151

	பண்டும் பண்டும் பாடுநர் உவப்ப,
	விண் தோய் சிமைய விறல் வரைக் கவாஅன்,
	கிழவன் சேட் புலம் படரின், இழை அணிந்து,
	புன் தலை மடப் பிடி பரிசிலாக,
5	பெண்டிரும் தம் பதம் கொடுக்கும் வண் புகழ்க்
	கண்டீரக்கோன்ஆகலின், நன்றும்
	முயங்கல் ஆன்றிசின், யானே; பொலந் தேர்
	நன்னன் மருகன் அன்றியும், நீயும்
	முயங்கற்கு ஒத்தனை மன்னே; வயங்கு மொழிப்
10	பாடுநர்க்கு அடைத்த கதவின், ஆடு மழை
	அணங்கு சால் அடுக்கம் பொழியும் நும்
	மணம் கமழ் மால் வரை வரைந்தனர், எமரே.

 

164

	ஆடு நனி மறந்த கோடு உயர் அடுப்பின்
	ஆம்பி பூப்ப, தேம்பு பசி உழவா,
	பாஅல் இன்மையின் தோலொடு திரங்கி,
	இல்லி தூர்ந்த பொல்லா வறு முலை
5	சுவைத்தொறு அழூஉம் தன் மகத்து முகம் நோக்கி,
	நீரொடு நிறைந்த ஈர் இதழ் மழைக்கண் என்
	மனையோள் எவ்வம் நோக்கி, நினைஇ,
	நிற் படர்ந்திசினே நல் போர்க் குமண!
	என் நிலை அறிந்தனைஆயின், இந் நிலைத்
10	தொடுத்தும் கொள்ளாது அமையலென் அடுக்கிய
	பண் அமை நரம்பின் பச்சை நல் யாழ்,
	மண் அமை முழவின், வயிரியர்
	இன்மை தீர்க்கும் குடிப் பிறந்தோயே.

 

165

	மன்னா உலகத்து மன்னுதல் குறித்தோர்
	தம் புகழ் நிறீஇத் தாம் மாய்ந்தனரே;
	துன் அருஞ் சிறப்பின் உயர்ந்த செல்வர்,
	இன்மையின் இரப்போர்க்கு ஈஇயாமையின்,
5	தொன்மை மாக்களின் தொடர்பு அறியலரே;
	தாள் தாழ் படு மணி இரட்டும், பூ நுதல்,
	ஆடு இயல் யானை பாடுநர்க்கு அருகாக்
	கேடு இல் நல் இசை வய மான் தோன்றலைப்
	பாடி நின்றனெனாக, 'கொன்னே
10	பாடு பெறு பரிசிலன் வாடினன் பெயர்தல் என
	நாடு இழந்ததனினும் நனி இன்னாது' என,
	வாள் தந்தனனே, தலை எனக்கு ஈய,
	தன்னின் சிறந்தது பிறிது ஒன்று இன்மையின்;
	ஆடு மலி உவகையொடு வருவல்,
15	ஓடாப் பூட்கை நின் கிழமையோற் கண்டே.

 

205

	முற்றிய திருவின் மூவர் ஆயினும்,
	பெட்பின்று ஈதல் யாம் வேண்டலமே;
	விறல் சினம் தணிந்த விரை பரிப் புரவி
	உறுவர் செல் சார்வு ஆகி, செறுவர்
5	தாள் உளம் தபுத்த வாள் மிகு தானை,
	வெள் வீ வேலிக் கோடைப் பொருந!
	சிறியவும் பெரியவும் புழை கெட விலங்கிய
	மான் கணம் தொலைச்சிய கடு விசைக் கத நாய்,
	நோன் சிலை, வேட்டுவ! நோய் இலையாகுக!
10	ஆர் கலி யாணர்த் தரீஇய, கால் வீழ்த்து,
	கடல்வயின் குழீஇய அண்ணல் அம் கொண்மூ
	நீர் இன்று பெயராவாங்கு, தேரொடு
	ஒளிறு மருப்பு ஏந்திய செம்மல்
	களிறு இன்று பெயரல, பரிசிலர் கடும்பே.

 

209

	பொய்கை நாரை போர்வில் சேக்கும்
	நெய்தல் அம் கழனி, நெல் அரி தொழுவர்
	கூம்பு விடு மெண் பிணி அவிழ்ந்த ஆம்பல்
	அகல் அடை அரியல் மாந்தி, தெண் கடல்
5	படு திரை இன் சீர்ப் பாணி தூங்கும்
	மென் புல வைப்பின் நல் நாட்டுப் பொருந!
	பல் கனி நசைஇ, அல்கு விசும்பு உகந்து,
	பெரு மலை விடரகம் சிலம்ப முன்னி,
	பழனுடைப் பெரு மரம் தீர்ந்தென, கையற்று,
10	பெறாது பெயரும் புள்ளினம் போல, நின்
	நசை தர வந்து, நின் இசை நுவல் பரிசிலென்
	வறுவியேன் பெயர்கோ? வாள் மேம்படுந!
	ஈயாய் ஆயினும், இரங்குவென்அல்லேன்;
	நோய் இலை ஆகுமதி; பெரும! நம்முள்
15	குறு நணி காண்குவதாக நாளும்,
	நறும் பல் ஒலிவரும் கதுப்பின், தே மொழி,
	தெரிஇழை மகளிர் பாணி பார்க்கும்
	பெரு வரை அன்ன மார்பின்,
	செரு வெஞ் சேஎய்! நின் மகிழ் இருக்கையே!

 

294

	'வெண்குடை மதியம் மேல் நிலாத் திகழ்தர,
	கண்கூடு இறுத்த கடல் மருள் பாசறை,
	குமரிப் படை தழீஇய கூற்று வினை ஆடவர்
	தமர் பிறர் அறியா அமர் மயங்கு அழுவத்து,
5	இறையும் பெயரும் தோற்றி, நுமருள்
	நாள் முறை தபுத்தீர் வம்மின், ஈங்கு' என,
	போர் மலைந்து ஒரு சிறை நிற்ப, யாவரும்
	அரவு உமிழ் மணியின் குறுகார்
	நிரை தார் மார்பின் நின் கேள்வனை, பிறரே.