271

	அவரை அருந்த மந்தி பகர்வர்
	பக்கின் தோன்றும் நாடன் வேண்டின்,
	பசுப்போல் பெண்டிரும் பெறுகுவன்;
	தொல் கேள் ஆகலின், நல்குமால் இவட்கே.

தலைமகன் வரைவுவேண்டிவிடத் தமர் மறுத்துழி, செவிலிக்குத் தோழி அறத்தொடு நின்றது. 1

272

	கரு விரல் மந்திக் கல்லா வன் பறழ்
	அரு வரைத் தீம் தேன் எடுப்பி, அயலது
	உரு கெழு நெடுஞ் சினைப் பாயும் நாடன்
	இரவின் வருதல் அறியான்;
5	'வரும் வரும்' என்ப தோழி! யாயே.

அல்லகுறிப்பட்டு நீங்கும் தலைமகன் சிறைப்புறத்தானாக, முன்னை நாள் நிகழ்ந்ததனைத் தோழிக்குச் சொல்லுவாள் போன்று, தலைமகள் சொல்லியது. 2

273

	அத்தச் செயலைத் துப்பு உறழ் ஒண் தளிர்
	புன் தலை மந்தி வன் பறழ் ஆரும்
	நல் மலை நாட! நீ செலின்,
	நின் நயந்து உறைவி என்னினும் கலிழ்மே.

வரைவிடை வைத்துப் பிரியும் தலைமகன் 'நின் துணைவியை உடம்படுவித்தேன்; இனி நீயே இதற்கு உடம்படாது கலிழ்கின்றாய்' என்றாற்குத் தோழி கூறியது. 3

274

	மந்திக் கணவன் கல்லாக் கடுவன்,
	ஒண் கேழ் வயப்புலி குழுமலின், விரைந்து, உடன்
	குன்று உயர் அடுக்கம் கொள்ளும் நாடன்
	சென்றனன் வாழி, தோழி! என்
5	மென் தோள் கவினும், பாயலும், கொண்டே.

வரைவிடை வைத்துப் பிரிந்துழி, ஆற்றுவிக்கும் தோழிக்குத் தலைமகள் சொல்லியது. 4

275

	குரங்கின் தலைவன் குரு மயிர்க் கடுவன்
	சூரல்அம் சிறு கோல் கொண்டு, வியல் அறை
	மாரி மொக்குள் புடைக்கும் நாட!
	யாம் நின் நயந்தனம் எனினும், எம்
5	ஆய்நலம் வாடுமோ அருளுதி எனினே?

வரையாது வந்தொழுகும் தலைமகன் இடையிட்டு வருதலால், எதிர்ப்பாடு பெறாத தோழி குறியிடத்து எதிர்ப்பட்டு, அவன் கொடுமை கூறி, நெருங்கிச் சொல்லியது. 5

276

	மந்திக் காதலன் முறி மேய் கடுவன்
	தண் கமழ் நறைக் கொடி கொண்டு, வியல் அறைப்
	பொங்கல் இள மழை புடைக்கும் நாட!
	நயவாய்ஆயினும் வரைந்தனை சென்மோ
5	கல் முகை வேங்கை மலரும்
	நல் மலை நாடன் பெண்டு எனப் படுத்தே!

வரையாது வந்தொழுகும் தலைமகனைத் தோழி நெருங்கிச் சொல்லியது. 6

277

	குறவர் முன்றில் மா தீண்டு துறுகல்
	கல்லா மந்தி கடுவனோடு உகளும்
	குன்ற நாட! நின் மொழிவல்; என்றும்,
	பயப்ப நீத்தல் என் இவள்
5	கயத்து வளர் குவளையின் அமர்த்த கண்ணே.

வரையாது வந்தொழுகும் தலைமகன் புணர்ந்து நீங்குழி, எதிர்ப்பட்ட தோழி வரைவு கடாயது. 7

278

	சிலம்பின் வெதிரத்துக் கண்விடு கழைக்கோல்
	குரங்கின் வன் பறழ் பாய்ந்தென, இலஞ்சி
	மீன் எறி தூண்டிலின் நிவக்கும் நாடன்
	உற்றோர் மறவா நோய் தந்து,
5	கண்டோர் தண்டா நலம் கொண்டனனே!

வரையாது வந்தொழுகும் தலைமகன் சிறைப்புறத்தானாக, தலைமகள் தோழிக்குச் சொல்லியது. 8

279

	கல் இவர் இற்றி புல்லுவன ஏறிக்
	குளவி மேய்ந்த மந்தி துணையொடு
	வரைமிசை உகளும் நாட! நீ வரின்,
	கல் அகத்தது எம் ஊரே;
5	அம்பல் சேரி அலர் ஆங்கட்டே.

இரவுக்குறி வேண்டும் தலைமகனைத் தோழி வரவு அருமை கூறி மறுத்தது. 9

280

	கரு விரல் மந்திக் கல்லா வன் பார்ப்பு
	இரு வெதிர் ஈர்ங் கழை ஏறி, சிறு கோல்
	மதி புடைப்பது போல் தோன்றும் நாட!
	வரைந்தனை நீ எனக் கேட்டு யான்
5	உரைத்தனென்அல்லெனோ அஃது என் யாய்க்கே?

புணர்ந்து உடன்போகிய தலைமகன் தலைமகளைக் கரண வகையான் வரைந்தானாக, எதிர் சென்ற தோழிக்கு, 'இனி யான் இவளை வரைந்தமை நுமர்க்கு உணர்த்த வேண்டும்' என்றானாக, அவள் சொல்லியது. 10

உரை