316

	கள்ளின் வாழ்த்தி, கள்ளின் வாழ்த்தி,
	காட்டொடு மிடைந்த சீயா முன்றில்,
	நாட் செருக்கு அனந்தர்த் துஞ்சுவோனே.
	அவன் எம் இறைவன்; யாம் அவன் பாணர்;
5	நெருநை வந்த விருந்திற்கு மற்றுத் தன்
	இரும் புடைப் பழ வாள் வைத்தனன்; இன்று இக்
	கருங் கோட்டுச் சீறியாழ் பணையம்; இது கொண்டு
	ஈவதிலாளன் என்னாது, நீயும்,
	வள்ளி மருங்குல் வயங்கு இழை அணிய,
10	கள்ளுடைக் கலத்தேம் யாம் மகிழ் தூங்க,
	சென்று வாய் சிவந்து மேல் வருக
	சிறு கண் யானை வேந்து விழுமுறவே.