391

	மறு இல் தூவிச் சிறு கருங் காக்கை!
	அன்புடை மரபின் நின் கிளையோடு ஆரப்
	பச்சூன் பெய்த பைந் நிண வல்சி
	பொலம் புனை கலத்தில் தருகுவென் மாதோ;
5	வெஞ்சின விறல் வேல் காளையொடு
	அம்சில் ஓதியை வரக் கரைந்தீமே.

உடன்போகிய தலைமகள் மீடற்பொருட்டு, தாய் காகத்திற்குப் பராய்க்கடன் உரைத்தது. 1

392

	வேய் வனப்பு இழந்த தோளும், வெயில் தெற
	ஆய்கவின் தொலைந்த நுதலும், நோக்கிப்
	பரியல் வாழி, தோழி! பரியின்,
	எல்லை இல் இடும்பை தரூஉம்
5	நல் வரை நாடனொடு வந்தமாறே.

உடன்போய் மீண்டு வந்த தலைமகள் வழிவரல் வருத்தங் கண்டு, ஆற்றாளாகிய தோழிக்குச் சொல்லியது. 2

393

	துறந்ததற் கொண்டு துயர் அடச் சாஅய்,
	அறம் புலந்து பழிக்கும் அளைகணாட்டி!
	எவ்வ நெஞ்சிற்கு ஏமம் ஆக
	வந்தனளோ நின் மட மகள்
5	வெந் திறல் வெள் வேல் விடலை முந்துறவே?

உடன்போய்த் தலைமகள் மீண்டு வந்துழி, அயலோர் அவள் தாய்க்குச் சொல்லியது. 3

394

	மாண்பு இல் கொள்கையொடு மயங்கு துயர் செய்த
	அன்பு இல் அறனும் அருளிற்று மன்ற;
	வெஞ் சுரம் இறந்த அம் சில் ஓதி,
	பெரு மட மான் பிணை அலைத்த
5	சிறு நுதல் குறுமகள் காட்டிய வம்மே.

உடன்போய்த் தலைமகள் வந்துழி, தாய் சுற்றத்தார்க்குச் சொல்லியது. 4

395

	முளி வயிர்ப் பிறந்த, வளி வளர் கூர் எரிச்
	சுடர் விடு நெடுங் கொடி விடர் முகை முழங்கும்
	இன்னா அருஞ் சுரம் தீர்ந்தனம்; மென்மெல
	ஏகுமதி வாழியோ, குறுமகள்! போது கலந்து
5	கறங்கு இசை அருவி வீழும்,
	பிறங்கு இருஞ் சோலை, நம் மலை கெழு நாட்டே.

உடன்போய் மீள்கின்ற தலைமகன் தலைமகட்குச் சொல்லியது. 5

396

	புலிப் பொறி வேங்கைப் பொன் இணர் கொய்து நின்
	கதுப்பு அயல் அணியும் அளவை, பைபயச்
	சுரத்திடை அயர்ச்சியை ஆறுகம் மடந்தை!
	கல் கெழு சிறப்பின் நம் ஊர்
5	எல் விருந்து ஆகிப் புகுகம், நாமே.

இதுவும் அது. 6

397

	'கவிழ் மயிர் எருத்தின் செந்நாய் ஏற்றை
	குருளைப் பன்றி கொள்ளாது கழியும்
	சுரம் நனி வாராநின்றனள்' என்பது
	முன்னுற விரைந்த நீர் உரைமின்
5	இன் நகை முறுவல் என் ஆயத்தோர்க்கே.

உடன்போய் மீள்கின்ற தலைமகள் தன் ஊர்க்குச் சொல்கின்றாரைக் கண்டு கூறியது. 7

398

	'புள்ளும் அறியாப் பல் பழம் பழுனி,
	மட மான் அறியாத் தட நீர் நிலைஇ,
	சுரம் நனி இனிய ஆகுக!' என்று
	நினைத்தொறும் கலிழும் என்னினும்
5	மிகப் பெரிது புலம்பின்று தோழி! நம் ஊரே.

தலைமகள் மீண்டு வந்துழி, அவட்குத் தோழி கூறியது. 8

399

	'நும் மனைச் சிலம்பு கழீஇ அயரினும்,
	எம் மனை வதுவை நல் மணம் கழிக' எனச்
	சொல்லின் எவனோ மற்றே வென் வேல்,
	மை அற விளங்கிய கழல்அடி,
5	பொய் வல் காளையை ஈன்ற தாய்க்கே?

உடன் கொண்டுபோன தலைமகன் மீண்டு தலைவியைத் தன் இல்லத்துக்கொண்டு புக்குழி, 'அவன் தாய் அவட்குச் சிலம்பு கழி நோன்பு செய்கின்றாள்' எனக் கேட்ட நற்றாய் ஆண்டுநின்றும் வந்தார்க்குச் சொல்லியது. 9

400

	மள்ளர் அன்ன மரவம் தழீஇ,
	மகளிர் அன்ன ஆடுகொடி நுடங்கும்
	அரும் பதம் கொண்ட பெரும் பத வேனில்,
	'காதல் புணர்ந்தனள் ஆகி, ஆய் கழல்
5	வெஞ் சின விறல் வேல் காளையொடு
	இன்று புகுதரும்' என வந்தன்று, தூதே.

உடன்போய் வதுவை அயரப்பட்ட தலைவி, 'தலைவனோடு இன்று வரும்' எனக் கேட்ட செவிலித்தாய் நற்றாய்க்குச் சொல்லியது. 10

உரை