27

	சேற்று வளர் தாமரை பயந்த, ஒண் கேழ்,
	நூற்று இதழ் அலரின் நிரை கண்டன்ன,
	வேற்றுமை இல்லா விழுத் திணைப் பிறந்து,
	வீற்றிருந்தோரை எண்ணும்காலை,
5	உரையும் பாட்டும் உடையோர் சிலரே;
	மரை இலை போல மாய்ந்திசினோர் பலரே;
	'புலவர் பாடும் புகழுடையோர் விசும்பின்
	வலவன் ஏவா வான ஊர்தி
	எய்துப என்ப, தம் செய் வினை முடித்து' எனக்
10	கேட்பல்; எந்தை! சேட்சென்னி! நலங்கிள்ளி!
	தேய்தல் உண்மையும், பெருகல் உண்மையும்,
	மாய்தல் உண்மையும், பிறத்தல் உண்மையும்,
	அறியாதோரையும் அறியக் காட்டி,
	திங்கள் புத்தேள் திரிதரும் உலகத்து,
15	வல்லார் ஆயினும், வல்லுநர்ஆயினும்,
	வருந்தி வந்தோர் மருங்கு நோக்கி,
	அருள, வல்லை ஆகுமதி; அருள் இலர்
	கொடாஅமை வல்லர் ஆகுக;
	கெடாஅத துப்பின் நின் பகை எதிர்ந்தோரே.

28

	'சிறப்பு இல் சிதடும், உறுப்பு இல் பிண்டமும்,
	கூனும், குறளும், ஊமும், செவிடும்,
	மாவும், மருளும், உளப்பட வாழ்நர்க்கு
	எண் பேர் எச்சம் என்று இவை எல்லாம்
5	பேதைமை அல்லது ஊதியம் இல்' என,
	முன்னும், அறிந்தோர் கூறினர்; இன்னும்,
	அதன் திறம் அத்தை யான் உரைக்க வந்தது
	வட்ட வரிய செம் பொறிச் சேவல்
	ஏனல் காப்போர் உணர்த்திய கூஉம்
10	கானத்தோர், நின் தெவ்வர்; நீயே,
	புறஞ்சிறை மாக்கட்கு அறம் குறித்து, அகத்தோர்
	புய்த்து எறி கரும்பின் விடு கழை தாமரைப்
	பூம் போது சிதைய வீழ்ந்தென, கூத்தர்
	ஆடு களம் கடுக்கும் அக நாட்டையே;
15	அதனால், அறனும் பொருளும் இன்பமும் மூன்றும்
	ஆற்றும், பெரும! நின் செல்வம்;
	ஆற்றாமை நிற் போற்றாமையே.

29

	அழல் புரிந்த அடர் தாமரை
	ஐது அடர்ந்த நூல் பெய்து,
	புனை வினைப் பொலிந்த பொலன் நறுந் தெரியல்
	பாறு மயிர் இருந் தலை பொலியச் சூடி,
5	பாண் முற்றுக, நின் நாள் மகிழ் இருக்கை!
	பாண் முற்று ஒழிந்த பின்றை, மகளிர்
	தோள் முற்றுக, நின் சாந்து புலர் அகலம்! ஆங்க
	முனிவு இல் முற்றத்து, இனிது முரசு இயம்ப,
	கொடியோர்த் தெறுதலும், செவ்வியோர்க்கு அளித்தலும்,
10	ஒடியா முறையின் மடிவு இலை ஆகி,
	'நல்லதன் நலனும் தீயதன் தீமையும்
	இல்லை' என்போர்க்கு இனன் ஆகிலியர்!
	நெல் விளை கழனிப் படு புள் ஓப்புநர்
	ஒழி மடல் விறகின் கழி மீன் சுட்டு,
15	வெங் கள் தொலைச்சியும், அமையார், தெங்கின்
	இளநீர் உதிர்க்கும் வளம் மிகு நல் நாடு
	பெற்றனர் உவக்கும் நின் படை கொள் மாக்கள்
	பற்றா மாக்களின் பரிவு முந்துறுத்து,
	கூவை துற்ற நாற் கால் பந்தர்ச்
20	சிறு மனை வாழ்க்கையின் ஒரீஇ, வருநர்க்கு
	உதவி ஆற்றும் நண்பின் பண்புடை
	ஊழிற்றாக, நின் செய்கை! விழவில்
	கோடியர் நீர்மை போல முறைமுறை
	ஆடுநர் கழியும் இவ் உலகத்து, கூடிய
25	நகைப்புறன் ஆக, நின் சுற்றம்!
	இசைப்புறன் ஆக, நீ ஓம்பிய பொருளே!

30

	செஞ் ஞாயிற்றுச் செலவும்,
	அஞ் ஞாயிற்றுப் பரிப்பும்,
	பரிப்புச் சூழ்ந்த மண்டிலமும்,
	வளி திரிதரு திசையும்,
5	வறிது நிலைஇய காயமும், என்று இவை
	சென்று அளந்து அறிந்தோர் போல, என்றும்
	இனைத்து என்போரும் உளரே; அனைத்தும்
	அறி அறிவு ஆகாச் செறிவினை ஆகி,
	களிறு கவுள் அடுத்த எறிகல் போல
10	ஒளித்த துப்பினைஆதலின், வெளிப்பட
	யாங்ஙனம் பாடுவர், புலவர்? கூம்பொடு
	மீப் பாய் களையாது மிசைப் பரம் தோண்டாது
	புகாஅர்ப் புகுந்த பெருங் கலம் தகாஅர்
	இடைப் புலப் பெரு வழிச் சொரியும்
15	கடல் பல் தாரத்த நாடு கிழவோயே!

31

	சிறப்புடை மரபின் பொருளும் இன்பமும்
	அறத்து வழிப்படூஉம் தோற்றம் போல,
	இரு குடை பின்பட ஓங்கிய ஒரு குடை,
	உரு கெழு மதியின், நிவந்து, சேண் விளங்க,
5	நல் இசை வேட்டம் வேண்டி, வெல் போர்ப்
	பாசறை அல்லது நீ ஒல்லாயே;
	நுதிமுகம் மழுங்க மண்டி, ஒன்னார்
	கடி மதில் பாயும் நின் களிறு அடங்கலவே;
	'போர்' எனின், புகலும் புனை கழல் மறவர்,
10	'காடு இடைக் கிடந்த நாடு நனி சேஎய;
	செல்வேம் அல்லேம்' என்னார்; 'கல்லென்
	விழவுடை ஆங்கண் வேற்றுப் புலத்து இறுத்து,
	குண கடல் பின்னது ஆக, குட கடல்
	வெண் தலைப் புணரி நின் மான் குளம்பு அலைப்ப,
15	வல முறை வருதலும் உண்டு' என்று அலமந்து,
	நெஞ்சு நடுங்கு அவலம் பாய,
	துஞ்சாக் கண்ண, வட புலத்து அரசே.

32

	கடும்பின் அடுகலம் நிறையாக, நெடுங் கொடிப்
	பூவா வஞ்சியும் தருகுவன்; ஒன்றோ?
	'வண்ணம் நீவிய வணங்கு இறைப் பணைத் தோள்,
	ஒள் நுதல், விறலியர் பூவிலை பெறுக!' என,
5	மாட மதுரையும் தருகுவன்; எல்லாம்
	பாடுகம் வம்மினோ, பரிசில் மாக்கள்!
	தொல் நிலக் கிழமை சுட்டின், நல் மதி
	வேட்கோச் சிறாஅர் தேர்க் கால் வைத்த
	பசு மண் குரூஉத் திரள் போல, அவன்
10	கொண்ட குடுமித்து, இத் தண் பணை நாடே.

33

	கான் உறை வாழ்க்கை, கத நாய், வேட்டுவன்
	மான் தசை சொரிந்த வட்டியும், ஆய்மகள்
	தயிர் கொடு வந்த தசும்பும், நிறைய,
	ஏரின் வாழ்நர் பேர் இல் அரிவையர்
5	குளக் கீழ் விளைந்த களக் கொள் வெண்ணெல்
	முகந்தனர் கொடுப்ப, உகந்தனர் பெயரும்
	தென்னம் பொருப்பன் நல் நாட்டுள்ளும்,
	ஏழ் எயில் கதவம் எறிந்து, கைக்கொண்டு, நின்
	பேழ்வாய் உழுவை பொறிக்கும் ஆற்றலை;
10	பாடுநர் வஞ்சி பாட, படையோர்
	தாது எரு மறுகின் பாசறை பொலிய,
	புலராப் பச்சிலை இடை இடுபு தொடுத்த
	மலரா மாலைப் பந்து கண்டன்ன
	ஊன் சோற்று அமலை பாண் கடும்பு அருத்தும்
15	செம்மற்று அம்ம, நின் வெம் முனை இருக்கை
	வல்லோன் தைஇய வரி வனப்பு உற்ற
	அல்லிப் பாவை ஆடு வனப்பு ஏய்ப்ப,
	காம இருவர் அல்லது, யாமத்துத்
	தனி மகன் வழங்காப் பனி மலர்க் காவின்,
20	ஒதுக்குஇன் திணி மணல் புதுப் பூம் பள்ளி
	வாயில் மாடந்தொறும் மை விடை வீழ்ப்ப,
	நீ ஆங்குக் கொண்ட விழவினும் பலவே.

44

	இரும் பிடித் தொழுதியொடு பெருங் கயம் படியா,
	நெல்லுடைக் கவளமொடு நெய்ம் மிதி பெறாஅ,
	திருந்து அரை நோன் வெளில் வருந்த ஒற்றி,
	நிலமிசைப் புரளும் கைய, வெய்து உயிர்த்து,
5	அலமரல் யானை உரும் என முழங்கவும்,
	பால் இல் குழவி அலறவும், மகளிர்
	பூ இல் வறுந் தலை முடிப்பவும், நீர் இல்
	வினை புனை நல் இல் இனைகூஉக் கேட்பவும்,
	இன்னாது அம்ம, ஈங்கு இனிது இருத்தல்;
10	துன் அருந் துப்பின் வய மான் தோன்றல்!
	அறவை ஆயின்,' நினது' எனத் திறத்தல்;
	மறவை ஆயின், போரொடு திறத்தல்;
	அறவையும் மறவையும் அல்லையாக,
	திறவாது அடைத்த திண் நிலைக் கதவின்
15	நீள் மதில் ஒரு சிறை ஒடுங்குதல்
	நாணுத்தகவு உடைத்து, இது காணுங்காலே.

45

	இரும் பனை வெண் தோடு மலைந்தோன்அல்லன்;
	கருஞ் சினை வேம்பின் தெரியலோன்அல்லன்;
	நின்ன கண்ணியும் ஆர் மிடைந்தன்றே; நின்னொடு
	பொருவோன் கண்ணியும் ஆர் மிடைந்தன்றே;
5	ஒருவீர் தோற்பினும், தோற்ப நும் குடியே;
	இருவீர் வேறல் இயற்கையும் அன்றே; அதனால்,
	குடிப்பொருள் அன்று, நும் செய்தி; கொடித் தேர்
	நும் ஓர்அன்ன வேந்தர்க்கு
	மெய்ம் மலி உவகை செய்யும்; இவ் இகலே.

68

	உடும்பு உரித்தன்ன என்பு எழு மருங்கின்
	கடும்பின் கடும் பசி களையுநர்க் காணாது,
	சில் செவித்து ஆகிய கேள்வி நொந்து நொந்து,
	ஈங்கு எவன் செய்தியோ? பாண! 'பூண் சுமந்து,
5	அம் பகட்டு எழிலிய செம் பொறி ஆகத்து
	மென்மையின் மகளிர்க்கு வணங்கி, வன்மையின்
	ஆடவர்ப் பிணிக்கும் பீடு கெழு நெடுந் தகை,
	புனிறு தீர் குழவிக்கு இலிற்று முலை போலச்
	சுரந்த காவிரி மரம் கொல் மலி நீர்
10	மன்பதை புரக்கும் நல் நாட்டுப் பொருநன்,
	உட்பகை ஒரு திறம் பட்டென, புட் பகைக்கு
	ஏவான் ஆகலின், சாவேம் யாம்' என,
	நீங்கா மறவர் வீங்கு தோள் புடைப்ப,
	தணி பறை அறையும் அணி கொள் தேர் வழி,
15	கடுங் கள் பருகுநர் நடுங்கு கை உகுத்த
	நறுஞ் சேறு ஆடிய வறுந் தலை யானை
	நெடு நகர் வரைப்பில் படு முழா ஓர்க்கும்
	உறந்தையோனே குருசில்;
	பிறன் கடை மறப்ப, நல்குவன், செலினே.

225

	தலையோர் நுங்கின் தீம் சேறு மிசைய,
	இடையோர் பழத்தின் பைங் கனி மாந்த,
	கடையோர் விடு வாய்ப் பிசிரொடு சுடு கிழங்கு நுகர,
	நில மலர் வையத்து வல முறை வளைஇ,
5	வேந்து பீடு அழித்த ஏந்து வேல் தானையொடு,
	'ஆற்றல்' என்பதன் தோற்றம் கேள், இனி:
	கள்ளி போகிய களரிஅம் பறந்தலை,
	முள்ளுடை வியன் காட்டதுவே 'நன்றும்
	சேட்சென்னி நலங்கிள்ளி கேட்குவன்கொல்?' என,
10	இன் இசைப் பறையொடு வென்றி நுவல,
	தூக்கணங் குரீஇத் தூங்கு கூடு ஏய்ப்ப
	ஒரு சிறைக் கொளீஇய திரி வாய் வலம்புரி,
	ஞாலங் காவலர் கடைத்தலை,
	காலைத் தோன்றினும் நோகோ யானே.

382

	கடல்படை அடல் கொண்டி,
	மண்டுற்ற மலிர் நோன் தாள்,
	தண் சோழ நாட்டுப் பொருநன்,
	அலங்கு உளை அணி இவுளி
5	நலங்கிள்ளி நசைப் பொருநரேம்;
	பிறர்ப் பாடிப் பெறல் வேண்டேம்;
	அவற் பாடுதும், 'அவன் தாள் வாழிய!' என;
	நெய் குய்ய ஊன் நவின்ற
	பல் சோற்றான், இன் சுவைய
10	நல்குரவின் பசித் துன்பின் நின்
	முன்னநாள் விட்ட மூது அறி சிறாஅரும்,
	யானும், ஏழ் மணி, அம் கேழ், அணி உத்தி,
	கண் கேள்வி, கவை நாவின்,
	நிறன் உற்ற, அராஅப் போலும்
15	வறன் ஒரீஇ வழங்கு வாய்ப்ப,
	விடுமதி அத்தை, கடு மான் தோன்றல்!
	நினதே, முந்நீர் உடுத்த இவ் வியன் உலகு, அறிய;
	எனதே, கிடைக் காழ் அன்ன தெண் கண் மாக் கிணை
	கண் அகத்து யாத்த நுண் அரிச் சிறு கோல்
20	ஏறிதொறும் நுடங்கியாங்கு, நின் பகைஞர்
	கேட்டொறும் நடுங்க, ஏத்துவென்,
	வென்ற தேர், பிறர் வேத்தவையானே.

400

	மாக விசும்பின் வெண் திங்கள்
	மூ ஐந்தான் முறை முற்ற,
	கடல் நடுவண் கண்டன்ன என்
	இயம் இசையா, மரபு ஏத்தி,
5	கடைத் தோன்றிய கடைக் கங்குலான்
	பலர் துஞ்சவும் தான் துஞ்சான்,
	உலகு காக்கும் உயர் ª..........க்
	கேட்டோன், எந்தை, என் தெண் கிணைக் குரலே;
	கேட்டதற்கொண்டும், வேட்கை தண்டாது,
10	தொன்று படு சிதாஅர் மருங்கு நீக்கி,
	மிகப் பெருஞ் சிறப்பின் வீறு.......
	...................................................லவான
	கலிங்கம் அளித்திட்டு என் அரை நோக்கி,
	நார் அரி நறவின் நாள் மகிழ் தூங்குந்து;
15	போது அறியேன், பதிப் பழகவும்,
	தன் பகை கடிதல் அன்றியும், சேர்ந்தோர்
	பசிப் பகை கடிதலும் வல்லன் மாதோ;
	மறவர் மலிந்த த.............................................
	கேள்வி மலிந்த வேள்வித் தூணத்து,
20	இருங் கழி இழிதரு........ கலி வங்கம்
	தேறு நீர்ப் பரப்பின் யாறு சீத்து உய்த்து,
	துறைதொறும் பிணிக்கும் நல் ஊர்,
	உறைவு இன் யாணர்,........ கிழவோனே!
	திணை அது; துறை இயன்மொழி.