399

	அடு மகள் முகந்த அளவா வெண்ணெல்
	தொடி மாண் உலக்கைப் பரூஉக் குற்று அரிசி
	காடி வெள் உலைக் கொளீஇ, நீழல்
	ஓங்கு சினை மாவின் தீம் கனி நறும் புளி,
5	மோட்டு இரு வராஅல் கோட்டு மீன் கொழுங் குறை,
	செறுவின் வள்ளை, சிறு கொடிப் பாகல்,
	பாதிரி ஊழ் முகை அவிழ் விடுத்தன்ன
	மெய் களைந்து, இனனொடு விரைஇ,
	மூழ்ப்பப் பெய்த முழு அவிழ்ப் புழுக்கல்,
10	அழிகளின் படுநர் களி அட வைகின்,
	பழஞ்சோறு அயிலும் முழங்கு நீர்ப் படப்பைக்
	காவிரிக் கிழவன், மாயா நல் இசைக்
	கிள்ளிவளவன் உள்ளி, அவற் படர்தும்;
	செல்லேன் செல்லேன், பிறர் முகம் நோக்கேன்;
15	நெடுங் கழைத் தூண்டில் விடு மீன் நொடுத்து,
	கிணைமகள் அட்ட பாவல் புளிங்கூழ்
	பொழுது மறுத்து உண்ணும் உண்டியேன், அழிவு கொண்டு,
	ஒரு சிறை இருந்தேன்; என்னே! 'இனியே,
	அறவர் அறவன், மறவர் மறவன்,
20	மள்ளர் மள்ளன், தொல்லோர் மருகன்,
	இசையின் கொண்டான், நசை அமுது உண்க' என,
	மீப் படர்ந்து இறந்து, வன் கோல் மண்ணி,
	வள் பரிந்து கிடந்த.......................மணக்க
	விசிப்புறுத்து அமைந்த புதுக் காழ்ப் போர்வை,
25	அலகின் மாலை ஆர்ப்ப வட்டித்து,
	கடியும் உணவு என்னக் கடவுட்கும் தொடேன்,
	'கடுந் தேர் அள்ளற்கு அசாவா நோன் சுவல்
	பகடே அத்தை யான் வேண்டி வந்தது' என,
	ஒன்று யான் பெட்டாஅளவை, அன்றே
30	ஆன்று விட்டனன் அத்தை, விசும்பின்
	மீன் பூத்தன்ன உருவப் பல் நிரை
	ஊர்தியொடு நல்கியோனே; சீர் கொள
	இழுமென இழிதரும் அருவி,
	வான் தோய் உயர் சிமைத் தோன்றிக் கோவே.