24

	நெல் அரியும் இருந் தொழுவர்
	செஞ் ஞாயிற்று வெயில் முனையின்,
	தெண் கடல் திரை மிசைப் பாயுந்து;
	திண் திமில் வன் பரதவர்
5	வெப்பு உடைய மட்டு உண்டு,
	தண் குரவைச் சீர் தூங்குந்து;
	தூவல் கலித்த தேம் பாய் புன்னை
	மெல் இணர்க் கண்ணி மிலைந்த மைந்தர்
	எல் வளை மகளிர்த் தலைக் கை தரூஉந்து;
10	வண்டு பட மலர்ந்த தண் நறுங் கானல்
	முண்டகக் கோதை ஒண் தொடி மகளிர்
	இரும் பனையின் குரும்பை நீரும்,
	பூங் கரும்பின் தீம் சாறும்,
	ஓங்கு மணல் குவவுத் தாழைத்
15	தீம் நீரொடு உடன் விராஅய்,
	முந் நீர் உண்டு முந்நீர்ப் பாயும்;
	தாங்கா உறையுள் நல் ஊர் கெழீஇய
	ஓம்பா ஈகை மா வேள் எவ்வி
	புனல் அம் புதவின் மிழலையொடு கழனிக்
20	கயல் ஆர் நாரை போர்வில் சேக்கும்,
	பொன் அணி யானைத் தொல் முதிர் வேளிர்,
	குப்பை நெல்லின், முத்தூறு தந்த
	கொற்ற நீள் குடை, கொடித் தேர்ச் செழிய!
	நின்று நிலைஇயர் நின் நாள்மீன்; நில்லாது
25	படாஅச் செலீஇயர், நின் பகைவர் மீனே
	நின்னொடு, தொன்று மூத்த உயிரினும், உயிரொடு
	நின்று மூத்த யாக்கை அன்ன, நின்
	ஆடு குடி மூத்த விழுத் திணைச் சிறந்த
	வாளின் வாழ்நர் தாள் வலம் வாழ்த்த,
30	இரவல் மாக்கள் ஈகை நுவல,
	ஒண் தொடி மகளிர் பொலங்கலத்து ஏந்திய
	தண் கமழ் தேறல் மடுப்ப, மகிழ் சிறந்து,
	ஆங்கு இனிது ஒழுகுமதி, பெரும! 'ஆங்கு அது
	வல்லுநர் வாழ்ந்தோர்' என்ப தொல் இசை,
35	மலர் தலை உலகத்துத் தோன்றி,
	பலர், செலச் செல்லாது, நின்று விளிந்தோரே.

30

	செஞ் ஞாயிற்றுச் செலவும்,
	அஞ் ஞாயிற்றுப் பரிப்பும்,
	பரிப்புச் சூழ்ந்த மண்டிலமும்,
	வளி திரிதரு திசையும்,
5	வறிது நிலைஇய காயமும், என்று இவை
	சென்று அளந்து அறிந்தோர் போல, என்றும்
	இனைத்து என்போரும் உளரே; அனைத்தும்
	அறி அறிவு ஆகாச் செறிவினை ஆகி,
	களிறு கவுள் அடுத்த எறிகல் போல
10	ஒளித்த துப்பினைஆதலின், வெளிப்பட
	யாங்ஙனம் பாடுவர், புலவர்? கூம்பொடு
	மீப் பாய் களையாது மிசைப் பரம் தோண்டாது
	புகாஅர்ப் புகுந்த பெருங் கலம் தகாஅர்
	இடைப் புலப் பெரு வழிச் சொரியும்
15	கடல் பல் தாரத்த நாடு கிழவோயே!

378

	தென் பரதவர் மிடல் சாய,
	வட வடுகர் வாள் ஓட்டிய,
	தொடை அமை கண்ணி, திருந்து வேல் தடக் கை,
	கடு மா கடைஇய விடு பரி வடிம்பின்,
5	நல் தார், கள்ளின், சோழன் கோயில்,
	புதுப் பிறை அன்ன சுதை சேய் மாடத்து,
	பனிக் கயத்து அன்ன நீள் நகர் நின்று, என்
	அரிக் கூடு மாக் கிணை இரிய ஒற்றி,
	எஞ்சா மரபின் வஞ்சி பாட,
10	எமக்கு என வகுத்த அல்ல, மிகப் பல,
	மேம்படு சிறப்பின் அருங் கல வெறுக்கை
	தாங்காது பொழிதந்தோனே; அது கண்டு,
	இலம்பாடு உழந்த என் இரும் பேர் ஒக்கல்,
	விரல் செறி மரபின செவித் தொடக்குநரும்,
15	செவித் தொடர் மரபின விரல் செறிக்குநரும்,
	அரைக்கு அமை மரபின மிடற்று யாக்குநரும்,
	மிடற்று அமை மரபின அரைக்கு யாக்குநரும்,
	கடுந் தெறல் இராமனுடன் புணர் சீதையை
	வலித்தகை அரக்கன் வௌவிய ஞான்றை,
20	நிலம் சேர் மதர் அணி கண்ட குரங்கின்
	செம் முகப் பெருங் கிளை இழைப் பொலிந்தாஅங்கு,
	அறாஅ அரு நகை இனிது பெற்றிகுமே
	இருங் கிளைத் தலைமை எய்தி,
	அரும்படர் எவ்வம் உழந்ததன்தலையே.