முகப்பு

2

	மண் திணிந்த நிலனும்,
	நிலன் ஏந்திய விசும்பும்,
	விசும்பு தைவரு வளியும்,
	வளித் தலைஇய தீயும்,
5	தீ முரணிய நீரும், என்றாங்கு
	ஐம் பெரும் பூதத்து இயற்கை போல
	போற்றார்ப் பொறுத்தலும், சூழ்ச்சியது அகலமும்,
	வலியும், தெறலும், அளியும், உடையோய்!
	நின் கடல் பிறந்த ஞாயிறு பெயர்த்தும் நின்
10	வெண் தலைப் புணரிக் குட கடல் குளிக்கும்,
	யாணர் வைப்பின், நல் நாட்டுப் பொருந!
	வான வரம்பனை! நீயோ, பெரும!
	அலங்கு உளைப் புரவி ஐவரொடு சினைஇ,
	நிலம் தலைக்கொண்ட பொலம் பூந் தும்பை
15	ஈர் ஐம்பதின்மரும் பொருது, களத்து ஒழிய,
	பெருஞ் சோற்று மிகு பதம் வரையாது கொடுத்தோய்!
	பாஅல் புளிப்பினும், பகல் இருளினும்,
	நாஅல் வேத நெறி திரியினும்,
	திரியாச் சுற்றமொடு முழுது சேண் விளங்கி,
20	நடுக்கின்றி நிலியரோ அத்தை அடுக்கத்து,
	சிறு தலை நவ்விப் பெருங் கண் மாப் பிணை,
	அந்தி அந்தணர் அருங் கடன் இறுக்கும்
	முத் தீ விளக்கின், துஞ்சும்
	பொற் கோட்டு இமயமும், பொதியமும், போன்றே!

3

	உவவு மதி உருவின் ஓங்கல் வெண் குடை
	நிலவுக் கடல் வரைப்பின் மண்ணகம் நிழற்ற,
	ஏம முரசம் இழுமென முழங்க,
	நேமி உய்த்த நேஎ நெஞ்சின்,
5	தவிரா ஈகை, கவுரியர் மருக!
	செயிர் தீர் கற்பின் சேயிழை கணவ!
	பொன் ஓடைப் புகர் அணி நுதல்,
	துன் அருந் திறல், கமழ் கடாஅத்து,
	எயிறு படையாக எயிற் கதவு இடாஅ,
10	கயிறு பிணிக்கொண்ட கவிழ் மணி மருங்கின்,
	பெருங் கை, யானை இரும் பிடர்த் தலை இருந்து,
	மருந்து இல் கூற்றத்து அருந் தொழில் சாயாக்
	கருங் கை ஒள் வாட் பெரும்பெயர் வழுதி!
	நிலம் பெயரினும், நின் சொல் பெயரல்;
15	பொலங் கழற் கால், புலர் சாந்தின்
	விலங்கு அகன்ற வியல் மார்ப!
	ஊர் இல்ல, உயவு அரிய,
	நீர் இல்ல, நீள் இடைய,
	பார்வல் இருக்கை, கவி கண் நோக்கின்,
20	செந் தொடை பிழையா வன்கண் ஆடவர்
	அம்பு விட, வீழ்ந்தோர் வம்பப் பதுக்கை,
	திருந்து சிறை வளை வாய்ப் பருந்து இருந்து உயவும்
	உன்ன மரத்த துன் அருங் கவலை,
	நின் நசை வேட்கையின் இரவலர் வருவர் அது
25	முன்னம் முகத்தின் உணர்ந்து, அவர்
	இன்மை தீர்த்தல் வன்மையானே.

6

	வடாஅது பனி படு நெடு வரை வடக்கும்,
	தெனாஅது உரு கெழு குமரியின் தெற்கும்,
	குணாஅது கரை பொரு தொடு கடற் குணக்கும்,
	குடாஅது தொன்று முதிர் பௌவத்தின் குடக்கும்,
5	கீழது முப் புணர் அடுக்கிய முறை முதற் கட்டின்
	நீர் நிலை நிவப்பின் கீழும், மேலது
	ஆனிலை உலகத்தானும், ஆனாது,
	உருவும் புகழும் ஆகி, விரி சீர்த்
	தெரி கோல் ஞமன் போல, ஒரு திறம்
10	பற்றல் இலியரோ! நின் திறம் சிறக்க!
	செய் வினைக்கு எதிர்ந்த தெவ்வர் தேஎத்து,
	கடல் படை குளிப்ப மண்டி, அடர் புகர்ச்
	சிறு கண் யானை செவ்விதின் ஏவி,
	பாசவல் படப்பை ஆர் எயில் பல தந்து,
15	அவ் எயில் கொண்ட செய்வுறு நன் கலம்
	பரிசில் மாக்கட்கு வரிசையின் நல்கி,
	பணியியர் அத்தை, நின் குடையே முனிவர்
	முக் கட் செல்வர் நகர் வலம் செயற்கே!
	இறைஞ்சுக, பெரும! நின் சென்னி சிறந்த
20	நான்மறை முனிவர் ஏந்து கை எதிரே!
	வாடுக, இறைவ! நின் கண்ணி ஒன்னார்
	நாடு சுடு கமழ் புகை எறித்தலானே!
	செலியர் அத்தை, நின் வெகுளி வால் இழை
	மங்கையர் துனித்த வாள் முகத்து எதிரே!
25	ஆங்க, வென்றி எல்லாம் வென்று அகத்து அடக்கிய
	தண்டா ஈகைத் தகை மாண் குடுமி!
	தண் கதிர் மதியம் போலவும், தெறு சுடர்
	ஒண் கதிர் ஞாயிறு போலவும்,
	மன்னிய, பெரும! நீ நிலமிசையானே!

13

	'இவன் யார்?' என்குவை ஆயின், இவனே
	புலி நிறக் கவசம் பூம் பொறி சிதைய,
	எய் கணை கிழித்த பகட்டு எழில் மார்பின்,
	மறலி அன்ன களிற்று மிசையோனே;
5	களிறே, முந்நீர் வழங்கு நாவாய் போலவும்,
	பல் மீன் நாப்பண் திங்கள் போலவும்,
	சுறவினத்து அன்ன வாளோர் மொய்ப்ப,
	மரீஇயோர் அறியாது, மைந்து பட்டன்றே;
	நோய் இலன் ஆகிப் பெயர்கதில் அம்ம!
10	பழன மஞ்ஞை உகுத்த பீலி
	கழனி உழவர் சூட்டொடு தொகுக்கும்,
	கொழு மீன், விளைந்த கள்ளின்,
	விழு நீர் வேலி நாடு கிழவோனே.

91

	வலம் படு வாய்வாள் ஏந்தி, ஒன்னார்
	களம் படக் கடந்த கழல் தொடித் தடக் கை,
	ஆர் கலி நறவின், அதியர் கோமான்!
	போர் அடு திருவின் பொலந் தார் அஞ்சி!
5	பால் புரை பிறை நுதல் பொலிந்த சென்னி
	நீலமணி மிடற்று ஒருவன் போல
	மன்னுக பெரும! நீயே, தொல் நிலைப்
	பெரு மலை விடரகத்து அரு மிசைக் கொண்ட
	சிறியிலை நெல்லித் தீம் கனி குறியாது,
10	ஆதல் நின் அகத்து அடக்கி,
	சாதல் நீங்க, எமக்கு ஈத்தனையே!

158

	முரசு கடிப்பு இகுப்பவும், வால் வளை துவைப்பவும்,
	அரசுடன் பொருத அண்ணல் நெடு வரை,
	கறங்கு வெள் அருவி கல் அலைத்து ஒழுகும்
	பறம்பின் கோமான் பாரியும்; பிறங்கு மிசைக்
5	கொல்லி ஆண்ட வல் வில் ஓரியும்;
	காரி ஊர்ந்து பேர் அமர்க் கடந்த,
	மாரி ஈகை, மறப் போர் மலையனும்;
	ஊராது ஏந்திய குதிரை, கூர் வேல்,
	கூவிளங் கண்ணி, கொடும் பூண், எழினியும்;
10	ஈர்ந் தண் சிலம்பின் இருள் தூங்கு நளி முழை,
	அருந் திறல் கடவுள் காக்கும் உயர் சிமை,
	பெருங் கல் நாடன் பேகனும்; திருந்து மொழி
	மோசி பாடிய ஆயும்; ஆர்வம் உற்று
	உள்ளி வருநர் உலைவு நனி தீர,
15	தள்ளாது ஈயும் தகைசால் வண்மை,
	கொள்ளார் ஓட்டிய, நள்ளியும் என ஆங்கு
	எழுவர் மாய்ந்த பின்றை, 'அழிவரப்
	பாடி வருநரும் பிறரும் கூடி
	இரந்தோர் அற்றம் தீர்க்கு' என, விரைந்து, இவண்
20	உள்ளி வந்தனென், யானே; விசும்புறக்
	கழை வளர் சிலம்பின் வழையொடு நீடி,
	ஆசினிக் கவினிய பலவின் ஆர்வுற்று,
	முள் புற முது கனி பெற்ற கடுவன்
	துய்த் தலை மந்தியைக் கையிடூஉப் பயிரும்,
25	அதிரா யாணர், முதிரத்துக் கிழவ!
	இவண் விளங்கு சிறப்பின், இயல் தேர்க் குமண!
	இசை மேந்தோன்றிய வண்மையொடு,
	பகை மேம்படுக, நீ ஏந்திய வேலே!

367

	நாகத்து அன்ன பாகு ஆர் மண்டிலம்
	தமவேஆயினும் தம்மொடு செல்லா;
	வேற்றோர்ஆயினும் நோற்றோர்க்கு ஒழியும்;
	ஏற்ற பார்ப்பார்க்கு ஈர்ங் கை நிறையப்
5	பூவும் பொன்னும் புனல் படச் சொரிந்து,
	பாசிழை மகளிர் பொலங் கலத்து ஏந்திய
	நார் அரி தேறல் மாந்தி, மகிழ் சிறந்து,
	இரவலர்க்கு அருங் கலம் அருகாது வீசி,
	வாழ்தல் வேண்டும், இவண் வரைந்த வைகல்;
10	வாழச் செய்த நல்வினை அல்லது
	ஆழுங் காலைப் புணை பிறிது இல்லை;
	ஒன்று புரிந்து அடங்கிய இருபிறப்பாளர்
	முத்தீப் புரையக் காண்தக இருந்த
	கொற்ற வெண் குடைக் கொடித் தேர் வேந்திர்!
15	யான் அறி அளவையோ இதுவே: வானத்து
	வயங்கித் தோன்றும் மீனினும், இம்மெனப்
	பரந்து இயங்கு மா மழை உறையினும்,
	உயர்ந்து மேந் தோன்றிப் பொலிக, நும் நாளே!

375

	அலங்கு கதிர் சுமந்த கலங்கற் சூழி,
	நிலைதளர்வு தொலைந்த ஒல்கு நிலைப் பல் காற்
	பொதியில் ஒரு சிறை பள்ளி ஆக,
	முழாஅரைப் போந்தை அர வாய் மா மடல்
5	நாரும் போழும் கிணையொடு சுருக்கி,
	ஏரின் வாழ்நர் குடிமுறை புகாஅ,
	'ஊழ் இரந்து உண்ணும் உயவல் வாழ்வைப்
	புரவு எதிர்ந்து கொள்ளும் சான்றோர் யார்?' எனப்
	பிரசம் தூங்கும் அறாஅ யாணர்,
10	வரை அணி படப்பை, நல் நாட்டுப் பொருந!
	பொய்யா ஈகைக் கழல் தொடி ஆஅய்!
	யாவரும் இன்மையின் கிணைப்ப, தாவது,
	பெரு மழை கடல் பரந்தாஅங்கு, யானும்
	ஒரு நின் உள்ளி வந்தனென்; அதனால்
15	புலவர் புக்கில் ஆகி, நிலவரை
	நிலீஇயர் அத்தை, நீயே! ஒன்றே
	நின் இன்று வறுவிது ஆகிய உலகத்து,
	நிலவன்மாரோ, புரவலர்! துன்னி,
	பெரிய ஓதினும் சிறிய உணராப்
20	பீடு இன்று பெருகிய திருவின்,
	பாடு இல், மன்னரைப் பாடன்மார், எமரே!

377

	பனி பழுநிய பல் யாமத்துப்
	பாறு தலை மயிர் நனைய,
	இனிது துஞ்சும் திரு நகர் வரைப்பின்,
	இனையல் அகற்ற, என் கிணை தொடாக் குறுகி,
5	'அவி உணவினோர் புறங்காப்ப,
	அற நெஞ்சத்தோன் வாழ, நாள்' என்று,
	அதற் கொண்டு வரல் ஏத்தி,
	'''கரவு இல்லாக் கவி வண் கையான்,
	வாழ்க!'' எனப் பெயர் பெற்றோர்
10	பிறர்க்கு உவமம் தான் அல்லது,
	தனக்கு உவமம் பிறர் இல்' என,
	அது நினைந்து, மதி மழுகி,
	ஆங்கு நின்ற எற் காணூஉச்
	'சேய் நாட்டுச் செல் கிணைஞனை!
15	நீ புரவலை, எமக்கு' என்ன,
	மலை பயந்த மணியும், கடறு பயந்த பொன்னும்,
	கடல் பயந்த கதிர் முத்தமும்,
	வேறு பட்ட உடையும், சேறுபட்ட தசும்பும்,
	கனவில் கண்டாங்கு, வருந்தாது நிற்ப,
20	நனவின் நல்கியோன், நசைசால் தோன்றல்;
	நாடு என மொழிவோர், 'அவன் நாடு' என மொழிவோர்;
	வேந்து என மொழிவோர், 'அவன் வேந்து' என மொழிவோர்;
	.........................பொற் கோட்டு யானையர்,
	கவர் பரிக் கச்சை நல் மான்,
25	வடி மணி, வாங்கு உருள,
	.....................,..........நல் தேர்க் குழுவினர்,
	கதழ் இசை வன்கணினர்,
	வாளின் வாழ்நர், ஆர்வமொடு ஈண்டி,
	கடல் ஒலி கொண்ட தானை
30	அடல் வெங் குருசில்! மன்னிய நெடிதே!

385

	வெள்ளி தோன்ற, புள்ளுக் குரல் இயம்ப,
	புலரி விடியல் பகடு பல வாழ்த்தி,
	தன் கடைத் தோன்றினும் இலனே; பிறன் கடை,
	அகன்கண் தடாரிப் பாடு கேட்டருளி,
5	வறன் யான் நீங்கல் வேண்டி, என் அரை
	நீல் நிறச் சிதாஅர் களைந்து,
	வெளியது உடீஇ, என் பசி களைந்தோனே;
	காவிரி அணையும் தாழ் நீர்ப் படப்பை
	நெல் விளை கழனி அம்பர் கிழவோன்,
10	நல் அருவந்தை, வாழியர்! புல்லிய
	வேங்கட விறல் வரைப் பட்ட
	ஓங்கல் வானத்து உறையினும் பலவே!

386

	நெடு நீர நிறை கயத்துப்
	படு மாரித் துளி போல,
	நெய் துள்ளிய வறை முகக்கவும்,
	சூடு கிழித்து வாடுஊன் மிசையவும்,
5	ஊன் கொண்ட வெண் மண்டை
	ஆன் பயத்தான் முற்று அழிப்பவும்,
	வெய்து உண்ட வியர்ப்பு அல்லது,
	செய் தொழிலான் வியர்ப்பு அறியாமை
	ஈத்தோன், எந்தை, இசை தனது ஆக;
10	வயலே, நெல்லின் வேலி நீடிய கரும்பின்
	பாத்திப் பன் மலர்ப் பூத் ததும்பின;
	புறவே, புல் அருந்து பல் ஆயத்தான்,
	வில் இருந்த வெங் குறும்பின்று;
	கடலே, கால் தந்த கலன் எண்ணுவோர்
15	கானல் புன்னைச் சினை நிலைக்குந்து;
	கழியே, சிறு வெள் உப்பின் கொள்ளை சாற்றி,
	பெருங் கல் நல் நாட்டு உமண் ஒலிக்குந்து;
	அன்ன நல் நாட்டுப் பொருநம், யாமே;
	பொராஅப் பொருநரேம்;
20	குண திசை நின்று குடமுதல் செலினும்,
	குட திசை நின்று குணமுதல் செலினும்,
	வட திசை நின்று தென்வயின் செலினும்,
	தென் திசை நின்று குறுகாது நீடினும்,
	யாண்டும் நிற்க, வெள்ளி; யாம்
25	வேண்டியது உணர்ந்தோன் தாள் வாழியவே!

387

	வள் உகிர வயல் ஆமை
	வெள் அகடு கண்டன்ன,
	வீங்கு விசிப் புதுப் போர்வைத்
	தெண் கண் மாக் கிணை இயக்கி, 'என்றும்
5	மாறு கொண்டோர் மதில் இடறி,
	நீறு ஆடிய நறுங் கவுள,
	பூம் பொறிப் பணை எருத்தின,
	வேறு வேறு பரந்து இயங்கி,
	வேந்துடை மிளை அயல் பரக்கும்
10	ஏந்து கோட்டு இரும் பிணர்த் தடக் கை,
	திருந்து தொழில் பல பகடு
	பகைப் புல மன்னர் பணிதிறை தந்து, நின்
	நகைப் புலவாணர் நல்குரவு அகற்றி,
	மிகப் பொலியர், தன் சேவடி அத்தை!' என்று,
15	யான் இசைப்பின், நனி நன்று எனா,
	பல பிற வாழ்த்த இருந்தோர் என்கோ?.........
	மருவ இன் நகர் அகன்.................................
	திருந்து கழல் சேவடி குறுகல் வேண்டி,
	வென்று இரங்கும் விறல் முரசினோன்,
20	என் சிறுமையின், இழித்து நோக்கான்,
	தன் பெருமையின் தகவு நோக்கி,
	குன்று உறழ்ந்த களிறு என்கோ?
	கொய் உளைய மா என்கோ?
	மன்று நிறையும் நிரை என்கோ?
25	மனைக் களமரொடு களம் என்கோ?
	ஆங்கு அவை, கனவு என மருள, வல்லே, நனவின்
	நல்கியோனே, நசைசால் தோன்றல்,
	ஊழி வாழி, பூழியர் பெரு மகன்!
	பிணர் மருப்பு யானைச் செரு மிகு நோன் தாள்
30	செல்வக் கடுங்கோ வாழியாதன்
	ஒன்னாத் தெவ்வர் உயர்குடை பணித்து, இவண்
	விடுவர் மாதோ நெடிதே நி
	புல் இலை வஞ்சிப் புற மதில் அலைக்கும்
	கல்லென் பொருநை மணலினும், ஆங்கண்
35	பல் ஊர் சுற்றிய கழனி
	எல்லாம் விளையும் நெல்லினும் பலவே.