அறு சில் கால அஞ்சிறைத் தும்பி

நூற்றிதழ்த் தாமரைப் பூச் சினை சீக்கும்,

காம்பு கண்டன்ன தூம்புடை, வேழத்துத்

துறை நணி ஊரனை உள்ளி, என்

இறை ஏர் எல் வளை நெகிழ்பு ஓடும்மே.

தலைமகளை வாயில் நேர்வித்தற் பொருட்டாக, 'காதலர் கொடுமை செய்தாராயினும், அவர் திறம் மறவாதொழியல் வேண்டும்' என்று முகம்புகுகின்ற தோழிக்கு, 'என் கைவளை நில்லாதாகின்றது அவரை நினைந்ததன் பயன் அன்றே; இனி அமையும்' எனத் த