105

	சேயிழை பெறுகுவை வாள் நுதல் விறலி!
	தடவு வாய்க் கலித்த மா இதழ்க் குவளை
	வண்டு படு புது மலர்த் தண் சிதர் கலாவப்
	பெய்யினும், பெய்யாது ஆயினும், அருவி
5	கொள் உழு வியன் புலத்துழை கால் ஆக,
	மால்புடை நெடு வரைக் கோடுதோறு இழிதரும்
	நீரினும் இனிய சாயல்
	பாரி வேள்பால் பாடினை செலினே.

106

	நல்லவும் தீயவும் அல்ல குவி இணர்ப்
	புல் இலை எருக்கம் ஆயினும், உடையவை
	கடவுள் பேணேம் என்னா; ஆங்கு,
	மடவர் மெல்லியர் செல்லினும்,
5	கடவன், பாரி கை வண்மையே.

107

	'பாரி பாரி' என்று பல ஏத்தி,
	ஒருவற் புகழ்வர், செந் நாப் புலவர்;
	பாரி ஒருவனும் அல்லன்;
	மாரியும் உண்டு, ஈண்டு உலகு புரப்பதுவே.

108

	குறத்தி மாட்டிய வறல் கடைக் கொள்ளி
	ஆரம் ஆதலின், அம் புகை அயலது
	சாரல் வேங்கைப் பூஞ் சினைத் தவழும்
	பறம்பு பாடினரதுவே; அறம் பூண்டு,
5	பாரியும், பரிசிலர் இரப்பின்,
	'வாரேன்' என்னான், அவர் வரையன்னே.

109

	அளிதோதானே, பாரியது பறம்பே!
	நளி கொள் முரசின் மூவிரும் முற்றினும்,
	உழவர் உழாதன நான்கு பயன் உடைத்தே:
	ஒன்றே, சிறியிலை வெதிரின் நெல் விளையும்மே;
5	இரண்டே, தீம் சுளைப் பலவின் பழம் ஊழ்க்கும்மே;
	மூன்றே, கொழுங் கொடி வள்ளிக் கிழங்கு வீழ்க்கும்மே;
	நான்கே, அணி நிற ஓரி பாய்தலின், மீது அழிந்து,
	திணி நெடுங் குன்றம் தேன் சொரியும்மே.
	வான் கண் அற்று, அவன் மலையே; வானத்து,
10	மீன் கண் அற்று, அதன் சுனையே; ஆங்கு,
	மரம்தொறும் பிணித்த களிற்றினிர் ஆயினும்,
	புலம்தொறும் பரப்பிய தேரினிர் ஆயினும்,
	தாளின் கொள்ளலிர்; வாளின் தாரலன்;
	யான் அறிகுவென், அது கொள்ளும் ஆறே:
15	சுகிர் புரி நரம்பின் சீறியாழ் பண்ணி,
	விரை ஒலி கூந்தல் நும் விறலியர் பின் வர,
	ஆடினிர் பாடினிர் செலினே,
	நாடும் குன்றும் ஒருங்கு ஈயும்மே.

111

	அளிதோ தானே, பேர் இருங் குன்றே!
	வேலின் வேறல் வேந்தர்க்கோ அரிதே;
	நீலத்து, இணை மலர் புரையும் உண்கண்
	கிணை மகட்கு எளிதால், பாடினள் வரினே.

236

	கலை உணக் கிழிந்த, முழவு மருள், பெரும் பழம்
	சிலை கெழு குறவர்க்கு அல்கு மிசைவு ஆகும்
	மலை கெழு நாட! மா வண் பாரி!
	கலந்த கேண்மைக்கு ஒவ்வாய், நீ; எற்
5	புலந்தனை ஆகுவை புரந்த ஆண்டே
	பெருந் தகு சிறப்பின் நட்பிற்கு ஒல்லாது,
	ஒருங்கு வரல் விடாது, 'ஒழிக' எனக் கூறி,
	இனையைஆதலின் நினக்கு மற்று யான்
	மேயினேன் அன்மையானே; ஆயினும்,
10	இம்மை போலக் காட்டி, உம்மை
	இடை இல் காட்சி நின்னோடு
	உடன் உறைவு ஆக்குக, உயர்ந்த பாலே!