301. பாலை

	'வறன் உறு செய்யின் வாடுபு வருந்தி,
	படர் மிகப் பிரிந்தோர் உள்ளுபு நினைதல்
	சிறு நனி ஆன்றிகம்' என்றி தோழி!
	நல்குநர் ஒழித்த கூலிச் சில் பதம்
5	ஒடிவை இன்றி ஓம்பாது உண்டு,
	நீர் வாழ் முதலை ஆவித்தன்ன
	ஆரை வேய்ந்த அறை வாய்ச் சகடத்து,
	ஊர் இஃது என்னாஅர், தீது இல் வாழ்க்கை,
	சுரமுதல் வருத்தம் மரமுதல் வீட்டி,
10	பாடு இன் தெண் கிணை கறங்க, காண்வர,
	குவி இணர் எருக்கின் ததர் பூங் கண்ணி
	ஆடூஉச் சென்னித் தகைப்ப, மகடூஉ,
	முளரித் தீயின் முழங்கு அழல் விளக்கத்துக்
	களரி ஆவிரைக் கிளர் பூங் கோதை,
15	வண்ண மார்பின் வன முலைத் துயல்வர,
	செறி நடைப் பிடியொடு களிறு புணர்ந்தென்னக்
	குறு நெடுந் தூம்பொடு முழவுப் புணர்ந்து இசைப்ப,
	கார் வான் முழக்கின் நீர்மிசைத் தெவுட்டும்
	தேரை ஒலியின் மாண, சீர் அமைத்து,
20	சில் அரி கறங்கும் சிறு பல் இயத்தொடு
	பல் ஊர் பெயர்வனர் ஆடி, ஒல்லென,
	தலைப் புணர்த்து அசைத்த பல் தொகைக் கலப் பையர்,
	இரும் பேர் ஒக்கல் கோடியர் இறந்த
	புன் தலை மன்றம் காணின், வழி நாள்,
25	அழுங்கல் மூதூர்க்கு இன்னாதாகும்;
	அதுவே மருவினம், மாலை; அதனால்,
	காதலர் செய்த காதல்
	நீடு இன்று மறத்தல் கூடுமோ, மற்றே?

302. குறிஞ்சி

	சிலம்பில் போகிய செம் முக வாழை
	அலங்கல் அம் தோடு, அசைவளி உறுதொறும்,
	பள்ளி யானைப் பரூஉப் புறம் தைவரும்
	நல் வரை நாடனொடு அருவி ஆடியும்,
5	பல் இதழ் நீலம் படு சுனைக் குற்றும்,
	நறு வீ வேங்கை இன வண்டு ஆர்க்கும்
	வெறி கமழ் சோலை நயந்து விளையாடலும்
	அரிய போலும் காதல் அம் தோழி!
	இருங் கல் அடுக்கத்து என்னையர் உழுத
10	கரும்பு எனக் கவினிய பெருங் குரல் ஏனல்,
	கிளி பட விளைந்தமை அறிந்தும்,' செல்க' என,
	நம் அவண் விடுநள் போலாள், கைம்மிகச்
	சில் சுணங்கு அணிந்த, செறிந்து வீங்கு, இள முலை,
	மெல் இயல் ஒலிவரும் கதுப்பொடு,
15	பல் கால் நோக்கும் அறன் இல் யாயே.

303. பாலை

	இடை பிறர் அறிதல் அஞ்சி, மறை கரந்து,
	பேஎய் கண்ட கனவின், பல் மாண்
	நுண்ணிதின் இயைந்த காமம் வென் வேல்,
	மறம் மிகு தானை, பசும்பூண், பொறையன்
5	கார் புகன்று எடுத்த சூர் புகல் நனந்தலை
	மா இருங் கொல்லி உச்சித் தாஅய்,
	ததைந்து செல் அருவியின் அலர் எழப் பிரிந்தோர்
	புலம் கந்தாக இரவலர் செலினே,
	வரை புரை களிற்றொடு நன் கலன் ஈயும்
10	உரை சால் வண் புகழ்ப் பாரி பறம்பின்
	நிரை பறைக் குரீஇயினம் காலைப் போகி,
	முடங்கு புறச் செந்நெல் தரீஇயர், ஓராங்கு
	இரை தேர் கொட்பின் ஆகி, பொழுது படப்
	படர் கொள் மாலைப் படர்தந்தாங்கு,
15	வருவர் என்று உணர்ந்த, மடம் கெழு, நெஞ்சம்!
	ஐயம் தெளியரோ, நீயே; பல உடன்
	வறல் மரம் பொருந்திய சிள்வீடு, உமணர்
	கண நிரை மணியின், ஆர்க்கும் சுரன் இறந்து,
	அழி நீர் மீன் பெயர்ந்தாங்கு, அவர்
20	வழி நடைச் சேறல் வலித்திசின், யானே.

304. முல்லை

	இரு விசும்பு இவர்ந்த கருவி மா மழை,
	நீர் செறி நுங்கின் கண் சிதர்ந்தவை போல்,
	சூர் பனிப்பன்ன தண் வரல் ஆலியொடு
	பரூஉப் பெயல் அழி துளி தலைஇ, வான் நவின்று,
5	குரூஉத் துளி பொழிந்த பெரும் புலர் வைகறை,
	செய்து விட்டன்ன செந் நில மருங்கில்,
	செறித்து நிறுத்தன்ன தெள் அறல் பருகி,
	சிறு மறி தழீஇய தெறிநடை மடப் பிணை,
	வலம் திரி மருப்பின் அண்ணல் இரலையொடு,
10	அலங்கு சினைக் குருந்தின் அல்கு நிழல் வதிய,
	சுரும்பு இமிர்பு ஊத, பிடவுத் தளை அவிழ,
	அரும் பொறி மஞ்ஞை ஆல, வரி மணல்
	மணி மிடை பவளம் போல, அணி மிகக்
	காயாஞ் செம்மல் தாஅய், பல உடன்
15	ஈயல் மூதாய் ஈர்ம் புறம் வரிப்ப,
	புலன் அணி கொண்ட கார் எதிர் காலை,
	'ஏந்து கோட்டு யானை வேந்தன் பாசறை
	வினையொடு வேறு புலத்து அல்கி, நன்றும்
	அறவர்அல்லர், நம் அருளாதோர்' என,
20	நம் நோய் தன்வயின் அறியாள்,
	எம் நொந்து புலக்கும்கொல், மாஅயோளே?

305. பாலை

	பகலினும் அகலாதாகி, யாமம்
	தவல் இல் நீத்தமொடு ஐயெனக் கழிய,
	தளி மழை பொழிந்த தண் வரல் வாடையொடு
	பனி மீக்கூரும் பைதல் பானாள்,
5	பல் படை நிவந்த வறுமை இல் சேக்கை,
	பருகுவன்ன காதலொடு திருகி,
	மெய் புகுவன்ன கை கவர் முயக்கத்து,
	ஓர் உயிர் மாக்களும் புலம்புவர்மாதோ;
	அருளிலாளர் பொருள்வயின் அகல,
10	எவ்வம் தாங்கிய இடும்பை நெஞ்சத்து
	யான் எவன் உளெனோ தோழி! தானே
	பராரைப் பெண்ணைச் சேக்கும், கூர்வாய்,
	ஒரு தனி அன்றில் உயவுக் குரல் கடைஇய,
	உள்ளே கனலும் உள்ளம் மெல்லெனக்
15	கனை எரி பிறப்ப ஊதும்
	நினையா மாக்கள் தீம் குழல் கேட்டே?

306. மருதம்

	பெரும் பெயர் மகிழ்ந! பேணாது அகன்மோ!
	பரந்த பொய்கைப் பிரம்பொடு நீடிய
	முட் கொம்பு ஈங்கைத் துய்த் தலைப் புது வீ
	ஈன்ற மாத்தின் இளந் தளிர் வருட,
5	வார் குருகு உறங்கும் நீர் சூழ் வள வயல்
	கழனிக் கரும்பின் சாய்ப் புறம் ஊர்ந்து,
	பழன யாமை பசு வெயில் கொள்ளும்
	நெல்லுடை மறுகின் நன்னர் ஊர!
	இதுவோ மற்று நின் செம்மல்? மாண்ட
10	மதி ஏர் ஒள் நுதல் வயங்கு இழை ஒருத்தி
	இகழ்ந்த சொல்லும் சொல்லி, சிவந்த
	ஆய் இதழ் மழைக் கண் நோய் உற நோக்கி,
	தண் நறுங் கமழ் தார் பரீஇயினள், நும்மொடு
	ஊடினள் சிறு துனி செய்து எம்
15	மணல் மலி மறுகின் இறந்திசினோளே.

307. பாலை

	'சிறு நுதல் பசந்து, பெருந் தோள் சாஅய்,
	அகல் எழில் அல்குல் அவ் வரி வாட,
	பகலும் கங்குலும் மயங்கி, பையென,
	பெயல் உறு மலரின் கண் பனி வார,
5	ஈங்கு இவள் உழக்கும்' என்னாது, வினை நயந்து,
	நீங்கல் ஒல்லுமோ ஐய! வேங்கை
	அடு முரண் தொலைத்த நெடு நல் யானை
	மையல் அம் கடாஅம் செருக்கி, மதம் சிறந்து,
	இயங்குநர்ச் செகுக்கும் எய் படு நனந்தலை,
10	பெருங் கை எண்கினம் குரும்பி தேரும்
	புற்றுடைச் சுவர புதல் இவர் பொதியில்,
	கடவுள் போகிய கருந் தாட் கந்தத்து
	உடன் உறை பழமையின் துறத்தல்செல்லாது,
	இரும் புறாப் பெடையொடு பயிரும்
15	பெருங் கல் வைப்பின் மலைமுதல் ஆறே?

308. குறிஞ்சி

	உழுவையொடு உழந்த உயங்கு நடை ஒருத்தல்
	நெடு வகிர் விழுப் புண் கழாஅ, கங்குல்
	ஆலி அழி துளி பொழிந்த வைகறை,
	வால் வெள் அருவிப் புனல் மலிந்து ஒழுகலின்,
5	இலங்கு மலை புதைய வெண் மழை கவைஇ,
	கலம் சுடு புகையின் தோன்றும் நாட!
	இரவின் வருதல் எவனோ? பகல் வரின்,
	தொலையா வேலின் வண் மகிழ் எந்தை
	களிறு அணந்து எய்தாக் கல் முகை இதணத்து,
10	சிறு தினைப் படு கிளி எம்மொடு ஓப்பி,
	மல்லல் அறைய மலிர் சுனைக் குவளைத்
	தேம் பாய் ஒண் பூ நறும் பல அடைச்சிய
	கூந்தல் மெல் அணைத் துஞ்சி, பொழுது பட,
	காவலர்க் கரந்து, கடி புனம் துழைஇய
15	பெருங் களிற்று ஒருத்தலின், பெயர்குவை,
	கருங் கோற் குறிஞ்சி, நும் உறைவு இன், ஊர்க்கே.

309. பாலை

	வய வாள் எறிந்து, வில்லின் நீக்கி,
	பயம் நிரை தழீஇய கடுங்கண் மழவர்,
	அம்பு சேண் படுத்து வன்புலத்து உய்த்தென,
	தெய்வம் சேர்ந்த பராரை வேம்பில்
5	கொழுப்பு ஆ எறிந்து, குருதி தூஉய்,
	புலவுப் புழுக்கு உண்ட வான் கண் அகல் அறை,
	களிறு புறம் உரிஞ்சிய கருங் கால் இலவத்து
	அரலை வெண் காழ் ஆலியின் தாஅம்
	காடு மிக நெடிய என்னார், கோடியர்
10	பெரும் படைக் குதிரை, நல் போர், வானவன்
	திருந்து கழற் சேவடி நசைஇப் படர்ந்தாங்கு,
	நாம் செலின், எவனோ தோழி! காம்பின்
	வனை கழை உடைந்த கவண் விசைக் கடி இடிக்
	கனை சுடர் அமையத்து வழங்கல் செல்லாது,
15	இரவுப் புனம் மேய்ந்த உரவுச் சின வேழம்
	தண் பெரு படாஅர் வெரூஉம்
	குன்று விலங்கு இயவின், அவர் சென்ற, நாட்டே?

310. நெய்தல்

	கடுந் தேர் இளையரொடு நீக்கி, நின்ற
	நெடுந் தகை நீர்மையை அன்றி, நீயும்,
	தொழுதகு மெய்யை, அழிவு முந்துறுத்து,
	பல் நாள் வந்து, பணி மொழி பயிற்றலின்,
5	குவளை உண்கண் கலுழ, நின்மாட்டு
	இவளும் பெரும் பேதுற்றனள்; ஓரும்
	தாயுடை நெடு நகர்த் தமர் பாராட்ட,
	காதலின் வளர்ந்த மாதர்ஆகலின்,
	பெரு மடம் உடையரோ, சிறிதே; அதனால்,
10	குன்றின் தோன்றும் குவவு மணற் சேர்ப்ப!
	இன்று இவண் விரும்பாதீமோ! சென்று, அப்
	பூ விரி புன்னைமீது தோன்று பெண்ணைக்
	கூஉம் கண்ணஃதே தெய்ய ஆங்க
	உப்பு ஒய் உமணர் ஒழுகையொடு வந்த
15	இளைப் படு பேடை இரிய, குரைத்து எழுந்து
	உரும் இசைப் புணரி உடைதரும்
	பெருநீர் வேலி எம் சிறு நல் ஊரே.

311. பாலை

	இரும் பிடிப் பரிசிலர் போலக் கடை நின்று,
	அருங் கடிக் காப்பின் அகல் நகர் ஒரு சிறை,
	எழுதியன்ன திண் நிலைக் கதவம்
	கழுது வழங்கு அரை நாள், காவலர் மடிந்தென,
5	திறந்து நப் புணர்ந்து, 'நும்மின் சிறந்தோர்
	இம்மை உலகத்து இல்' எனப் பல் நாள்
	பொம்மல் ஓதி நீவிய காதலொடு,
	பயம் தலைப்பெயர்ந்து மாதிரம் வெம்ப,
	வருவழி வம்பலர்ப் பேணி, கோவலர்
10	மழ விடைப் பூட்டிய குழாஅய்த் தீம் புளி
	செவி அடை தீரத் தேக்கிலைப் பகுக்கும்
	புல்லி நல் நாட்டு உம்பர், செல் அருஞ்
	சுரம் இறந்து ஏகினும், நீடலர்
	அருள் மொழித் தேற்றி, நம் அகன்றிசினோரே.

312. குறிஞ்சி

	நெஞ்சு உடம்படுதலின் ஒன்று புரிந்து அடங்கி,
	இரவின் வரூஉம் இடும்பை நீங்க,
	வரையக் கருதும்ஆயின், பெரிது உவந்து,
	ஓங்கு வரை இழிதரும் வீங்கு பெயல் நீத்தம்,
5	காந்தள் அம் சிறுகுடிக் கௌவை பேணாது,
	அரி மதர் மழைக் கண் சிவப்ப, நாளைப்
	பெரு மலை நாடன் மார்பு புணை ஆக,
	ஆடுகம் வம்மோ காதல் அம் தோழி!
	வேய் பயில் அடுக்கம் புதையக் கால் வீழ்த்து,
10	இன் இசை முரசின் இரங்கி, ஒன்னார்
	ஓடு புறம் கண்ட, தாள் தோய் தடக் கை,
	வெல் போர் வழுதி செல் சமத்து உயர்த்த
	அடு புகழ் எஃகம் போல,
	கொடி பட மின்னிப் பாயின்றால், மழையே!

314. முல்லை

	'நீலத்து அன்ன நீர் பொதி கருவின்,
	மா விசும்பு அதிர முழங்கி, ஆலியின்
	நிலம் தண்ணென்று கானம் குழைப்ப,
	இனம் தேர் உழவர் இன் குரல் இயம்ப,
5	மறியுடை மடப் பிணை தழீஇ, புறவின்
	திரிமருப்பு இரலை பைம் பயிர் உகள,
	ஆர் பெயல் உதவிய கார் செய் காலை,
	நூல் நெறி நுணங்கிய கால் நவில் புரவி
	கல்லெனக் கறங்கு மணி இயம்ப, வல்லோன்
10	வாச் செல வணக்கிய தாப் பரி நெடுந் தேர்
	ஈர்ம் புறவு இயங்கு வழி அறுப்ப, தீம் தொடைப்
	பையுள் நல் யாழ் செவ்வழி பிறப்ப,
	இந் நிலை வாரார்ஆயின், தம் நிலை
	எவன்கொல்? பாண! உரைத்திசின், சிறிது' என,
15	கடவுட் கற்பின் மடவோள் கூற,
	செய் வினை அழிந்த மையல் நெஞ்சின்
	துனி கொள் பருவரல் தீர, வந்தோய்!
	இனிது செய்தனையால்; வாழ்க, நின் கண்ணி!
	வேலி சுற்றிய வால் வீ முல்லைப்
20	பெருந் தார் கமழும், விருந்து ஒலி, கதுப்பின்
	இன் நகை இளையோள் கவவ,
	மன்னுக, பெரும! நின் மலர்ந்த மார்பே!

315. பாலை

	'கூழையும் குறு நெறிக் கொண்டன; முலையும்
	சூழி மென் முகம் செப்புடன் எதிரின;
	பெண் துணை சான்றனள், இவள்' எனப் பல் மாண்
	கண் துணை ஆக நோக்கி, நெருநையும்,
5	அயிர்த்தன்றுமன்னே, நெஞ்சம்; பெயர்த்தும்,
	அறியாமையின் செறியேன், யானே;
	பெரும் பெயர் வழுதி கூடல் அன்ன தன்
	அருங் கடி வியல் நகர்ச் சிலம்பும் கழியாள்,
	சேணுறச் சென்று, வறுஞ் சுனைக்கு ஒல்கி,
10	புறவுக் குயின்று உண்ட புன் காய் நெல்லிக்
	கோடை உதிர்த்த குவி கண் பசுங் காய்,
	அறு நூல் பளிங்கின் துளைக் காசு கடுப்ப,
	வறு நிலத்து உதிரும் அத்தம், கதுமென,
	கூர் வேல் விடலை பொய்ப்பப் போகி,
15	சேக்குவள் கொல்லோதானே தேக்கின்
	அகல் இலை கவித்த புதல் போல் குரம்பை,
	ஊன் புழுக்கு அயரும் முன்றில்,
	கான் கெழு வாழ்நர் சிறுகுடியானே.

316. மருதம்

	'துறை மீன் வழங்கும் பெரு நீர்ப் பொய்கை,
	அரி மலர் ஆம்பல் மேய்ந்த நெறி மருப்பு
	ஈர்ந் தண் எருமைச் சுவல் படு முது போத்து,
	தூங்கு சேற்று அள்ளல் துஞ்சி, பொழுது பட,
5	பைந் நிண வராஅல் குறையப் பெயர்தந்து,
	குரூஉக் கொடிப் பகன்றை சூடி, மூதூர்ப்
	போர் செறி மள்ளரின் புகுதரும் ஊரன்
	தேர் தர வந்த, தெரிஇழை, நெகிழ் தோள்,
	ஊர் கொள்கல்லா, மகளிர் தரத் தர,
10	பரத்தைமை தாங்கலோ இலென்' என வறிது நீ
	புலத்தல் ஒல்லுமோ? மனை கெழு மடந்தை!
	அது புலந்து உறைதல் வல்லியோரே,
	செய்யோள் நீங்க, சில் பதம் கொழித்து,
	தாம் அட்டு உண்டு, தமியர் ஆகி,
15	தே மொழிப் புதல்வர் திரங்கு முலை சுவைப்ப,
	வைகுநர் ஆகுதல் அறிந்தும்,
	அறியார் அம்ம, அஃது உடலுமோரே!

317. பாலை

	' "மாக விசும்பின் மழை தொழில் உலந்தென,
	பாஅய் அன்ன பகல் இருள் பரப்பி,
	புகை நிற உருவின் அற்சிரம் நீங்க,
	குவிமுகை முருக்கின் கூர் நுனை வை எயிற்று
5	நகை முக மகளிர் ஊட்டு உகிர் கடுக்கும்
	முதிராப் பல் இதழ் உதிரப் பாய்ந்து, உடன்
	மலர் உண் வேட்கையின் சிதர் சிதர்ந்து உகுப்ப,
	பொன் செய் கன்னம் பொலிய, வெள்ளி
	நுண் கோல் அறை குறைந்து உதிர்வன போல,
10	அரவ வண்டினம் ஊதுதொறும் குரவத்து
	ஓங்கு சினை நறு வீ கோங்கு அலர் உறைப்ப,
	துவைத்து எழு தும்பி, தவிர் இசை விளரி
	புதைத்து விடு நரம்பின், இம்மென இமிரும்
	ஆன் ஏமுற்ற காமர் வேனில்,
15	வெயில் அவிர் புரையும் வீ ததை மராஅத்துக்
	குயில் இடு பூசல் எம்மொடு கேட்ப
	வருவேம்" என்ற பருவம் ஆண்டை
	இல்லைகொல்?' என மெல்ல நோக்கி,
	நினைந்தனம் இருந்தனமாக, நயந்து ஆங்கு
20	உள்ளிய மருங்கின் உள்ளம் போல,
	வந்து நின்றனரே காதலர்; நந் துறந்து
	என்னுழியதுகொல் தானே பல் நாள்
	அன்னையும் அறிவுற அணங்கி,
	நல் நுதல் பாஅய பசலை நோயே?

318. குறிஞ்சி

	கான மான் அதர் யானையும் வழங்கும்;
	வான மீமிசை உருமும் நனி உரறும்;
	அரவும் புலியும் அஞ்சுதகவு உடைய;
	இர வழங்கு சிறு நெறி தமியை வருதி
5	வரை இழி அருவிப் பாட்டொடு பிரசம்
	முழவு சேர் நரம்பின் இம்மென இமிரும்,
	பழ விறல் நனந்தலைப் பய மலை நாட!
	மன்றல் வேண்டினும் பெறுகுவை; ஒன்றோ
	இன்று தலையாக வாரல்; வரினே,
10	ஏம் உறு துயரமொடு யாம் இவண் ஒழிய,
	எக் கண்டு பெயருங் காலை, யாழ நின்
	கல் கெழு சிறுகுடி எய்திய பின்றை,
	ஊதல் வேண்டுமால் சிறிதே வேட்டொடு
	வேய் பயில் அழுவத்துப் பிரிந்த நின்
15	நாய் பயிர் குறி நிலை கொண்ட கோடே!

319. பாலை

	மணி வாய்க் காக்கை மா நிறப் பெருங் கிளை
	பிணி வீழ் ஆலத்து அலங்கு சினை ஏறி,
	கொடு வில் எயினர் குறும்பிற்கு ஊக்கும்
	கடு வினை மறவர் வில்லிடத் தொலைந்தோர்
5	படு பிணம் கவரும் பாழ் படு நனந்தலை,
	அணங்கு என உருத்த நோக்கின், ஐயென
	நுணங்கிய நுசுப்பின், நுண் கேழ் மாமை,
	பொன் வீ வேங்கைப் புது மலர் புரைய
	நல் நிறத்து எழுந்த, சுணங்கு அணி வன முலை,
10	சுரும்பு ஆர் கூந்தல், பெருந் தோள், இவள்வயின்
	பிரிந்தனிர் அகறல் சூழின், அரும் பொருள்
	எய்துகமாதோ நுமக்கே; கொய் தழைத்
	தளிர் ஏர் அன்ன, தாங்கு அரு மதுகையள்,
	மெல்லியள், இளையள், நனி பேர் அன்பினள்,
15	'செல்வேம்' என்னும் நும் எதிர்,
	'ஒழிவேம்' என்னும் ஒண்மையோ இலளே!

320. நெய்தல்

	ஓங்கு திரைப் பரப்பின் வாங்கு விசைக் கொளீஇ,
	திமிலோன் தந்த கடுங் கண் வய மீன்,
	தழை அணி அல்குல் செல்வத் தங்கையர்,
	விழவு அயர் மறுகின் விலை எனப் பகரும்
5	கானல் அம் சிறுகுடி, பெரு நீர்ச் சேர்ப்ப!
	மலர் ஏர் உண்கண் எம் தோழி எவ்வம்
	அலர் வாய் நீங்க, நீ அருளாய் பொய்ப்பினும்,
	நெடுங் கழி துழைஇய குறுங் கால் அன்னம்
	அடும்பு அமர் எக்கர் அம் சிறை உளரும்,
10	தடவு நிலைப் புன்னைத் தாது அணி, பெருந் துறை
	நடுங்கு அயிர் போழ்ந்த கொடுஞ்சி நெடுந் தேர்
	வண்டற் பாவை சிதைய வந்து, நீ
	தோள் புதிது உண்ட ஞான்றை,
	சூளும் பொய்யோ, கடல் அறி கரியே?

321. பாலை

	பசித்த யானைப் பழங்கண் அன்ன
	வறுஞ் சுனை முகந்த கோடைத் தெள் விளி
	விசித்து வாங்கு பறையின் விடரகத்து இயம்ப,
	கதிர்க் கால் அம் பிணை உணீஇய, புகல் ஏறு
5	குதிர்க் கால் இருப்பை வெண் பூ உண்ணாது,
	ஆண் குரல் விளிக்கும் சேண் பால் வியன் சுரைப்
	படு மணி இன நிரை உணீஇய, கோவலர்
	விடு நிலம் உடைத்த கலுழ் கண் கூவல்,
	கன்றுடை மடப் பிடி களிறொடு தடவரும்
10	புன் தலை மன்றத்து அம் குடிச் சீறூர்,
	துணையொடு துச்சில் இருக்கும்கொல்லோ?
	கணையோர் அஞ்சாக் கடுங்கண் காளையொடு
	எல்லி முன்னுறச் செல்லும்கொல்லோ?
	எவ் வினை செயுங்கொல்? நோகோ யானே!
15	அரி பெய்து பொதிந்த தெரி சிலம்பு கழீஇ,
	யாய் அறிவுறுதல் அஞ்சி,
	வேய் உயர் பிறங்கல் மலை இறந்தோளே.

322. குறிஞ்சி

	வயங்கு வெயில் ஞெமியப் பாஅய், மின்னு வசிபு,
	மயங்கு துளி பொழிந்த பானாட் கங்குல்;
	ஆராக் காமம் அடூஉ நின்று அலைப்ப,
	இறு வரை வீழ்நரின் நடுங்கி, தெறுவர,
5	பாம்பு எறி கோலின் தமியை வைகி,
	தேம்புதிகொல்லோ? நெஞ்சே! உரும் இசைக்
	களிறு கண்கூடிய வாள் மயங்கு ஞாட்பின்,
	ஒளிறு வேற் தானைக் கடுந் தேர்த் திதியன்
10	வரு புனல் இழிதரு மரம் பயில் இறும்பில்,
	பிறை உறழ் மருப்பின், கடுங் கண், பன்றிக்
	குறை ஆர் கொடுவரி குழுமும் சாரல்,
	அறை உறு தீம் தேன் குறவர் அறுப்ப
	முயலுநர் முற்றா ஏற்று அரு நெடுஞ் சிமை,
15	புகல் அரும், பொதியில் போலப்
	பெறல் அருங்குரையள், எம் அணங்கியோளே!

323. பாலை

	இம்மென் பேர் அலர், இவ் ஊர், நம்வயின்
	செய்வோர் ஏச் சொல் வாட, காதலர்
	வருவர் என்பது வாய்வதாக,
	ஐய, செய்ய, மதன் இல, சிறிய நின்
5	அடி நிலன் உறுதல் அஞ்சி, பையத்
	தடவரல் ஒதுக்கம் தகைகொள இயலி,
	காணிய வம்மோ? கற்பு மேம்படுவி!
	பலவுப் பல தடைஇய வேய் பயில் அடுக்கத்து,
	யானைச் செல் இனம் கடுப்ப, வானத்து
10	வயங்கு கதிர் மழுங்கப் பாஅய், பாம்பின்
	பை பட இடிக்கும் கடுங் குரல் ஏற்றொடு
	ஆலி அழி துளி தலைஇக்
	கால் வீழ்த்தன்று, நின் கதுப்பு உறழ் புயலே!

324. முல்லை

	விருந்தும் பெறுகுநள் போலும், திருந்து இழைத்
	தட மென் பணைத் தோள், மட மொழி அரிவை
	தளிர் இயல் கிள்ளை இனி தினின் எடுத்த
	வளராப் பிள்ளைத் தூவி அன்ன,
5	உளர் பெயல் வளர்த்த, பைம் பயிர்ப் புறவில்
	பறைக் கண் அன்ன நிறைச் சுனை தோறும்
	துளி படு மொக்குள் துள்ளுவன சால,
	தொளி பொரு பொகுட்டுத் தோன்றுவன மாய,
	வளி சினை உதிர்த்தலின், வெறி கொள்பு தாஅய்,
10	சிரற் சிறகு ஏய்ப்ப அறற்கண் வரித்த
	வண்டு உண் நறு வீ துமித்த நேமி
	தண் நில மருங்கில் போழ்ந்த வழியுள்,
	நிரை செல் பாம்பின் விரைபு நீர் முடுக,
	செல்லும், நெடுந்தகை தேரே
15	முல்லை மாலை நகர் புகல் ஆய்ந்தே!

325. பாலை

	அம்ம! வாழி, தோழி! காதலர்,
	'வெண் மணல் நிவந்த பொலங் கடை நெடு நகர்,
	நளி இருங் கங்குல் புணர் குறி வாய்த்த
	களவும் கைம்மிக அலர்ந்தன்று; அன்னையும்
5	உட்கொண்டு ஓவாள் காக்கும்; பின் பெரிது
	இவண் உறைபு எவனோ? அளியள்!' என்று அருளி,
	'ஆடு நடைப் பொலிந்த புகற்சியின், நாடு கோள்
	அள்ளனைப் பணித்த அதியன் பின்றை,
	வள் உயிர் மாக் கிணை கண் அவிந்தாங்கு,
10	மலை கவின் அழிந்த கனை கடற்று அருஞ் சுரம்
	வெய்யமன்ற; நின் வை எயிறு உணீஇய,
	தண் மழை ஒரு நாள் தலையுக! ஒள் நுதல்,
	ஒல்கு இயல், அரிவை! நின்னொடு செல்கம்;
	சில் நாள் ஆன்றனைஆக' என, பல் நாள்,
15	உலைவு இல் உள்ளமொடு வினை வலி உறீஇ,
	எல்லாம் பெரும் பிறிதாக, வடாஅது,
	நல் வேற் பாணன் நல் நாட்டு உள்ளதை,
	வாள் கண் வானத்து என்றூழ் நீள் இடை,
	ஆள் கொல் யானை அதர் பார்த்து அல்கும்
20	சோலை அத்தம் மாலைப் போகி,
	ஒழியச் சென்றோர்மன்ற;
	பழி எவன் ஆம்கொல், நோய் தரு பாலே?

326. மருதம்

	ஊரல் அவ் வாய் உருத்த தித்தி,
	பேர் அமர் மழைக் கண், பெருந் தோள், சிறு நுதல்,
	நல்லள் அம்ம, குறுமகள் செல்வர்
	கடுந் தேர் குழித்த ஞெள்ளல் ஆங்கண்,
5	நெடுங் கொடி நுடங்கும் மட்ட வாயில்,
	இருங் கதிர்க் கழனிப் பெருங் கவின் அன்ன
	நலம் பாராட்டி, நடை எழில் பொலிந்து,
	விழவில் செலீஇயர் வேண்டும் வென் வேல்
	இழை அணி யானைச் சோழர் மறவன்
10	கழை அளந்து அறியாக் காவிரிப் படப்பை,
	புனல் மலி புதவின், போஒர் கிழவோன்,
	பழையன் ஓக்கிய வேல் போல்,
	பிழையல கண், அவள் நோக்கியோர் திறத்தே!

327. பாலை

	'இன்பமும் இடும்பையும், புணர்வும் பிரிவும்,
	நன்பகல் அமையமும் இரவும் போல,
	வேறு வேறு இயல ஆகி, மாறு எதிர்ந்து,
	உள' என உணர்ந்தனைஆயின், ஒரூஉம்
5	இன்னா வெஞ் சுரம், நல் நசை துரப்ப,
	துன்னலும் தகுமோ? துணிவு இல் நெஞ்சே!
	நீ செல வலித்தனைஆயின், யாவதும்
	நினைதலும் செய்தியோ எம்மே கனை கதிர்
	ஆவி அவ் வரி நீர் என நசைஇ,
10	மா தவப் பரிக்கும் மரல் திரங்கு நனந்தலை,
	களர் கால் யாத்த கண் அகல் பரப்பின்
	செவ் வரை கொழி நீர் கடுப்ப, அரவின்
	அவ் வரி உரிவை அணவரும் மருங்கின்,
	புற்று அரை யாத்த புலர் சினை மரத்த,
15	மைந் நிற உருவின், மணிக் கண், காக்கை
	பைந் நிணம் கவரும் படு பிணக் கவலைச்
	சென்றோர் செல்புறத்து இரங்கார் கொன்றோர்,
	கோல் கழிபு இரங்கும் அதர,
	வேய் பயில் அழுவம் இறந்த பின்னே?

328. குறிஞ்சி

	வழை அமல் அடுக்கத்து, வலன் ஏர்பு, வயிரியர்
	முழவு அதிர்ந்தன்ன முழக்கத்து ஏறோடு,
	உரவுப் பெயல் பொழிந்த நள்ளென் யாமத்து,
	அரவின் பைந் தலை இடறி, பானாள்
5	இரவின் வந்து, எம் இடைமுலை முயங்கி,
	துனி கண் அகல அளைஇ, கங்குலின்
	இனிதின் இயைந்த நண்பு, அவர் முனிதல்
	தெற்று ஆகுதல் நற்கு அறிந்தனம்ஆயின்,
	இலங்கு வளை நெகிழ, பரந்து படர் அலைப்ப, யாம்
10	முயங்குதொறும் முயங்குதொறும் உயங்க முகந்து கொண்டு
	அடக்குவம்மன்னோ தோழி! மடப் பிடி
	மழை தவழ் சிலம்பில் கடுஞ்சூல் ஈன்று,
	கழை தின் யாக்கை விழை களிறு தைவர,
	வாழை அம் சிலம்பில் துஞ்சும்
15	சாரல் நாடன் சாயல் மார்பே!

329. பாலை

	பூங் கணும் நுதலும் பசப்ப, நோய் கூர்ந்து,
	ஈங்கு யான் வருந்தவும், நீங்குதல் துணிந்து,
	வாழ்தல் வல்லுநர் ஆயின், காதலர்
	குவிந்த குரம்பை அம் குடிச் சீறூர்,
5	படு மணி இயம்பப் பகல் இயைந்து, உமணர்
	கொடு நுகம் பிணித்த செங் கயிற்று ஒழுகைப்
	பகடு அயாக் கொள்ளும் வெம் முனைத் துகள் தொகுத்து,
	எறி வளி சுழற்றும் அத்தம், சிறிது அசைந்து,
	ஏகுவர்கொல்லோ தாமே பாய் கொள்பு,
10	உறு வெரிந் ஒடிக்கும் சிறு வரிக் குருை
	நெடு நல் யானை நீர் நசைக்கு இட்ட
	கை கறித்து உரறும் மை தூங்கு இறும்பில்,
	புலி புக்கு ஈனும் வறுஞ் சுனை,
	பனி படு சிமையப் பல் மலை இறந்தே?

330. நெய்தல்

	கழிப் பூங் குற்றும், கானல் அல்கியும்,
	வண்டற் பாவை வரி மணல் அயர்ந்தும்,
	இன்புறப் புணர்ந்தும், இளி வரப் பணிந்தும்,
	தன் துயர் வெளிப்படத் தவறி, நம் துயர்
5	அறியாமையின், அயர்ந்த நெஞ்சமொடு
	செல்லும், அன்னோ; மெல் அம் புலம்பன்!
	செல்வோன் பெயர் புறத்து இரங்கி, முன் நின்று,
	தகைஇய சென்ற என் நிறை இல் நெஞ்சம்
	எய்தின்றுகொல்லோ தானே? எய்தியும்,
10	காமம் செப்ப, நாண் இன்றுகொல்லோ?
	உதுவ காண், அவர் ஊர்ந்த தேரே;
	குப்பை வெண் மணற் குவவுமிசையானும்,
	எக்கர்த் தாழை மடல்வயினானும்,
	ஆய் கொடிப் பாசடும்பு பரிய ஊர்பு இழிபு,
15	சிறுகுடிப் பரதவர் பெருங் கடல் மடுத்த
	கடுஞ் செலல் கொடுந் திமில் போல,
	நிவந்து படு தோற்றமொடு இகந்து மாயும்மே!

331. பாலை

	நீடு நிலை அரைய செங் குழை இருப்பை,
	கோடு கடைந்தன்ன, கொள்ளை வான் பூ,
	ஆடு பரந்தன்ன, ஈனல் எண்கின்
	தோடு சினை உரீஇ உண்ட மிச்சில்
5	பைங் குழைத் தழையர் பழையர் மகளிர்
	கண் திரள் நீள் அமைக் கடிப்பின் தொகுத்து,
	குன்றகச் சிறுகுடி மறுகுதொறும் மறுகும்
	சீறூர் நாடு பல பிறக்கு ஒழிய,
	சென்றோர் அன்பு இலர் தோழி!என்றும்,
10	அருந் துறை முற்றிய கருங் கோட்டுச் சீறியாழ்ப்
	பாணர் ஆர்ப்ப, பல் கலம் உதவி,
	நாளவை இருந்த நனை மகிழ்த் திதியன்,
	வேளிரொடு பொரீஇய, கழித்த
	வாள் வாய் அன்ன வறுஞ் சுரம் இறந்தே!

332. குறிஞ்சி

	முளை வளர் முதல மூங்கில் முருக்கி,
	கிளையொடு மேய்ந்த கேழ் கிளர் யானை,
	நீர் நசை மருங்கின் நிறம் பார்த்து ஒடுங்கிய,
	பொரு முரண் உழுவை தொலைச்சி, கூர் நுனைக்
5	குருதிச் செங் கோட்டு அழி துளி கழாஅ,
	கல் முகை அடுக்கத்து மென்மெல இயலி,
	செறு பகை வாட்டிய செம்மலொடு, அறு கால்
	யாழ் இசைப் பறவை இமிர, பிடி புணர்ந்து,
	வாழை அம் சிலம்பில் துஞ்சும் நாடன்
10	நின் புரை தக்க சாயலன் என, நீ
	அன்பு உரைத்து அடங்கக் கூறிய இன் சொல்
	வாய்த்தன வாழி, தோழி! வேட்டோர்க்கு
	அமிழ்தத்து அன்ன கமழ் தார் மார்பின்
	வண்டு இடைப் படாஅ முயக்கமும்,
15	தண்டாக் காதலும், தலை நாள் போன்மே!

333. பாலை

	'யாஅ ஒண் தளிர் அரக்கு விதிர்த்தன்ன நின்
	ஆக மேனி அம் பசப்பு ஊர,
	அழிவு பெரிது உடையையாகி, அவர்வயின்
	பழி தலைத்தருதல் வேண்டுதி; மொழி கொண்டு
5	தாங்கல் ஒல்லுமோ மற்றே; ஆங்கு நின்
	எவ்வம் பெருமை உரைப்பின்; செய் பொருள்
	வயங்காதுஆயினும் பயம் கெடத் தூக்கி,
	நீடலர் வாழி, தோழி! கோடையில்,
	குருத்து இறுபு உக்க வருத்தம் சொலாது,
10	தூம்புடைத் துய்த் தலை கூம்புபு திரங்கிய,
	வேனில், வெளிற்றுப் பனை போலக் கை எடுத்து,
	யானைப் பெரு நிரை வானம் பயிரும்
	மலை சேண் இகந்தனர்ஆயினும், நிலை பெயர்ந்து,
	நாள் இடைப்படாமை வருவர், நமர்' என,
15	பயம் தரு கொள்கையின் நயம் தலைதிரியா
	நின் வாய் இன் மொழி நல் வாயாக
	வருவர் ஆயினோ நன்றே; வாராது,
	அவணர் காதலர்ஆயினும், இவண் நம்
	பசலை மாய்தல் எளிதுமன் தில்ல
20	சென்ற தேஎத்துச் செய் வினை முற்றி,
	மறுதரல் உள்ளத்தர்எனினும்,
	குறுகு பெரு நசையொடு தூது வரப்பெறினே.

334. முல்லை

	ஓடா நல் ஏற்று உரிவை தைஇய
	ஆடு கொள் முரசம் இழுமென முழங்க,
	நாடு திறை கொண்டனம்ஆயின் பாக!
	பாடு இமிழ் கடலின் எழுந்த சும்மையொடு
5	பெருங் களிற்றுத் தடக் கை புரையக் கால் வீழ்த்து,
	இரும் பிடித் தொழுதியின் ஈண்டுவன குழீஇ,
	வணங்கு இறை மகளிர் அயர்ந்தனர் ஆடும்
	கழங்கு உறழ் ஆலியொடு கதழ் உறை சிதறி,
	பெயல் தொடங்கின்றால், வானம்; வானின்
10	வயங்கு சிறை அன்னத்து நிரை பறை கடுப்ப,
	நால்கு உடன் பூண்ட கால் நவில் புரவிக்
	கொடிஞ்சி நெடுந் தேர் கடும் பரி தவிராது,
	இன மயில் அகவும் கார் கொள் வியன் புனத்து,
	நோன் சூட்டு ஆழி ஈர் நிலம் துமிப்ப,
15	ஈண்டே காணக் கடவுமதி பூங் கேழ்ப்
	பொலிவன அமர்த்த உண்கண்,
	ஒலி பல் கூந்தல் ஆய் சிறு நுதலே!

335. பாலை

	இருள் படு நெஞ்சத்து இடும்பை தீர்க்கும்
	அருள் நன்கு உடையர்ஆயினும் ஈதல்
	பொருள் இல்லோர்க்கு அஃது இயையாதுஆகுதல்
	யானும் அறிவென்மன்னே; யானை தன்
5	கொல் மருப்பு ஒடியக் குத்தி, சினம் சிறந்து,
	இன்னா வேனில் இன் துணை ஆர,
	முளி சினை மராஅத்துப் பொளி பிளந்து ஊட்ட,
	புலம்பு வீற்றிருந்த நிலம் பகு வெஞ் சுரம்
	அரிய அல்லமன், நமக்கே விரி தார்
10	ஆடு கொள் முரசின் அடு போர்ச் செழியன்
	மாட மூதூர் மதிற்புறம் தழீஇ,
	நீடு வெயில் உழந்த குறியிறைக் கணைக் கால்,
	தொடை அமை பன் மலர்த் தோடு பொதிந்து யாத்த
	குடை ஓரன்ன கோள் அமை எருத்தின்
15	பாளை பற்று அழிந்து ஒழிய, புறம் சேர்பு,
	வாள் வடித்தன்ன வயிறுடைப் பொதிய,
	நாள் உறத் தோன்றிய நயவரு வனப்பின்,
	ஆரத்து அன்ன அணி கிளர் புதுப் பூ
	வார் உறு கவரியின் வண்டு உண விரிய,
20	முத்தின் அன்ன வெள் வீ தாஅய்,
	அலகின் அன்ன அரி நிறத்து ஆலி
	நகை நனி வளர்க்கும் சிறப்பின், தகை மிகப்
	பூவொடு வளர்ந்த மூவாப் பசுங் காய்
	நீரினும் இனிய ஆகி, கூர் எயிற்று
25	அமிழ்தம் ஊறும் செவ் வாய்,
	ஒண் தொடி, குறுமகட் கொண்டனம் செலினே!

336. மருதம்

	குழற் கால் சேம்பின் கொழு மடல் அகல் இலைப்
	பாசிப் பரப்பில் பறழொடு வதிந்த
	உண்ணாப் பிணவின் உயக்கம் சொலிய,
	நாள் இரை தரீஇய எழுந்த நீர் நாய்
5	வாளையொடு உழப்ப, துறை கலுழ்ந்தமையின்,
	தெண் கட் தேறல் மாந்தி, மகளிர்
	நுண் செயல் அம் குடம் இரீஇ, பண்பின்
	மகிழ்நன் பரத்தைமை பாடி, அவிழ் இணர்க்
	காஞ்சி நீழல் குரவை அயரும்
10	தீம் பெரும் பொய்கைத் துறை கேழ் ஊரன்
	தேர் தர வந்த நேர் இழை மகளிர்
	ஏசுப என்ப, என் நலனே; அதுவே
	பாகன் நெடிது உயிர் வாழ்தல் காய் சினக்
	கொல் களிற்று யானை நல்கல்மாறே;
15	தாமும் பிறரும் உளர்போல் சேறல்
	முழவு இமிழ் துணங்கை தூங்கும் விழவின்,
	யான் அவண் வாராமாறே; வரினே, வானிடைச்
	சுடரொடு திரிதரும் நெருஞ்சி போல,
	என்னொடு திரியானாயின், வென் வேல்
20	மாரி அம்பின் மழைத் தோற் சோழர்
	வில் ஈண்டு குறும்பின் வல்லத்துப் புற மிளை,
	ஆரியர் படையின் உடைக, என்
	நேர் இறை முன்கை வீங்கிய வளையே!

337. பாலை

	'சாரல் யாஅத்து உயர் சினை குழைத்த
	மாரி ஈர்ந் தளிர் அன்ன மேனி,
	பேர் அமர் மழைக் கண், புலம்பு கொண்டு ஒழிய,
	ஈங்குப் பிரிந்து உறைதல் இனிது அன்று; ஆகலின்
5	அவணது ஆக, பொருள்' என்று, உமணர்
	கண நிரை அன்ன, பல் கால், குறும்பொறை,
	தூது ஒய் பார்ப்பான் மடி வெள் ஓலைப்
	படையுடைக் கையர் வரு தொடர் நோக்கி,
	'உண்ணா மருங்குல் இன்னோன் கையது
10	பொன் ஆகுதலும் உண்டு' என, கொன்னே
	தடிந்து உடன் வீழ்த்த கடுங்கண் மழவர்,
	திறன் இல் சிதாஅர் வறுமை நோக்கி,
	செங் கோல் அம்பினர் கைந் நொடியாப் பெயர,
	கொடி விடு குருதித் தூங்கு குடர் கறீஇ,
15	வரி மரல் இயவின் ஒரு நரி ஏற்றை,
	வெண் பரல் இமைக்கும் கண் பறி கவலை,
	கள்ளி நீழல் கதறுபு வதிய,
	மழை கண்மாறிய வெங் காட்டு ஆர் இடை,
	எமியம் கழிதந்தோயே பனி இருள்
20	பெருங் கலி வானம் தலைஇய
	இருங் குளிர் வாடையொடு வருந்துவள் எனவே!

338. குறிஞ்சி

	குன்று ஓங்கு வைப்பின் நாடு மீக்கூறும்
	மறம் கெழு தானை அரசருள்ளும்,
	அறம் கடைப்பிடித்த செங்கோலுடன், அமர்
	மறம் சாய்த்து எழுந்த வலன் உயர் திணி தோள்,
5	பலர் புகழ் திருவின், பசும் பூட் பாண்டியன்
	அணங்குடை உயர் நிலைப் பொருப்பின் கவாஅன்,
	சினை ஒள் காந்தள் நாறும் நறு நுதல்,
	துணை ஈர் ஓதி மாஅயோள்வயின்,
	நுண் கோல் அவிர் தொடி வண் புறம் சுற்ற
10	முயங்கல் இயையாதுஆயினும், என்றும்,
	வயவு உறு நெஞ்சத்து உயவுத் துணையாக,
	ஒன்னார் தேஎம் பாழ் பட நூறும்
	துன் அருந் துப்பின் வென் வேற் பொறையன்
	அகல் இருங் கானத்துக் கொல்லி போல,
15	தவாஅலியரோ, நட்பே! அவள்வயின்
	அறாஅலியரோ, தூதே பொறாஅர்
	விண் பொரக் கழித்த திண் பிடி ஒள் வாள்,
	புனிற்று ஆன் தரவின், இளையர் பெருமகன்,
	தொகு போர்ச் சோழன், பொருள் மலி பாக்கத்து,
20	வழங்கல் ஆனாப் பெருந் துறை
	முழங்கு இரு முந்நீர்த் திரையினும் பலவே!

339. பாலை

	வீங்கு விசை, பிணித்த விரை பரி, நெடுந் தேர்
	நோன் கதிர் சுமந்த ஆழி ஆழ் மருங்கில்,
	பாம்பு என முடுகுநீர் ஓட, கூம்பிப்
	பற்று விடு விரலின் பயறு காய் ஊழ்ப்ப,
5	அற்சிரம் நின்றன்றால், பொழுதே; முற்பட
	ஆள்வினைக்கு எழுந்த அசைவு இல் உள்ளத்து
	ஆண்மை வாங்க, காமம் தட்ப,
	கவை படு நெஞ்சம்! கண்கண் அகைய,
	இரு தலைக் கொள்ளி இடை நின்று வருந்தி,
10	ஒரு தலைப் படாஅ உறவி போன்றனம்;
	நோம்கொல்? அளியள் தானே யாக்கைக்கு
	உயிர் இயைந்தன்ன நட்பின், அவ் உயிர்
	வாழ்தல் அன்ன காதல்,
	சாதல் அன்ன பிரிவு அரியோளே!

340. நெய்தல்

	பல் நாள் எவ்வம் தீர, பகல் வந்து,
	புன்னை அம் பொதும்பின் இன் நிழல் கழிப்பி,
	மாலை மால் கொள நோக்கி, பண் ஆய்ந்து,
	வலவன் வண் தேர் இயக்க, நீயும்
5	செலவு விருப்புறுதல் ஒழிகதில் அம்ம
	'செல்லா நல் இசை, பொலம் பூண், திரையன்
	பல் பூங் கானற் பவத்திரி அன்ன இவள்
	நல் எழில் இள நலம் தொலைய, ஒல்லென,
	கழியே ஓதம் மல்கின்று; வழியே
10	வள் எயிற்று அரவொடு வய மீன் கொட்கும்;
	சென்றோர் மன்ற; மான்றன்று பொழுது' என,
	நின் திறத்து அவலம் வீட, இன்று இவண்
	சேப்பின் எவனோ பூக் கேழ் புலம்ப!
	பசு மீன் நொடுத்த வெண் நெல் மாஅத்
15	தயிர் மிதி மிதவை ஆர்த்துவம் நினக்கே;
	வடவர் தந்த வான் கேழ் வட்டம்
	குட புல உறுப்பின் கூட்டுபு நிகழ்த்திய
	வண்டு இமிர் நறுஞ் சாந்து அணிகுவம் திண் திமில்
	எல்லுத் தொழில் மடுத்த வல் வினைப் பரதவர்
20	கூர் உளிக் கடு விசை மாட்டலின், பாய்பு உடன்,
	கோட் சுறாக் கிழித்த கொடு முடி நெடு வலை
	தண் கடல் அசைவளி எறிதொறும், வினை விட்டு,
	முன்றில் தாழைத் தூங்கும்
	தெண் கடற் பரப்பின், எம் உறைவு இன், ஊர்க்கே?

341. பாலை

	உய் தகை இன்றால் தோழி! பைபய,
	கோங்கும் கொய் குழை உற்றன; குயிலும்
	தேம் பாய் மாஅத்து ஓங்கு சினை விளிக்கும்;
	நாடு ஆர் காவிரிக் கோடு தோய் மலிர் நிறைக்
5	கழை அழி நீத்தம் சாஅய வழி நாள்,
	மழை கழிந்தன்ன மாக் கால் மயங்கு அறல்,
	பதவு மேயல் அருந்து துளங்கு இமில் நல் ஏறு,
	மதவுடை நாக் கொடு அசை வீடப் பருகி,
	குறுங் காற் காஞ்சிக் கோதை மெல் இணர்ப்
10	பொன் தகை நுண் தாது உறைப்ப, தொக்கு உடன்,
	குப்பை வார் மணல் எக்கர்த் துஞ்சும்,
	யாணர் வேனில்மன், இது
	மாண் நலம் நுகரும் துணை உடையோர்க்கே?

342. குறிஞ்சி

	ஒறுப்ப ஓவலை; நிறுப்ப நில்லலை;
	புணர்ந்தோர் போலப் போற்றுமதி! நினக்கு யான்
	கிளைஞன் அல்லெனோ? நெஞ்சே! தெனாஅது
	வெல் போர்க் கவுரியர் நல் நாட்டு உள்ளதை
5	மண் கொள் புற்றத்து அருப்பு உழை திறப்பின்
	ஆ கொள் மூதூர்க் கள்வர் பெருமகன்,
	ஏவல் இளையர் தலைவன், மேவார்
	அருங் குறும்பு எறிந்த ஆற்றலொடு, பருந்து படப்
	பல் செருக் கடந்த செல் உறழ் தடக் கை,
10	கெடாஅ, நல் இசைத் தென்னன், தொடாஅ
	நீர் இழி மருங்கில் கல் அளைக் கரந்த அவ்
	வரையரமகளிரின் அரியள்,
	அவ் வரி அல்குல் அணையாக்காலே!

343. பாலை

	வாங்கு அமை புரையும் வீங்கு இறைப் பணைத் தோள்,
	சில் சுணங்கு அணிந்த, பல் பூண், மென் முலை,
	நல் எழில், ஆகம் புல்லுதல் நயந்து,
	மரம் கோள் உமண் மகன் பேரும் பருதிப்
5	புன் தலை சிதைத்த வன் தலை நடுகல்
	கண்ணி வாடிய மண்ணா மருங்குல்,
	கூர் உளி குயின்ற கோடு மாய் எழுத்து, அவ்
	ஆறு செல் வம்பலர் வேறு பயம் படுக்கும்
	கண் பொரி கவலைய கானத்து ஆங்கண்,
10	நனந்தலை யாஅத்து அம் தளிர்ப் பெருஞ் சினை,
	இல் போல் நீழல் செல் வெயில் ஒழிமார்,
	நெடுஞ் செவிக் கழுதைக் குறுங் கால் ஏற்றைப்
	புறம் நிறை பண்டத்துப் பொறை அசாஅக் களைந்த
	பெயர் படை கொள்ளார்க்கு உயவுத் துணை ஆகி,
15	உயர்ந்த ஆள்வினை புரிந்தோய்; பெயர்ந்து நின்று
	உள்ளினை வாழி, என் நெஞ்சே! கள்ளின்
	மகிழின் மகிழ்ந்த அரி மதர் மழைக் கண்,
	சில் மொழிப் பொலிந்த துவர் வாய்,
	பல் மாண் பேதையின் பிரிந்த நீயே.

344. முல்லை

	வள மழை பொழிந்த வால் நிறக் களரி,
	உளர்தரு தண் வளி உறுதொறும், நிலவு எனத்
	தொகு முகை விரிந்த முடக் காற் பிடவின்,
	வை ஏர் வால் எயிற்று, ஒள் நுதல், மகளிர்
5	கை மாண் தோணி கடுப்ப, பையென,
	மயிலினம் பயிலும் மரம் பயில் கானம்
	எல் இடை உறாஅ அளவை, வல்லே,
	கழல் ஒலி நாவின் தெண் மணி கறங்க,
	நிழல் ஒளிப்பன்ன நிமிர் பரிப் புரவி
10	வயக்கு உறு கொடிஞ்சி பொலிய, வள்பு ஆய்ந்து,
	இயக்குமதி வாழியோ, கையுடை வலவ!
	பயப்புறு படர் அட வருந்திய
	நயப்பு இன் காதலி நகை முகம் பெறவே!

345. பாலை

	'விசும்பு தளி பொழிந்து, வெம்மை நீங்கி,
	தண் பதம் படுதல் செல்க!' எனப் பல் மாண்
	நாம் செல விழைந்தனமாக, 'ஓங்கு புகழ்க்
	கான் அமர் செல்வி அருளலின், வெண் கால்,
5	பல் படைப் புரவி எய்திய தொல் இசை
	நுணங்கு நுண் பனுவற் புலவன் பாடிய
	இன மழை தவழும் ஏழிற் குன்றத்து,
	கருங் கால் வேங்கைச் செம் பூம் பிணையல்
	ஐது ஏந்து அல்குல் யாம் அணிந்து உவக்கும்
10	சில் நாள் கழிக!' என்று முன் நாள்
	நம்மொடு பொய்த்தனர்ஆயினும், தம்மொடு
	திருந்து வேல் இளையர் சுரும்பு உண மலைமார்,
	மா முறி ஈன்று மரக் கொம்பு அகைப்ப,
	உறை கழிந்து உலந்த பின்றை, பொறைய
	சிறு வெள் அருவித் துவலையின் மலர்ந்த
	கருங் கால் நுணவின் பெருஞ் சினை வான் பூச்
	செம் மணற் சிறு நெறி கம்மென வரிப்ப,
	காடு கவின் பெறுக தோழி! ஆடு வளிக்கு
	ஒல்கு நிலை இற்றி ஒரு தனி நெடு வீழ்
20	கல் கண் சீக்கும் அத்தம்,
	அல்கு வெயில் நீழல் அசைந்தனர் செலவே!

346.மருதம்

	நகை நன்று அம்ம தானே இறை மிசை
	மாரிச் சுதையின் ஈர்ம் புறத்து அன்ன
	கூரல் கொக்கின் குறும் பறைச் சேவல்,
	வெள்ளி வெண் தோடு அன்ன, கயல் குறித்து,
5	கள் ஆர் உவகைக் கலி மகிழ் உழவர்
	காஞ்சி அம் குறுந் தறி குத்தி, தீம் சுவை
	மென் கழைக் கரும்பின் நன் பல மிடைந்து,
	பெருஞ் செய் நெல்லின் பாசு அவல் பொத்தி,
	வருத்திக் கொண்ட வல் வாய்க் கொடுஞ் சிறை
10	மீது அழி கடு நீர் நோக்கி, பைப்பயப்
	பார்வல் இருக்கும் பயம் கேழ் ஊர!
	யாம் அது பேணின்றோ இலமே நீ நின்
	பண் அமை நல் யாழ்ப் பாணனொடு, விசி பிணி,
	மண் ஆர், முழவின் கண் அதிர்ந்து இயம்ப,
15	மகிழ் துணைச் சுற்றமொடு மட்டு மாந்தி,
	எம் மனை வாராயாகி, முன் நாள்,
	நும் மனைச் சேர்ந்த ஞான்றை, அம் மனைக்
	குறுந் தொடி மடந்தை உவந்தனள் நெடுந் தேர்,
	இழை அணி யானைப் பழையன் மாறன்,
20	மாட மலி மறுகின் கூடல் ஆங்கண்,
	வெள்ளத் தானையொடு வேறு புலத்து இறுத்த
	கிள்ளி வளவன் நல் அமர் சாஅய்,
	கடும் பரிப் புரவியொடு களிறு பல வவ்வி,
	ஏதில் மன்னர் ஊர் கொள,
25	கோதை மார்பன் உவகையின் பெரிதே.

347. பாலை

	தோளும் தொல் கவின் தொலைய, நாளும்
	நலம் கவர் பசலை நல்கின்று நலிய,
	சால் பெருந் தானைச் சேரலாதன்
	மால் கடல் ஓட்டி, கடம்பு அறுத்து, இயற்றிய
5	பண் அமை முரசின் கண் அதிர்ந்தன்ன,
	கவ்வை தூற்றும் வெவ் வாய்ச் சேரி
	அம்பல் மூதூர் அலர் நமக்கு ஒழிய,
	சென்றனர்ஆயினும், செய்வினை அவர்க்கே
	வாய்க்கதில் வாழி, தோழி! வாயாது,
10	மழை கரந்து ஒளித்த கழை திரங்கு அடுக்கத்து,
	ஒண் கேழ் வயப் புலி பாய்ந்தென, குவவு அடி
	வெண் கோட்டு யானை முழக்கு இசை வெரீஇ,
	கன்று ஒழித்து ஓடிய புன் தலை மடப் பிடி
	கை தலை வைத்த மையல் விதுப்பொடு,
15	கெடு மகப் பெண்டிரின் தேரும்
	நெடு மர மருங்கின் மலை இறந்தோரே!

348. குறிஞ்சி

	என் ஆவதுகொல் தானே முன்றில்,
	தேன் தேர் சுவைய, திரள் அரை, மாஅத்து,
	கோடைக்கு ஊழ்த்த, கமழ் நறுந் தீம் கனி,
	பயிர்ப்புறப் பலவின் எதிர்ச் சுளை அளைஇ,
5	இறாலொடு கலந்த, வண்டு மூசு, அரியல்
	நெடுங் கண் ஆடு அமைப் பழுநி, கடுந் திறல்
	பாப்புக் கடுப்பு அன்ன தோப்பி வான் கோட்டுக்
	கடவுள் ஓங்கு வரைக்கு ஓக்கி, குறவர்,
	முறித் தழை மகளிர் மடுப்ப, மாந்தி,
10	அடுக்கல் ஏனல் இரும் புனம் மறந்துழி,
	'யானை வவ்வின தினை' என, நோனாது,
	இளையரும் முதியரும் கிளையுடன் குழீஇ,
	சிலை ஆய்ந்து திரிதரும் நாடன்
	நிலையா நல் மொழி தேறிய நெஞ்சே?

349. பாலை

	அரம் போழ் அவ் வளை செறிந்த முன்கை
	வரைந்து தாம் பிணித்த தொல் கவின் தொலைய,
	எவன் ஆய்ந்தனர்கொல் தோழி! ஞெமன்ன்
	தெரி கோல் அன்ன செயிர் தீர் செம் மொழி,
5	உலைந்த ஒக்கல், பாடுநர் செலினே,
	உரன் மலி உள்ளமொடு முனை பாழாக,
	அருங் குறும்பு எறிந்த பெருங் கல வெறுக்கை
	சூழாது சுரக்கும் நன்னன் நல் நாட்டு,
	எழிற் குன்றத்துக் கவாஅன், கேழ் கொள,
10	திருந்து அரை நிவந்த கருங் கால் வேங்கை
	எரி மருள் கவளம் மாந்தி, களிறு தன்
	வரி நுதல் வைத்த வலி தேம்பு தடக் கை
	கல் ஊர் பாம்பின் தோன்றும்
	சொல் பெயர் தேஎத்த சுரன் இறந்தோரே?

350. நெய்தல்

	கழியே, சிறு குரல் நெய்தலொடு காவி கூம்ப,
	எறி திரை ஓதம் தரல் ஆனாதே;
	துறையே, மருங்கின் போகிய மாக் கவை மருப்பின்
	இருஞ் சேற்று ஈர் அளை அலவன் நீப்ப,
5	வழங்குநர் இன்மையின் பாடு ஆன்றன்றே;
	கொடு நுகம் நுழைந்த கணைக் கால் அத்திரி
	வடி மணி நெடுந் தேர் பூண ஏவாது,
	ஏந்து எழில் மழைக் கண் இவள் குறையாகச்
	சேந்தனை சென்மோ பெரு நீர்ச் சேர்ப்ப!
10	இலங்கு இரும் பரப்பின் எறி சுறா நீக்கி,
	வலம்புரி மூழ்கிய வான் திமிற் பரதவர்
	ஒலி தலைப் பணிலம் ஆர்ப்ப, கல்லென,
	கலி கெழு கொற்கை எதிர்கொள, இழிதரும்
	குவவு மணல் நெடுங் கோட்டு ஆங்கண்,
15	உவக்காண் தோன்றும், எம் சிறு நல் ஊரே!

351. பாலை

	வேற்று நாட்டு உறையுள் விருப்புறப் பேணி,
	பெறல் அருங் கேளிர் பின் வந்து விடுப்ப,
	பொருள் அகப்படுத்த புகல் மலி நெஞ்சமொடு
	குறை வினை முடித்த நிறைவு இன் இயக்கம்
5	அறிவுறூஉம்கொல்லோ தானே கதிர் தெற,
	கழல் இலை உகுத்த கால் பொரு தாழ் சினை,
	அழல் அகைந்தன்ன அம் குழைப் பொதும்பில்,
	புழல் வீ இருப்பைப் புன் காட்டு அத்தம்,
	மறுதரல் உள்ளமொடு குறுக, தோற்றிய
10	செய் குறி ஆழி வைகல்தோறு எண்ணி,
	எழுது சுவர் நினைந்த அழுது வார் மழைக் கண்
	விலங்கு வீழ் அரிப் பனி பொலங் குழைத் தெறிப்ப,
	திருந்துஇழை முன்கை அணல் அசைத்து ஊன்றி,
	இருந்து அணை மீது, பொருந்துழிக் கிடக்கை,
15	வருந்து தோள் பூசல் களையும் மருந்து என
	உள்ளுதொறு படூஉம் பல்லி,
	புள்ளுத் தொழுது உறைவி செவிமுதலானே?

352. குறிஞ்சி

	'முடவு முதிர் பலவின் குடம் மருள் பெரும் பழம்
	பல் கிளைத் தலைவன் கல்லாக் கடுவன்,
	பாடு இமிழ் அருவிப் பாறை மருங்கின்,
	ஆடு மயில் முன்னது ஆக, கோடியர்
5	விழவு கொள் மூதூர் விறலி பின்றை
	முழவன் போல அகப்படத் தழீஇ,
	இன் துணைப் பயிரும் குன்ற நாடன்
	குடி நன்கு உடையன்; கூடுநர்ப் பிரியலன்;
	கெடு நா மொழியலன்; அன்பினன்' என, நீ
10	வல்ல கூறி, வாய்வதின் புணர்த்தோய்;
	நல்லை; காண், இனி காதல் அம் தோழீஇ!
	கடும் பரிப் புரவி நெடுந் தேர் அஞ்சி,
	நல் இசை நிறுத்த நயம் வரு பனுவல்,
	தொல் இசை நிறீஇய உரை சால் பாண்மகன்
15	எண்ணு முறை நிறுத்த பண்ணினுள்ளும்,
	புதுவது புனைந்த திறத்தினும்,
	வதுவை நாளினும், இனியனால் எமக்கே.

353. பாலை

	ஆள்வினைப் பிரிதலும் உண்டோ? பிரியினும்,
	கேள், இனி வாழிய, நெஞ்சே! நாளும்
	கனவுக் கழிந்தனையவாகி, நனவின்,
	நாளது செலவும், மூப்பினது வரவும்,
5	அரிது பெறு சிறப்பின் காமத்து இயற்கையும்,
	இந் நிலை அறியாய்ஆயினும், செந் நிலை
	அமை ஆடு அம் கழை தீண்டி, கல்லென
	ஞெமை இலை உதிர்த்த எரி வாய்க் கோடை
	நெடு வெண் களரி நீறு முகந்து சுழல,
10	கடு வெயில் திருகிய வேனில் வெங் காட்டு,
	உயங்கு நடை மடப் பிணை தழீஇய, வயங்கு பொறி,
	அறு கோட்டு, எழிற் கலை அறுகயம் நோக்கி,
	தெண் நீர் வேட்ட சிறுமையின், தழை மறந்து,
	உண்நீர் இன்மையின், ஒல்குவன தளர,
15	மரம் நிழல் அற்ற இயவின் சுரன் இறந்து,
	உள்ளுவை அல்லையோ மற்றே உள்ளிய
	விருந்து ஒழிவு அறியாப் பெருந் தண் பந்தர்,
	வருந்தி வருநர் ஓம்பி, தண்ணெனத்
	தாது துகள் உதிர்த்த தாழை அம் கூந்தல்
20	வீழ் இதழ் அலரி மெல் அகம் சேர்த்தி,
	மகிழ் அணி முறுவல் மாண்ட சேக்கை,
	நம்மொடு நன் மொழி நவிலும்
	பொம்மல் ஓதிப் புனையிழை குணனே?

354. முல்லை

	மத வலி யானை மறலிய பாசறை,
	இடி உமிழ் முரசம் பொரு களத்து இயம்ப,
	வென்று கொடி எடுத்தனன், வேந்தனும்; கன்றொடு
	கறவைப் புல்லினம் புறவுதொறு உகள,
5	குழல் வாய் வைத்தனர் கோவலர், வல் விரைந்து,
	இளையர் ஏகுவனர் பரிய, விரி உளைக்
	கடு நடைப் புரவி வழிவாய் ஓட,
	வலவன் வள்பு வலி உறுப்ப, புலவர்
	புகழ் குறி கொண்ட பொலந்தார் அகலத்து,
10	தண் கமழ் சாந்தம் நுண் துகள் அணிய,
	வென்றி கொள் உவகையொடு புகுதல் வேண்டின்,
	யாண்டு உறைவதுகொல் தானே மாண்ட
	போது உறழ் கொண்ட உண்கண்
	தீதிலாட்டி திரு நுதற் பசப்பே?

355. பாலை

	மாவும் வண் தளிர் ஈன்றன; குயிலும்
	இன் தீம் பல் குரல் கொம்பர் நுவலும்;
	மூதிலை ஒழித்த போது அவிழ் பெருஞ் சினை,
	வல்லோன் தைவரும் வள் உயிர்ப் பாலை
5	நரம்பு ஆர்த்தன்ன வண்டினம் முரலும்;
	துணி கயம் துன்னிய தூ மணல் எக்கர்,
	தாது உகு தண் பொழில் அல்கி, காதலர்
	செழு மனை மறக்கும் செவ்வி வேனில்
	தானே வந்தன்றுஆயின், ஆனாது
10	இலங்கு வளை நெகிழ்ந்த எவ்வம் காட்டிப்
	புலந்தனம் வருகம்; சென்மோ தோழி!
	'யாமே எமியம் ஆக, நீயே
	பொன் நயந்து அருள் இலையாகி,
	இன்னை ஆகுதல் ஒத்தன்றால்' எனவே.

356.மருதம்

	மேல் துறைக் கொளீஇய கழாலின் கீழ்த் துறை
	உகு வார் அருந்த, பகு வாய் யாமை
	கம்புள் இயவன் ஆக, விசி பிணித்
	தெண் கண் கிணையின் பிறழும் ஊரன்
5	இடை நெடுந் தெருவில் கதுமெனக் கண்டு, என்
	பொற் தொடி முன்கை பற்றினனாக,
	'அன்னாய்!' என்றனென்; அவன் கை விட்டனனே,
	தொல் நசை சாலாமை, நன்னன் பறம்பில்
	சிறுகாரோடன் பயினொடு சேர்த்திய
10	கற் போல் நாவினேனாகி, மற்று அது
	செப்பலென் மன்னால், யாய்க்கே; நல் தேர்க்
	கடும் பகட்டு யானைச் சோழர் மருகன்
	நெடுங் கதிர் நெல்லின் வல்லம் கிழவோன்
	நல்லடி உள்ளானாகவும், ஒல்லார்
15	கதவம் முயறலும் முயல்ப; அதாஅன்று,
	ஒலி பல் கூந்தல் நம்வயின் அருளாது,
	கொன்றனன்ஆயினும் கொலை பழுது அன்றே
	அருவி ஆம்பல் கலித்த முன்துறை
	நன்னன் ஆஅய் பிரம்பு அன்ன
20	மின் ஈர் ஓதி! என்னை, நின் குறிப்பே?

357. பாலை

	கொடு முள் ஈங்கை சூரலொடு மிடைந்த
	வான் முகை இறும்பின் வயவொடு வதிந்த
	உண்ணாப் பிணவின் உயக்கம் தீரிய,
	தட மருப்பு யானை வலம் படத் தொலைச்சி,
5	வியல் அறை சிவப்ப வாங்கி, முணங்கு நிமிர்ந்து,
	புலவுப் புலி புரண்ட புல் சாய் சிறு நெறி
	பயில் இருங் கானத்து வழங்கல்செல்லாது,
	பெருங் களிற்று இன நிரை கை தொடூஉப் பெயரும்,
	தீம் சுளைப் பலவின் தொழுதி, உம்பற்
10	பெருங் காடு இறந்தனர்ஆயினும், யாழ நின்
	திருந்து இழைப் பணைத் தோள் வருந்த நீடி,
	உள்ளாது அமைதலோ இலரே; நல்குவர்
	மிகு பெயல் நிலைஇய தீம் நீர்ப் பொய்கை
	அடை இறந்து அவிழ்ந்த தண் கமழ் நீலம்
15	காலொடு துயல்வந்தன்ன, நின்
	ஆய் இதழ் மழைக் கண் அமர்த்த நோக்கே.

358. குறிஞ்சி

	நீலத்து அன்ன நிறம் கிளர் எருத்தின்,
	காமர் பீலி, ஆய் மயில் தோகை
	இன் தீம் குரல துவன்றி, மென் சீர்
	ஆடு தகை எழில் நலம் கடுப்பக் கூடி,
5	கண் நேர் இதழ, தண் நறுங் குவளைக்
	குறுந் தொடர் அடைச்சிய நறும் பல் கூழை
	நீடு நீர் நெடுஞ் சுனை ஆயமொடு ஆடாய்,
	உயங்கிய மனத்தையாகி, புலம்பு கொண்டு,
	இன்னை ஆகிய நின் நிறம் நோக்கி,
10	அன்னை வினவினள்ஆயின், அன்னோ!
	என் என உரைக்கோ யானே துன்னிய
	பெரு வரை இழிதரும் நெடு வெள் அருவி,
	ஓடை யானை உயர் மிசை எடுத்த
	ஆடு கொடி கடுப்ப, தோன்றும்
15	கோடு உயர் வெற்பன் உறீஇய நோயே?

359. பாலை

	'பனி வார் உண்கணும், பசந்த தோளும்,
	நனி பிறர் அறியச் சாஅய், நாளும்,
	கரந்தனம் உறையும் நம் பண்பு அறியார்,
	நீடினர்மன்னோ, காதலர்' என நீ
5	எவன் கையற்றனை? இகுளை! அவரே
	வானவரம்பன் வெளியத்து அன்ன நம்
	மாண் நலம் தம்மொடு கொண்டனர் முனாஅது,
	அருஞ் சுரக் கவலை அசைஇய கோடியர்,
	பெருங் கல் மீமிசை, இயம் எழுந்தாங்கு,
10	வீழ் பிடி கெடுத்த நெடுந் தாள் யானை
	சூர் புகல் அடுக்கத்து மழை மாறு முழங்கும்,
	பொய்யா நல் இசை மா வண் புல்லி,
	கவைக் கதிர் வரகின் யாணர்ப் பைந் தாள்
	முதைத் சுவல் மூழ்கிய, கான் சுடு குரூஉப் புகை
15	அருவித் துவலையொடு மயங்கும்
	பெரு வரை அத்தம் இயங்கியோரே!

360. நெய்தல்

	பல் பூந் தண் பொழில், பகல் உடன் கழிப்பி,
	ஒரு கால் ஊர்திப் பருதி அம் செல்வன்
	குடவயின் மா மலை மறைய, கொடுங் கழித்
	தண் சேற்று அடைஇய கணைக் கால் நெய்தல்
5	நுண் தாது உண்டு வண்டினம் துறப்ப,
	வெருவரு கடுந் திறல் இரு பெருந் தெய்வத்து
	உரு உடன் இயைந்த தோற்றம் போல,
	அந்தி வானமொடு கடல் அணி கொளாஅ,
	வந்த மாலை பெயரின், மற்று இவள்
10	பெரும் புலம்பினளே தெய்ய; அதனால்,
	பாணி பிழையா மாண் வினைக் கலி மா
	துஞ்சு ஊர் யாமத்துத் தெவிட்டல் ஓம்பி,
	நெடுந் தேர் அகல நீக்கி, பையெனக்
	குன்று இழி களிற்றின் குவவு மணல் நீந்தி,
15	இரவின் வம்மோ உரவு நீர்ச் சேர்ப்ப!
	இன மீன் அருந்து நாரையொடு பனைமிசை
	அன்றில் சேக்கும் முன்றில், பொன் என
	நல் மலர் நறு வீ தாஅம்
	புன்னை நறும் பொழில் செய்த நம் குறியே.

361. பாலை

	'தூ மலர்த் தாமரைப் பூவின் அம் கண்,
	மா இதழ்க் குவளை மலர் பிணைத்தன்ன,
	திரு முகத்து அலமரும் பெரு மதர் மழைக் கண்,
	அணி வளை முன்கை, ஆய் இதழ் மடந்தை
5	வார் முலை முற்றத்து நூல் இடை விலங்கினும்,
	கவவுப் புலந்து உறையும் கழி பெருங் காமத்து
	இன்புறு நுகர்ச்சியின் சிறந்தது ஒன்று இல்' என
	அன்பால் மொழிந்த என் மொழி கொள்ளாய்,
	பொருள் புரிவுண்ட மருளி நெஞ்சே!
10	கரியாப் பூவின் பெரியோர் ஆர,
	அழல் எழு தித்தியம் அடுத்த யாமை
	நிழலுடை நெடுங் கயம் புகல் வேட்டாஅங்கு,
	உள்ளுதல் ஓம்புமதி, இனி நீ, முள் எயிற்று,
	சில் மொழி, அரிவை தோளே பல் மலை
15	வெவ் அறை மருங்கின் வியன் சுரம்,
	எவ்வம் கூர, இறந்தனம், யாமே.

362. குறிஞ்சி

	பாம்புடை விடர பனி நீர் இட்டுத் துறைத்
	தேம் கலந்து ஒழுக, யாறு நிறைந்தனவே;
	வெண் கோட்டு யானை பொருத புண் கூர்ந்து,
	பைங் கண் வல்லியம் கல் அளைச் செறிய,
5	முருக்கு அரும்பு அன்ன வள் உகிர் வயப் பிணவு
	கடி கொள, வழங்கார் ஆறே; ஆயிடை
	எல்லிற்று என்னான், வென் வேல் ஏந்தி,
	நசை தர வந்த நன்னராளன்
	நெஞ்சு பழுதாக, வறுவியன் பெயரின்,
10	இன்று இப்பொழுதும் யான் வாழலெனே;
	எவன்கொல்? வாழி, தோழி! நம் இடை முலைச்
	சுணங்கு அணி முற்றத்து ஆரம் போலவும்,
	சிலம்பு நீடு சோலைச் சிதர் தூங்கு நளிப்பின்
	இலங்கு வெள் அருவி போலவும்,
15	நிலம் கொண்டனவால், திங்கள் அம் கதிரே!

363. பாலை

	நிரை செலல் இவுளி விரைவுடன் கடைஇ,
	அகல் இரு விசும்பில் பகல் செலச் சென்று,
	மழுகு சுடர் மண்டிலம் மா மலை மறைய,
	பொழுது கழி மலரின், புனையிழை! சாஅய்,
5	அணை அணைந்து இனையை ஆகல் கணை அரைப்
	புல் இலை நெல்லிப் புகர் இல் பசுங் காய்
	கல் அதர் மருங்கில் கடு வளி உதிர்ப்ப,
	பொலம் செய் காசின் பொற்பத் தாஅம்
	அத்தம் நண்ணி, அதர் பார்த்து இருந்த
10	கொலை வெங் கொள்கைக் கொடுந் தொழில் மறவர்
	ஆறு செல் மாக்கள் அரு நிறத்து எறிந்த
	எஃகு உறு விழுப்புண் கூர்ந்தோர் எய்திய,
	வளை வாய்ப் பருந்தின், வள் உகிர்ச் சேவல்
	கிளை தரு தெள் விளி கெழு முடைப் பயிரும்
15	இன்னா வெஞ் சுரம் இறந்தோர், முன்னிய
	செய் வினை வலத்தர் ஆகி, இவண் நயந்து,
	எய்த வந்தனரே தோழி! மை எழில்
	துணை ஏர் எதிர் மலர் உண்கண்
	பிணை ஏர் நோக்கம் பெருங் கவின் கொளவே.