முகப்பு

18

	முழங்கு முந்நீர் முழுவதும் வளைஇப்
	பரந்துபட்ட வியல் ஞாலம்
	தாளின் தந்து, தம் புகழ் நிறீஇ,
	ஒரு தாம் ஆகிய உரவோர் உம்பல்!
5	ஒன்று பத்து அடுக்கிய கோடி கடை இரீஇய
	பெருமைத்தாக, நின் ஆயுள்தானே!
	நீர்த் தாழ்ந்த குறுங் காஞ்சிப்
	பூக் கதூஉம் இன வாளை,
	நுண் ஆரல், பரு வரால்,
10	குரூஉக் கெடிற்ற, குண்டு அகழி;
	வான் உட்கும் வடி நீள் மதில்;
	மல்லல் மூதூர் வய வேந்தே!
	செல்லும் உலகத்துச் செல்வம் வேண்டினும்,
	ஞாலம் காவலர் தோள் வலி முருக்கி,
15	ஒரு நீ ஆகல் வேண்டினும், சிறந்த
	நல் இசை நிறுத்தல் வேண்டினும், மற்று அதன்
	தகுதி கேள், இனி, மிகுதியாள!
	நீர் இன்று அமையா யாக்கைக்கு எல்லாம்
	உண்டி கொடுத்தோர் உயிர் கொடுத்தோரே;
20	உண்டி முதற்றே உணவின் பிண்டம்;
	உணவு எனப்படுவது நிலத்தொடு நீரே;
	நீரும் நிலனும் புணரியோர் ஈண்டு
	உடம்பும் உயிரும் படைத்திசினோரே;
	வித்தி வான் நோக்கும் புன் புலம் கண் அகன்
25	வைப்பிற்று ஆயினும், நண்ணி ஆளும்
	இறைவன் தாட்கு உதவாதே; அதனால்,
	அடு போர்ச் செழிய! இகழாது வல்லே
	நிலன் நெளி மருங்கில் நீர் நிலை பெருகத்
	தட்டோர் அம்ம, இவண் தட்டோரே;
30	தள்ளாதோர் இவண் தள்ளாதோரே.

27

	சேற்று வளர் தாமரை பயந்த, ஒண் கேழ்,
	நூற்று இதழ் அலரின் நிரை கண்டன்ன,
	வேற்றுமை இல்லா விழுத் திணைப் பிறந்து,
	வீற்றிருந்தோரை எண்ணும்காலை,
5	உரையும் பாட்டும் உடையோர் சிலரே;
	மரை இலை போல மாய்ந்திசினோர் பலரே;
	'புலவர் பாடும் புகழுடையோர் விசும்பின்
	வலவன் ஏவா வான ஊர்தி
	எய்துப என்ப, தம் செய் வினை முடித்து' எனக்
10	கேட்பல்; எந்தை! சேட்சென்னி! நலங்கிள்ளி!
	தேய்தல் உண்மையும், பெருகல் உண்மையும்,
	மாய்தல் உண்மையும், பிறத்தல் உண்மையும்,
	அறியாதோரையும் அறியக் காட்டி,
	திங்கள் புத்தேள் திரிதரும் உலகத்து,
15	வல்லார் ஆயினும், வல்லுநர்ஆயினும்,
	வருந்தி வந்தோர் மருங்கு நோக்கி,
	அருள, வல்லை ஆகுமதி; அருள் இலர்
	கொடாஅமை வல்லர் ஆகுக;
	கெடாஅத துப்பின் நின் பகை எதிர்ந்தோரே.

28

	'சிறப்பு இல் சிதடும், உறுப்பு இல் பிண்டமும்,
	கூனும், குறளும், ஊமும், செவிடும்,
	மாவும், மருளும், உளப்பட வாழ்நர்க்கு
	எண் பேர் எச்சம் என்று இவை எல்லாம்
5	பேதைமை அல்லது ஊதியம் இல்' என,
	முன்னும், அறிந்தோர் கூறினர்; இன்னும்,
	அதன் திறம் அத்தை யான் உரைக்க வந்தது
	வட்ட வரிய செம் பொறிச் சேவல்
	ஏனல் காப்போர் உணர்த்திய கூஉம்
10	கானத்தோர், நின் தெவ்வர்; நீயே,
	புறஞ்சிறை மாக்கட்கு அறம் குறித்து, அகத்தோர்
	புய்த்து எறி கரும்பின் விடு கழை தாமரைப்
	பூம் போது சிதைய வீழ்ந்தென, கூத்தர்
	ஆடு களம் கடுக்கும் அக நாட்டையே;
15	அதனால், அறனும் பொருளும் இன்பமும் மூன்றும்
	ஆற்றும், பெரும! நின் செல்வம்;
	ஆற்றாமை நிற் போற்றாமையே.

29

	அழல் புரிந்த அடர் தாமரை
	ஐது அடர்ந்த நூல் பெய்து,
	புனை வினைப் பொலிந்த பொலன் நறுந் தெரியல்
	பாறு மயிர் இருந் தலை பொலியச் சூடி,
5	பாண் முற்றுக, நின் நாள் மகிழ் இருக்கை!
	பாண் முற்று ஒழிந்த பின்றை, மகளிர்
	தோள் முற்றுக, நின் சாந்து புலர் அகலம்! ஆங்க
	முனிவு இல் முற்றத்து, இனிது முரசு இயம்ப,
	கொடியோர்த் தெறுதலும், செவ்வியோர்க்கு அளித்தலும்,
10	ஒடியா முறையின் மடிவு இலை ஆகி,
	'நல்லதன் நலனும் தீயதன் தீமையும்
	இல்லை' என்போர்க்கு இனன் ஆகிலியர்!
	நெல் விளை கழனிப் படு புள் ஓப்புநர்
	ஒழி மடல் விறகின் கழி மீன் சுட்டு,
15	வெங் கள் தொலைச்சியும், அமையார், தெங்கின்
	இளநீர் உதிர்க்கும் வளம் மிகு நல் நாடு
	பெற்றனர் உவக்கும் நின் படை கொள் மாக்கள்
	பற்றா மாக்களின் பரிவு முந்துறுத்து,
	கூவை துற்ற நாற் கால் பந்தர்ச்
20	சிறு மனை வாழ்க்கையின் ஒரீஇ, வருநர்க்கு
	உதவி ஆற்றும் நண்பின் பண்புடை
	ஊழிற்றாக, நின் செய்கை! விழவில்
	கோடியர் நீர்மை போல முறைமுறை
	ஆடுநர் கழியும் இவ் உலகத்து, கூடிய
25	நகைப்புறன் ஆக, நின் சுற்றம்!
	இசைப்புறன் ஆக, நீ ஓம்பிய பொருளே!

74

	குழவி இறப்பினும், ஊன்தடி பிறப்பினும்,
	'ஆள் அன்று' என்று வாளின் தப்பார்;
	தொடர்ப் படு ஞமலியின் இடர்ப்படுத்து இரீஇய
	கேள் அல் கேளிர் வேளாண் சிறு பதம்,
5	மதுகை இன்றி, வயிற்றுத் தீத் தணிய,
	தாம் இரந்து உண்ணும் அளவை
	ஈன்மரோ, இவ் உலகத்தானே?
	திணை பொதுவியல்; துறை முதுமொழிக் காஞ்சி.