351

	படு மணி மருங்கின பணைத் தாள் யானையும்,
	கொடி நுடங்கு மிசைய தேரும், மாவும்,
	படை அமை மறவரொடு, துவன்றிக் கல்லென,
	கடல் கண்டன்ன கண் அகன் தானை
5	வென்று எறி முரசின் வேந்தர், என்றும்,
	வண் கை எயினன் வாகை அன்ன
	இவள் நலம் தாராது அமைகுவர் அல்லர்;
	என் ஆவதுகொல் தானே தெண் நீர்ப்
	பொய்கை மேய்ந்த செவ் வரி நாரை
10	தேங் கொள் மருதின் பூஞ் சினை முனையின்,
	காமரு காஞ்சித் துஞ்சும்
	ஏமம்சால் சிறப்பின், இப் பணை நல் ஊரே?