முகப்பு

5

	எருமை அன்ன கருங் கல் இடை தோறு,
	ஆனின் பரக்கும் யானைய, முன்பின்,
	கானக நாடனை! நீயோ, பெரும!
	நீ ஓர் ஆகலின், நின் ஒன்று மொழிவல்:
5	அருளும் அன்பும் நீக்கி, நீங்கா
	நிரயம் கொள்பவரொடு ஒன்றாது, காவல்,
	குழவி கொள்பவரின், ஓம்புமதி!
	அளிதோ தானே; அது பெறல் அருங் குரைத்தே.

24

	நெல் அரியும் இருந் தொழுவர்
	செஞ் ஞாயிற்று வெயில் முனையின்,
	தெண் கடல் திரை மிசைப் பாயுந்து;
	திண் திமில் வன் பரதவர்
5	வெப்பு உடைய மட்டு உண்டு,
	தண் குரவைச் சீர் தூங்குந்து;
	தூவல் கலித்த தேம் பாய் புன்னை
	மெல் இணர்க் கண்ணி மிலைந்த மைந்தர்
	எல் வளை மகளிர்த் தலைக் கை தரூஉந்து;
10	வண்டு பட மலர்ந்த தண் நறுங் கானல்
	முண்டகக் கோதை ஒண் தொடி மகளிர்
	இரும் பனையின் குரும்பை நீரும்,
	பூங் கரும்பின் தீம் சாறும்,
	ஓங்கு மணல் குவவுத் தாழைத்
15	தீம் நீரொடு உடன் விராஅய்,
	முந் நீர் உண்டு முந்நீர்ப் பாயும்;
	தாங்கா உறையுள் நல் ஊர் கெழீஇய
	ஓம்பா ஈகை மா வேள் எவ்வி
	புனல் அம் புதவின் மிழலையொடு கழனிக்
20	கயல் ஆர் நாரை போர்வில் சேக்கும்,
	பொன் அணி யானைத் தொல் முதிர் வேளிர்,
	குப்பை நெல்லின், முத்தூறு தந்த
	கொற்ற நீள் குடை, கொடித் தேர்ச் செழிய!
	நின்று நிலைஇயர் நின் நாள்மீன்; நில்லாது
25	படாஅச் செலீஇயர், நின் பகைவர் மீனே
	நின்னொடு, தொன்று மூத்த உயிரினும், உயிரொடு
	நின்று மூத்த யாக்கை அன்ன, நின்
	ஆடு குடி மூத்த விழுத் திணைச் சிறந்த
	வாளின் வாழ்நர் தாள் வலம் வாழ்த்த,
30	இரவல் மாக்கள் ஈகை நுவல,
	ஒண் தொடி மகளிர் பொலங்கலத்து ஏந்திய
	தண் கமழ் தேறல் மடுப்ப, மகிழ் சிறந்து,
	ஆங்கு இனிது ஒழுகுமதி, பெரும! 'ஆங்கு அது
	வல்லுநர் வாழ்ந்தோர்' என்ப தொல் இசை,
35	மலர் தலை உலகத்துத் தோன்றி,
	பலர், செலச் செல்லாது, நின்று விளிந்தோரே.

75

	'மூத்தோர் மூத்தோர்க் கூற்றம் உய்த்தென,
	பால் தர வந்த பழ விறல் தாயம்
	எய்தினம் ஆயின், எய்தினம் சிறப்பு' எனக்
	குடி புரவு இரக்கும் கூர் இல் ஆண்மைச்
5	சிறியோன் பெறின், அது சிறந்தன்று மன்னே;
	மண்டு அமர் பரிக்கும் மதன் உடை நோன் தாள்
	விழுமியோன் பெறுகுவனாயின், தாழ் நீர்
	அறு கயமருங்கின் சிறு கோல் வெண் கிடை
	என்றூழ் வாடு வறல் போல, நன்றும்
10	நொய்தால் அம்ம தானே மை அற்று,
	விசும்புற ஓங்கிய வெண் குடை,
	முரசு கெழு வேந்தர் அரசு கெழு திருவே.

121

	ஒரு திசை ஒருவனை உள்ளி, நால் திசைப்
	பலரும் வருவர், பரிசில் மாக்கள்;
	வரிசை அறிதலோ அரிதே; பெரிதும்
	ஈதல் எளிதே; மா வண் தோன்றல்!
5	அது நற்கு அறிந்தனைஆயின்,
	பொது நோக்கு ஒழிமதி, புலவர் மாட்டே!

182

	உண்டால் அம்ம, இவ் உலகம் இந்திரர்
	அமிழ்தம் இயைவதுஆயினும், 'இனிது' எனத்
	தமியர் உண்டலும் இலரே; முனிவு இலர்;
	துஞ்சலும் இலர்; பிறர் அஞ்சுவது அஞ்சி,
5	புகழ் எனின், உயிரும் கொடுக்குவர், பழி எனின்,
	உலகுடன் பெறினும், கொள்ளலர்; அயர்விலர்;
	அன்ன மாட்சி அனையர் ஆகி,
	தமக்கு என முயலா நோன் தாள்,
	பிறர்க்கு என முயலுநர் உண்மையானே.

183

	உற்றுழி உதவியும், உறு பொருள் கொடுத்தும்,
	பிற்றை நிலை முனியாது, கற்றல் நன்றே;
	பிறப்பு ஓரன்ன உடன்வயிற்றுள்ளும்,
	சிறப்பின் பாலால், தாயும் மனம் திரியும்;
5	ஒரு குடிப் பிறந்த பல்லோருள்ளும்,
	'மூத்தோன் வருக' என்னாது, அவருள்
	அறிவுடையோன் ஆறு அரசும் செல்லும்;
	வேற்றுமை தெரிந்த நாற்பாலுள்ளும்,
	கீழ்ப்பால் ஒருவன் கற்பின்,
10	மேற்பால் ஒருவனும் அவன்கண் படுமே.

185

	கால் பார் கோத்து, ஞாலத்து இயக்கும்
	காவற் சாகாடு கைப்போன் மாணின்,
	ஊறு இன்றாகி ஆறு இனிது படுமே;
	உய்த்தல் தேற்றானாயின், வைகலும்,
5	பகைக் கூழ் அள்ளற் பட்டு,
	மிகப் பல் தீ நோய் தலைத்தலைத் தருமே.

186

	நெல்லும் உயிர் அன்றே; நீரும் உயிர் அன்றே;
	மன்னன் உயிர்த்தே மலர் தலை உலகம்:
	அதனால், யான் உயிர் என்பது அறிகை
	வேல் மிகு தானை வேந்தற்குக் கடனே.

187

	நாடா கொன்றோ; காடா கொன்றோ;
	அவலா கொன்றோ; மிசையா கொன்றோ;
	எவ் வழி நல்லவர் ஆடவர்,
	அவ் வழி நல்லை; வாழிய நிலனே!

188

	படைப்புப் பல படைத்துப் பலரோடு உண்ணும்
	உடைப் பெருஞ் செல்வர் ஆயினும், இடைப் படக்
	குறுகுறு நடந்து, சிறு கை நீட்டி,
	இட்டும், தொட்டும், கவ்வியும், துழந்தும்,
5	நெய்யுடை அடிசில் மெய் பட விதிர்த்தும்,
	மயக்குறு மக்களை இல்லோர்க்குப்
	பயக் குறை இல்லை தாம் வாழு நாளே.

189

	தெண் கடல் வளாகம் பொதுமை இன்றி
	வெண் குடை நிழற்றிய ஒருமையோர்க்கும்,
	நடு நாள் யாமத்தும் பகலும் துஞ்சான்
	கடு மாப் பார்க்கும் கல்லா ஒருவற்கும்,
5	உண்பது நாழி; உடுப்பவை இரண்டே;
	பிறவும் எல்லாம் ஓர் ஒக்குமே;
	செல்வத்துப் பயனே ஈதல்;
	துய்ப்பேம் எனினே, தப்புந பலவே.

190

	விளை பதச் சீறிடம் நோக்கி, வளை கதிர்
	வல்சி கொண்டு, அளை மல்க வைக்கும்
	எலி முயன்றனையர் ஆகி, உள்ள தம்
	வளன் வலியுறுக்கும் உளம் இலாளரொடு
5	இயைந்த கேண்மை இல்லாகியரோ!
	கடுங் கண் கேழல் இடம் பட வீழ்ந்தென,
	அன்று அவண் உண்ணாதாகி, வழி நாள்,
	பெரு மலை விடரகம் புலம்ப, வேட்டு எழுந்து,
	இருங் களிற்று ஒருத்தல் நல் வலம் படுக்கும்
10	புலி பசித்தன்ன மெலிவு இல் உள்ளத்து
	உரனுடையாளர் கேண்மையொடு
	இயைந்த வைகல் உள ஆகியரோ!

191

	'யாண்டு பல ஆக, நரை இல ஆகுதல்
	யாங்கு ஆகியர்?' என வினவுதிர் ஆயின்,
	யான் கண்டனையர் என் இளையரும்; வேந்தனும்
5	அல்லவை செய்யான், காக்கும்; அதன்தலை
	ஆன்று அவிந்து அடங்கிய கொள்கைச்
	சான்றோர் பலர், யான் வாழும் ஊரே.

192

	யாதும் ஊரே; யாவரும் கேளிர்;
	தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாரா;
	நோதலும் தணிதலும் அவற்றோரன்ன;
	சாதலும் புதுவது அன்றே; வாழ்தல்
5	இனிது என மகிழ்ந்தன்றும் இலமே; முனிவின்,
	இன்னாது என்றலும் இலமே; 'மின்னொடு
	வானம் தண் துளி தலை இ, ஆனாது
	கல் பொருது இரங்கும் மல்லல் பேர் யாற்று
	நீர் வழிப்படூஉம் புணை போல், ஆர் உயிர்
10	முறை வழிப்படூஉம்' என்பது திறவோர்
	காட்சியின் தெளிந்தனம் ஆகலின், மாட்சியின்
	பெரியோரை வியத்தலும் இலமே;
	சிறியோரை இகழ்தல் அதனினும் இலமே.

193

	அதள் எறிந்தன்ன நெடு வெண் களரின்
	ஒருவன் ஆட்டும் புல்வாய் போல,
	ஓடி உய்தலும் கூடும்மன்;
	ஒக்கல் வாழ்க்கை தட்கும்மா காலே.

195

	பல் சான்றீரே! பல் சான்றீரே!
	கயல் முள் அன்ன நரை முதிர் திரை கவுள்,
	பயன் இல் மூப்பின், பல் சான்றீரே!
	கணிச்சிக் கூர்ம் படைக் கடுந் திறல் ஒருவன்
5	பிணிக்கும் காலை, இரங்குவிர் மாதோ;
	நல்லது செய்தல் ஆற்றீர் ஆயினும்,
	அல்லது செய்தல் ஓம்புமின்; அதுதான்
	எல்லாரும் உவப்பது; அன்றியும்,
	நல் ஆற்றுப் படூஉம் நெறியும்மார் அதுவே.

214

	'செய்குவம்கொல்லோ, நல்வினை?' எனவே
	ஐயம் அறாஅர், கசடு ஈண்டு காட்சி
	நீங்கா நெஞ்சத்துத் துணிவு இல்லோரே;
	யானை வேட்டுவன் யானையும் பெறுமே;
5	குறும்பூழ் வேட்டுவன் வறுங் கையும் வருமே:
	அதனால், உயர்ந்த வேட்டத்து உயர்ந்திசினோர்க்கு,
	செய்வினை மருங்கின் எய்தல் உண்டு எனின்,
	தொய்யா உலகத்து நுகர்ச்சியும் கூடும்;
	தொய்யா உலகத்து நுகர்ச்சி இல் எனின்,
10	மாறிப் பிறப்பின் இன்மையும் கூடும்;
	மாறிப் பிறவார் ஆயினும், இமயத்துக்
	கோடு உயர்ந்தன்ன தம் இசை நட்டு,
	தீது இல் யாக்கையொடு மாய்தல் தவத் தலையே.