148

	கறங்கு மிசை அருவிய பிறங்கு மலை நள்ளி! நின்
	அசைவு இல் நோன் தாள் நசை வளன் ஏத்தி,
	நாள்தொறும் நன் கலம் களிற்றொடு கொணர்ந்து,
	கூடு விளங்கு வியல் நகர், பரிசில் முற்று அளிப்ப;
5	பீடு இல் மன்னர்ப் புகழ்ச்சி வேண்டி,
	செய்யா கூறிக் கிளத்தல்
	எய்யாதாகின்று, எம் சிறு செந் நாவே.

149

	நள்ளி! வாழியோ; நள்ளி! நள்ளென்
	மாலை மருதம் பண்ணி, காலை
	கைவழி மருங்கின் செவ்வழி பண்ணி,
	வரவு எமர் மறந்தனர் அது நீ
5	புரவுக் கடன் பூண்ட வண்மையானே.

150

	கூதிர்ப் பருந்தின் இருஞ் சிறகு அன்ன
	பாறிய சிதாரேன், பலவு முதல் பொருந்தி,
	தன்னும் உள்ளேன், பிறிது புலம் படர்ந்த என்
	உயங்கு படர் வருத்தமும் உலைவும் நோக்கி,
5	மான் கணம் தொலைச்சிய குருதி அம் கழல் கால்,
	வான் கதிர்த் திரு மணி விளங்கும் சென்னி,
	செல்வத் தோன்றல், ஓர் வல் வில் வேட்டுவன்,
	தொழுதனென் எழுவேற் கை கவித்து இரீஇ,
	இழுதின் அன்ன வால் நிணக் கொழுங் குறை,
10	கான் அதர் மயங்கிய இளையர் வல்லே
	தாம் வந்து எய்தாஅளவை, ஒய்யெனத்
	தான் ஞெலி தீயின் விரைவனன் சுட்டு, 'நின்
	இரும் பேர் ஒக்கலொடு தின்ம்' எனத் தருதலின்,
	அமிழ்தின் மிசைந்து, காய்பசி நீங்கி,
15	நல் மரன் நளிய நறுந் தண் சாரல்,
	கல் மிசை அருவி தண்ணெனப் பருகி,
	விடுத்தல் தொடங்கினேனாக, வல்லே,
	'பெறுதற்கு அரிய வீறுசால் நன் கலம்
	பிறிது ஒன்று இல்லை; காட்டு நாட்டேம்' என,
20	மார்பில் பூண்ட வயங்கு காழ் ஆரம்
	மடை செறி முன்கைக் கடகமொடு ஈத்தனன்;
	'எந் நாடோ?' என, நாடும் சொல்லான்;
	'யாரீரோ?' என, பேரும் சொல்லான்;
	பிறர் பிறர் கூற வழிக் கேட்டிசினே
25	'இரும்பு புனைந்து இயற்றாப் பெரும் பெயர்த் தோட்டி
	அம் மலை காக்கும் அணி நெடுங் குன்றின்,
	பளிங்கு வகுத்தன்ன தீம் நீர்,
	நளி மலை நாடன் நள்ளி அவன்' எனவே.

152

	'வேழம் வீழ்த்த விழுத் தொடைப் பகழி
	பேழ் வாய் உழுவையைப் பெரும்பிறிது உறீஇ,
	புழல் தலைப் புகர்க் கலை உருட்டி, உரல் தலைக்
	கேழற் பன்றி வீழ, அயலது
5	ஆழல் புற்றத்து உடும்பில் செற்றும்,
	வல் வில் வேட்டம் வலம் படுத்து இருந்தோன்,
	புகழ்சால் சிறப்பின் அம்பு மிகத் திளைக்கும்
	கொலைவன் யார்கொலோ? கொலைவன் மற்று இவன்
	விலைவன் போலான்; வெறுக்கை நன்கு உடையன்;
10	ஆரம் தாழ்ந்த அம் பகட்டு மார்பின்,
	சாரல் அருவிப் பய மலைக் கிழவன்,
	ஓரி கொலோ? அல்லன்கொல்லோ?
	பாடுவல், விறலி! ஓர் வண்ணம்; நீரும்
	மண் முழா அமைமின்; பண் யாழ் நிறுமின்;
15	கண் விடு தூம்பின் களிற்று உயிர் தொடுமின்;
	எல்லரி தொடுமின்; ஆகுளி தொடுமின்;
	பதலை ஒரு கண் பையென இயக்குமின்;
	மதலை மாக் கோல் கைவலம் தமின்' என்று,
	இறைவன் ஆகலின், சொல்லுபு குறுகி,
20	மூ ஏழ் துறையும் முறையுளிக் கழிப்பி,
	'கோ' எனப் பெயரிய காலை, ஆங்கு அது
	தன் பெயர் ஆகலின் நாணி, மற்று, 'யாம்
	நாட்டிடன் நாட்டிடன் வருதும்; ஈங்கு ஓர்
	வேட்டுவர் இல்லை, நின் ஒப்போர்' என,
25	வேட்டது மொழியவும் விடாஅன், வேட்டத்தில்
	தான் உயிர் செகுத்த மான் நிணப் புழுக்கோடு,
	ஆன் உருக்கு அன்ன வேரியை நல்கி,
	தன் மலைப் பிறந்த தா இல் நன் பொன்,
	பல் மணிக் குவையொடும் விரைஇ, 'கொண்ம்' என,
30	சுரத்திடை நல்கியோனே விடர்ச் சிமை
	ஓங்கு இருங் கொல்லிப் பொருநன்,
	ஓம்பா ஈகை விறல் வெய்யோனே!

153

	மழை அணி குன்றத்துக் கிழவன், நாளும்,
	இழை அணி யானை இரப்போர்க்கு ஈயும்,
	சுடர் விடு பசும் பூண், சூர்ப்பு அமை முன் கை,
	அடு போர் ஆனா, ஆதன் ஓரி
5	மாரி வண் கொடை காணிய, நன்றும்
	சென்றதுமன், எம் கண்ணுளங் கடும்பே;
	பனி நீர்ப் பூவா மணி மிடை குவளை
	வால் நார்த் தொடுத்த கண்ணியும், கலனும்,
	யானை இனத்தொடு பெற்றனர், நீங்கி,
10	பசியாராகல் மாறுகொல் விசி பிணிக்
	கூடு கொள் இன் இயம் கறங்க,
	ஆடலும் ஒல்லார், தம் பாடலும் மறந்தே?

255

	'ஐயோ!' எனின், யான் புலி அஞ்சுவலே;
	அணைத்தனன் கொளினே, அகல் மார்பு எடுக்கவல்லேன்;
	என் போல் பெரு விதிர்ப்புறுக, நின்னை
	இன்னாது உற்ற அறன் இல் கூற்றே!
5	நிரை வளை முன் கை பற்றி
	வரை நிழல் சேர்கம் நடத்திசின் சிறிதே!