முகப்பு

109

	அளிதோதானே, பாரியது பறம்பே!
	நளி கொள் முரசின் மூவிரும் முற்றினும்,
	உழவர் உழாதன நான்கு பயன் உடைத்தே:
	ஒன்றே, சிறியிலை வெதிரின் நெல் விளையும்மே;
5	இரண்டே, தீம் சுளைப் பலவின் பழம் ஊழ்க்கும்மே;
	மூன்றே, கொழுங் கொடி வள்ளிக் கிழங்கு வீழ்க்கும்மே;
	நான்கே, அணி நிற ஓரி பாய்தலின், மீது அழிந்து,
	திணி நெடுங் குன்றம் தேன் சொரியும்மே.
	வான் கண் அற்று, அவன் மலையே; வானத்து,
10	மீன் கண் அற்று, அதன் சுனையே; ஆங்கு,
	மரம்தொறும் பிணித்த களிற்றினிர் ஆயினும்,
	புலம்தொறும் பரப்பிய தேரினிர் ஆயினும்,
	தாளின் கொள்ளலிர்; வாளின் தாரலன்;
	யான் அறிகுவென், அது கொள்ளும் ஆறே:
15	சுகிர் புரி நரம்பின் சீறியாழ் பண்ணி,
	விரை ஒலி கூந்தல் நும் விறலியர் பின் வர,
	ஆடினிர் பாடினிர் செலினே,
	நாடும் குன்றும் ஒருங்கு ஈயும்மே.

110

	கடந்து அடு தானை மூவிரும் கூடி
	உடன்றனிர் ஆயினும், பறம்பு கொளற்கு அரிதே;
	முந்நூறு ஊர்த்தே தண் பறம்பு நல் நாடு;
	முந்நூறு ஊரும் பரிசிலர் பெற்றனர்;
5	யாமும் பாரியும் உளமே;
	குன்றும் உண்டு நீர் பாடினிர் செலினே.

111

	அளிதோ தானே, பேர் இருங் குன்றே!
	வேலின் வேறல் வேந்தர்க்கோ அரிதே;
	நீலத்து, இணை மலர் புரையும் உண்கண்
	கிணை மகட்கு எளிதால், பாடினள் வரினே.