376

	விசும்பு நீத்தம் இறந்த ஞாயிற்றுப்
	பசுங் கதிர் மழுகிய சிவந்து வாங்கு அந்தி
	சிறு நனி பிறந்த பின்றை, செறி பிணிச்
	சிதாஅர் வள்பின் என் தெடாரி தழீஇ,
5	பாணர் ஆரும்அளவை, யான் தன்
	யாணர் நல் மனைக் கூட்டுமுதல் நின்றனென்;
	இமைத்தோர் விழித்த மாத்திரை, ஞெரேரென,
	குணக்கு எழு திங்கள் கனை இருள் அகற்ற,
	பண்டு அறிவாரா உருவோடு, என் அரைத்
10	தொன்று படு துளையொடு பரு இழை போகி,
	நைந்து கரை பறைந்த என் உடையும், நோக்கி,
	'விருந்தினன் அளியன், இவன்' என, பெருந்தகை
	நின்ற முரற்கை நீக்கி, நன்றும்
	அரவு வெகுண்டன்ன தேறலொடு, சூடு தருபு,
15	நிரயத்து அன்ன என் வறன் களைந்து, அன்றே,
	இரவினானே, ஈத்தோன் எந்தை;
	அன்றை ஞான்றினொடு இன்றின் ஊங்கும்,
	இரப்பச் சிந்தியேன், நிரப்பு அடு புணையின்;
	உளத்தின் அளக்கும் மிளிர்ந்த தகையேன்;
20	நிறைக் குளப் புதவின் மகிழ்ந்தனென் ஆகி,
	ஒரு நாள், இரவலர் வரையா வள்ளியோர் கடைத்தலை,
	ஞாங்கர் நெடுமொழி பயிற்றி,
	தோன்றல் செல்லாது, என் சிறு கிணைக் குரலே.