213

	மண்டு அமர் அட்ட மதனுடை நோன் தாள்,
	வெண்குடை விளக்கும், விறல் கெழு வேந்தே!
	பொங்கு நீர் உடுத்த இம் மலர் தலை உலகத்து,
	நின்தலை வந்த இருவரை நினைப்பின்,
5	தொன்று உறை துப்பின் நின் பகைஞரும் அல்லர்,
	அமர் வெங் காட்சியொடு மாறு எதிர்பு எழுந்தவர்;
	நினையும்காலை, நீயும் மற்றவர்க்கு
	அனையை அல்லை; அடு மான் தோன்றல்!
	பரந்து படு நல் இசை எய்தி, மற்று நீ
10	உயர்ந்தோர் உலகம் எய்தி; பின்னும்
	ஒழித்த தாயம் அவர்க்கு உரித்தன்றே:
	அதனால், அன்னது ஆதலும் அறிவோய்! நன்றும்
	இன்னும் கேண்மதி, இசை வெய்யோயே!
	நின்ற துப்பொடு நிற் குறித்து எழுந்த
15	எண் இல் காட்சி இளையோர் தோற்பின்,
	நின் பெருஞ் செல்வம் யார்க்கு எஞ்சுவையே?
	அமர் வெஞ் செல்வ! நீ அவர்க்கு உலையின்,
	இகழுநர் உவப்ப, பழி எஞ்சுவையே;
	அதனால், ஒழிகதில் அத்தை, நின் மறனே! வல் விரைந்து
20	எழுமதி; வாழ்க, நின் உள்ளம்! அழிந்தோர்க்கு
	ஏமம் ஆகும் நின் தாள் நிழல் மயங்காது
	செய்தல் வேண்டுமால், நன்றே வானோர்
	அரும் பெறல் உலகத்து ஆன்றவர்
	விதும்புறு விருப்பொடு விருந்து எதிர் கொளற்கே.