127

	'களங்கனி அன்ன கருங் கோட்டுச் சீறியாழ்ப்
	பாடு இன் பனுவல் பாணர் உய்த்தென,
	களிறு இலவாகிய புல் அரை நெடு வெளில்,
	கான மஞ்ஞை கணனொடு சேப்ப,
5	ஈகை அரிய இழை அணி மகளிரொடு
	சாயின்று' என்ப, ஆஅய் கோயில்;
	சுவைக்கு இனிது ஆகிய குய்யுடை அடிசில்
	பிறர்க்கு ஈவு இன்றித் தம் வயிறு அருத்தி,
	உரைசால் ஓங்கு புகழ் ஒரீஇய
10	முரைசு கெழு செல்வர் நகர் போலாதே.

128

	மன்றப் பலவின் மாச் சினை மந்தி
	இரவலர் நாற்றிய விசி கூடு முழவின்
	பாடு இன் தெண் கண், கனி செத்து, அடிப்பின்,
	அன்னச் சேவல் மாறு எழுந்து ஆலும்,
5	கழல் தொடி ஆஅய் மழை தவழ் பொதியில்
	ஆடுமகள் குறுகின் அல்லது,
	பீடு கெழு மன்னர் குறுகலோ அரிதே.

129

	குறி இறைக் குரம்பைக் குறவர் மாக்கள்
	வாங்கு அமைப் பழுனிய தேறல் மகிழ்ந்து,
	வேங்கை முன்றில் குரவை அயரும்,
	தீம் சுளைப் பலவின், மா மலைக் கிழவன்
5	ஆஅய் அண்டிரன், அடு போர் அண்ணல்
	இரவலர்க்கு ஈத்த யானையின், கரவு இன்று,
	வானம் மீன் பல பூப்பின், ஆனாது
	ஒரு வழிக் கரு வழி இன்றிப்
	பெரு வெள்ளென்னின், பிழையாது மன்னே.

130

	விளங்கு மணிக் கொடும் பூண் ஆஅய்! நின் நாட்டு
	இளம் பிடி ஒரு சூல் பத்து ஈனும்மோ?
	நின்னும் நின்மலையும் பாடி வருநர்க்கு,
	இன் முகம் கரவாது, உவந்து நீ அளித்த
5	அண்ணல் யானை எண்ணின், கொங்கர்க்
	குட கடல் ஓட்டிய ஞான்றைத்
	தலைப்பெயர்த்திட்ட வேலினும் பலவே!

131

	மழைக் கணம் சேக்கும் மா மலைக் கிழவன்,
	வழைப் பூங் கண்ணி வாய் வாள் அண்டிரன்,
	குன்றம் பாடினகொல்லோ
	களிறு மிக உடைய இக் கவின் பெறு காடே?

132

	முன் உள்ளுவோனைப் பின் உள்ளினேனே!
	ஆழ்க, என் உள்ளம்! போழ்க, என் நாவே!
	பாழ் ஊர்க் கிணற்றின் தூர்க, என் செவியே!
	நரந்தை நறும் புல் மேய்ந்த கவரி
5	குவளைப் பைஞ் சுனை பருகி, அயல
	தகரத் தண் நிழல் பிணையொடு வதியும்
	வட திசையதுவே வான் தோய் இமயம்.
	தென் திசை ஆஅய் குடி இன்றாயின்,
	பிறழ்வது மன்னோ, இம் மலர் தலை உலகே.

133

	மெல் இயல் விறலி! நீ நல் இசை செவியின்
	கேட்பின் அல்லது, காண்பு அறியலையே;
	காண்டல் வேண்டினைஆயின் மாண்ட நின்
	விரை வளர் கூந்தல் வரை வளி உளர,
5	கலவ மஞ்ஞையின் காண்வர இயலி,
	மாரி அன்ன வண்மைத்
	தேர் வேள் ஆயைக் காணிய சென்மே!

134

	'இம்மைச் செய்தது மறுமைக்கு ஆம்' எனும்
	அற விலை வணிகன் ஆஅய் அல்லன்;
	பிறரும் சான்றோர் சென்ற நெறி என,
	ஆங்குப் பட்டன்று, அவன் கைவண்மையே.

135

	கொடுவரி வழங்கும் கோடு உயர் நெடு வரை,
	அரு விடர்ச் சிறு நெறி ஏறலின், வருந்தி,
	தடவரல் கொண்ட தகை மெல் ஒதுக்கின்,
	வளைக் கை விறலி என் பின்னள் ஆக,
5	பொன் வார்ந்தன்ன புரி அடங்கு நரம்பின்
	வரி நவில் பனுவல் புலம் பெயர்ந்து இசைப்ப,
	படுமலை நின்ற பயம் கெழு சீறியாழ்
	ஒல்கல் உள்ளமொடு ஒரு புடைத் தழீஇ,
	புகழ்சால் சிறப்பின் நின் நல் இசை உள்ளி,
10	வந்தனென் எந்தை! யானே: என்றும்,
	மன்று படு பரிசிலர்க் காணின், கன்றொடு
	கறை அடி யானை இரியல் போக்கும்
	மலை கெழு நாடன்! மா வேள் ஆஅய்!
	களிறும் அன்றே; மாவும் அன்றே;
15	ஒளிறு படைப் புரவிய தேரும் அன்றே;
	பாணர், பாடுநர், பரிசிலர், ஆங்கு அவர்,
	தமது எனத் தொடுக்குவராயின், 'எமது' எனப்
	பற்றல் தேற்றாப் பயங் கெழு தாயமொடு,
	அன்ன ஆக, நின் ஊழி; நின்னைக்
20	காண்டல் வேண்டிய அளவை வேண்டார்
	உறு முரண் கடந்த ஆற்றல்
	பொது மீக்கூற்றத்து நாடு கிழவோயே!

136

	யாழ்ப் பத்தர்ப் புறம் கடுப்ப
	இழை வலந்த பல் துன்னத்து
	இடைப் புரை பற்றி, பிணி விடாஅ
	ஈர்க் குழாத்தோடு இறை கூர்ந்த
5	பேஎன் பகை என ஒன்று என்கோ?
	உண்ணாமையின் ஊன் வாடி,
	தெண் நீரின் கண் மல்கி,
	கசிவுற்ற என் பல் கிளையொடு
	பசி அலைக்கும் பகை ஒன்று என்கோ?
10	அன்ன தன்மையும் அறிந்து ஈயார்,
	'நின்னது தா' என, நிலை தளர,
	மரம் பிறங்கிய நளிச் சிலம்பில்,
	குரங்கு அன்ன புன் குறுங் கூளியர்
	பரந்து அலைக்கும் பகை ஒன்று என்கோ?
15	'ஆஅங்கு, எனைப் பகையும் அறியுநன் ஆய்'
	எனக் கருதி, பெயர் ஏத்தி,
	வாய் ஆர நின் இசை நம்பி,
	சுடர் சுட்ட சுரத்து ஏறி,
	இவண் வந்த பெரு நசையேம்;
20	'எமக்கு ஈவோர் பிறர்க்கு ஈவோர்;
	பிறர்க்கு ஈவோர் தமக்கு ஈப' என,
	அனைத்து உரைத்தனன் யான் ஆக,
	நினக்கு ஒத்தது நீ நாடி,
	நல்கினை விடுமதி, பரிசில்! அல்கலும்,
25	தண் புனல் வாயில் துறையூர் முன்துறை
	நுண் பல மணலினும் ஏத்தி,
	உண்குவம், பெரும! நீ நல்கிய வளனே.

240

	ஆடு நடைப் புரவியும், களிறும், தேரும்,
	வாடா யாணர் நாடும் ஊரும்,
	பாடுநர்க்கு அருகா ஆஅய் அண்டிரன்
	கோடு ஏந்து அல்குல், குறுந் தொடி மகளிரொடு,
5	காலன் என்னும் கண்ணிலி உய்ப்ப,
	மேலோர் உலகம் எய்தினன் எனாஅ,
	பொத்த அறையுள் போழ் வாய்க் கூகை,
	'சுட்டுக் குவி' எனச் செத்தோர்ப் பயிரும்
	கள்ளி அம் பறந்தலை ஒரு சிறை அல்கி,
10	ஒள் எரி நைப்ப உடம்பு மாய்ந்தது;
	புல்லென் கண்ணர் புரவலர்க் காணாது,
	கல்லென் சுற்றமொடு கையழிந்து, புலவர்
	வாடிய பசியராகி, பிறர்
	நாடு படு செலவினர் ஆயினர், இனியே.

241

	'திண் தேர் இரவலர்க்கு, ஈத்த, தண் தார்,
	அண்டிரன் வரூஉம்' என்ன, ஒண் தொடி
	வச்சிரத் தடக் கை நெடியோன் கோயிலுள்,
	போர்ப்புறு முரசம் கறங்க,
5	ஆர்ப்பு எழுந்தன்றால், விசும்பினானே.