நீர்
	வாளை பிறழும் ஊரற்கு, நாளை
5	மகட் கொடை எதிர்ந்த மடம் கெழு பெண்டே!
	தொலைந்த நாவின் உலைந்த குறு மொழி
	உடன்பட்டு, ஓராத் தாயரொடு ஒழிபுடன்
	சொல்லலைகொல்லோ நீயே-வல்லை,
	களிறு பெறு வல்சிப் பாணன் கையதை
10	வள் உயிர்த் தண்ணுமை போல,
	உள் யாதும் இல்லது ஓர் போர்வைஅம் சொல்லே?	உரை

340. மருதம்

	புல்லேன், மகிழ்ந! புலத்தலும் இல்லேன்-
	கல்லா யானைக் கடுந் தேர்ச் செழியன்
	படை மாண் பெருங் குள மடை நீர் விட்டென,
	கால் அணைந்து எதிரிய கணைக் கோட்டு வாளை
5	அள்ளல்அம் கழனி உள்வாய் ஓடி,
	பகடு சேறு உதைத்த புள்ளி வெண் புறத்து,
	செஞ் சால் உழவர் கோல் புடை மதரி,
	பைங் காற் செறுவின் அணைமுதல் பிறழும்
	வாணன் சிறுகுடி அன்ன, என்
10	கோள் நேர் எல் வளை நெகிழ்த்த நும்மே!	உரை

390. மருதம்

	வாளை வாளின் பிறழ, நாளும்
	பொய்கை நீர்நாய் வைகுதுயில் ஏற்கும்
	கை வண் கிள்ளி வெண்ணி சூழ்ந்த
	வயல் வெள் ஆம்பல் உருவ நெறித் தழை
5	ஐது அகல் அல்குல் அணி பெறத் தைஇ,
	விழவின் செலீஇயர் வேண்டும்மன்னோ;
	யாணர் ஊரன் காணுநன்ஆயின்,
	வரையாமைஓ அரிதே; வரையின்,
	வரைபோல் யானை, வாய்மொழி முடியன்
10	வரை வேய் புரையும் நல் தோள்
	அளிய-தோழி!-தொலையுந பலவே.	உரை

400. மருதம்

	வாழை மென் தோடு வார்புஉறுபு ஊக்கும்
	நெல் விளை கழனி நேர் கண் செறுவின்,
	அரிவனர் இட்ட சூட்டு அயல், பெரிய
	இருஞ் சுவல் வாளை பிறழும் ஊர!
5	நினின்று அமைகுவென்ஆயின், இவண் நின்று,
	இன்னா நோக்கமொடு எவன் பிழைப்பு உண்டோ?
	மறம் கெழு சோழர் உறந்தை அவையத்து,
	அறம் கெட அறியாதாங்கு, சிறந்த
	கேண்மையொடு அளைஇ, நீயே
10	கெடு அறியாய் என் நெஞ்சத்தானே.	உரை