முகப்பு

273

	மா வாராதே; மா வாராதே;
	எல்லார் மாவும் வந்தன; எம் இல்,
	புல் உளைக் குடுமிப் புதல்வற் தந்த
	செல்வன் ஊரும் மா வாராதே
5	இரு பேர் யாற்ற ஒரு பெருங் கூடல்
	விலங்கிடு பெரு மரம் போல,
	உலந்தன்றுகொல், அவன் மலைந்த மாவே?

299

	பருத்தி வேலிச் சீறூர் மன்னன்
	உழுத்து அதர் உண்ட ஓய் நடைப் புரவி,
	கடல் மண்டு தோணியின், படை முகம் போழ
	நெய்மிதி அருந்திய, கொய் சுவல் எருத்தின்,
5	தண்ணடை மன்னர், தாருடைப் புரவி,
	அணங்குடை முருகன் கோட்டத்துக்
	கலம் தொடா மகளிரின், இகந்து நின்றவ்வே.

302

	வெடி வேய் கொள்வது போல ஓடி,
	தாவுபு உகளும், மாவே; பூவே,
	விளங்குஇழை மகளிர் கூந்தல் கொண்ட;
	நரந்தப் பல் காழ்க் கோதை சுற்றிய
5	ஐது அமை பாணி வணர் கோட்டுச் சீறியாழ்க்
	கை வார் நரம்பின் பாணர்க்கு ஓக்கிய,
	நிரம்பா இயல்பின் கரம்பைச் சீறூர்;
	நோக்கினர்ச் செகுக்கும் காளை ஊக்கி,
	வேலின் அட்ட களிறு பெயர்த்து எண்ணின்,
10	விண் இவர் விசும்பின் மீனும்,
	தண் பெயல் உறையும், உறை ஆற்றாவே.

303

	நிலம் பிறக்கிடுவது போலக் குளம்பு குடையூஉ,
	உள்ளம் அழிக்கும் கொட்பின் மான்மேல்
	எள்ளுநர்ச் செகுக்கும் காளை கூர்த்த
	வெந் திறல் எஃகம் நெஞ்சு வடு விளைப்ப
5	ஆட்டிக் காணிய வருமே நெருநை,
	உரைசால் சிறப்பின் வேந்தர் முன்னர்,
	கரை பொரு முந்நீர்த் திமிலின் போழ்ந்து, அவர்
	கயந்தலை மடப் பிடி புலம்ப,
	இலங்கு மருப்பு யானை எறிந்த எற்கே.

304

	கொடுங் குழை மகளிர் கோதை சூட்டி,
	நடுங்கு பனிக் களைஇயர் நார் அரி பருகி,
	வளி தொழில் ஒழிக்கும் வண் பரிப் புரவி
	பண்ணற்கு விரைதி, நீயே; 'நெருநை,
5	எம்முன் தப்பியோன் தம்பியொடு, ஒராங்கு
	நாளைச் செய்குவென் அமர்' எனக் கூறி,
	புன் வயிறு அருத்தலும் செல்லான், வன் மான்
	கடவும் என்ப, பெரிதே; அது கேட்டு,
	வலம் படு முரசின் வெல் போர் வேந்தன்
10	இலங்கு இரும் பாசறை நடுங்கின்று
	'இரண்டு ஆகாது அவன் கூறியது' எனவே.