299

	பருத்தி வேலிச் சீறூர் மன்னன்
	உழுத்து அதர் உண்ட ஓய் நடைப் புரவி,
	கடல் மண்டு தோணியின், படை முகம் போழ
	நெய்மிதி அருந்திய, கொய் சுவல் எருத்தின்,
5	தண்ணடை மன்னர், தாருடைப் புரவி,
	அணங்குடை முருகன் கோட்டத்துக்
	கலம் தொடா மகளிரின், இகந்து நின்றவ்வே.

310

	பால் கொண்டு மடுப்பவும் உண்ணான் ஆகலின்,
	செறாஅது ஓச்சிய சிறு கோல் அஞ்சியொடு,
	உயவொடு வருந்தும் மன்னே! இனியே
	புகர் நிறம் கொண்ட களிறு அட்டு ஆனான்,
5	முன்நாள் வீழ்ந்த உரவோர் மகனே,
	உன்னிலன் என்னும், புண் ஒன்று அம்பு
	மான் உளை அன்ன குடுமித்
	தோல் மிசைக் கிடந்த புல் அணலோனே.

312

	ஈன்று புறந்தருதல் என் தலைக் கடனே;
	சான்றோன் ஆக்குதல் தந்தைக்குக் கடனே;
	வேல் வடித்துக் கொடுத்தல் கொல்லற்குக் கடனே;
	நன்னடை நல்கல் வேந்தற்குக் கடனே,
5	ஒளிறு வாள் அருஞ் சமம் முருக்கி,
	களிறு எறிந்து பெயர்தல் காளைக்குக் கடனே.