முகப்பு

8

	வையம் காவலர் வழிமொழிந்து ஒழுக,
	போகம் வேண்டி, பொதுச் சொல் பொறாஅது,
	இடம் சிறிது என்னும் ஊக்கம் துரப்ப,
	ஒடுங்கா உள்ளத்து, ஓம்பா ஈகை,
5	கடந்து அடு தானைச் சேரலாதனை
	யாங்கனம் ஒத்தியோ? வீங்கு செலல் மண்டிலம்!
	பொழுது என வரைதி; புறக்கொடுத்து இறத்தி;
	மாறி வருதி; மலை மறைந்து ஒளித்தி;
	அகல் இரு விசும்பினானும்
10	பகல் விளங்குதியால், பல் கதிர் விரித்தே.

56

	ஏற்று வலன் உயரிய எரி மருள் அவிர் சடை,
	மாற்று அருங் கணிச்சி, மணி மிடற்றோனும்;
	கடல் வளர் புரி வளை புரையும் மேனி,
	அடல் வெந் நாஞ்சில், பனைக் கொடியோனும்;
5	மண்ணுறு திரு மணி புரையும் மேனி,
	விண் உயர் புள் கொடி, விறல் வெய்யோனும்,
	மணி மயில் உயரிய மாறா வென்றி,
	பிணிமுக ஊர்தி, ஒண் செய்யோனும் என
	ஞாலம் காக்கும் கால முன்பின்,
10	தோலா நல் இசை, நால்வருள்ளும்,
	கூற்று ஒத்தீயே, மாற்று அருஞ் சீற்றம்;
	வலி ஒத்தீயே, வாலியோனை;
	புகழ் ஒத்தீயே, இகழுநர் அடுநனை;
	முருகு ஒத்தீயே, முன்னியது முடித்தலின்;
15	ஆங்கு ஆங்கு அவர் அவர் ஒத்தலின், யாங்கும்
	அரியவும் உளவோ, நினக்கே? அதனால்,
	இரவலர்க்கு அருங் கலம் அருகாது ஈயா,
	யவனர் நன் கலம் தந்த தண் கமழ் தேறல்
	பொன் செய் புனை கலத்து ஏந்தி, நாளும்
20	ஒண் தொடி மகளிர் மடுப்ப, மகிழ் சிறந்து,
	ஆங்கு இனிது ஒழுகுமதி! ஓங்கு வாள் மாற!
	அம் கண் விசும்பின் ஆர் இருள் அகற்றும்
	வெங் கதிர்ச் செல்வன் போலவும், குட திசைத்
	தண் கதிர் மதியம் போலவும்,
25	நின்று நிலைஇயர், உலகமோடு உடனே!

59

	ஆரம் தாழ்ந்த அணி கிளர் மார்பின்,
	தாள் தோய் தடக் கை, தகை மாண் வழுதி!
	வல்லை மன்ற, நீ நயந்து அளித்தல்;
	தேற்றாய், பெரும! பொய்யே; என்றும்
5	காய் சினம் தவிராது கடல் ஊர்பு எழுதரும்
	ஞாயிறு அனையை, நின் பகைவர்க்கு;
	திங்கள் அனையை, எம்மனோர்க்கே.

374

	கானல் மேய்ந்து வியன் புலத்து அல்கும்
	புல்வாய் இரலை நெற்றி அன்ன,
	பொலம் இலங்கு சென்னிய பாறு மயிர் அவியத்
	தண் பனி உறைக்கும் புலரா ஞாங்கர்,
5	மன்றப் பலவின் மால் வரை பொருந்தி, என்
	தெண் கண் மாக் கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றி,
	இருங் கலை ஓர்ப்ப இசைஇ, காண்வர,
	கருங் கோல் குறிஞ்சி அடுக்கம் பாட,
	புலிப் பல் தாலிப் புன் தலைச் சிறாஅர்
10	மான் கண் மகளிர், கான் தேர் அகன்று உவா
	சிலைப்பாற் பட்ட முளவுமான் கொழுங் குறை,
	விடர் முகை அடுக்கத்துச் சினை முதிர் சாந்தம்,
	புகர் முக வேழத்து மருப்பொடு, மூன்றும்,
	இருங் கேழ் வயப் புலி வரி அதள் குவைஇ,
15	விருந்து இறை நல்கும் நாடன், எம் கோன்,
	கழல் தொடி ஆஅய் அண்டிரன் போல,
	வண்மையும் உடையையோ? ஞாயிறு!
	கொன் விளங்குதியால் விசும்பினானே!