240

	ஆடு நடைப் புரவியும், களிறும், தேரும்,
	வாடா யாணர் நாடும் ஊரும்,
	பாடுநர்க்கு அருகா ஆஅய் அண்டிரன்
	கோடு ஏந்து அல்குல், குறுந் தொடி மகளிரொடு,
5	காலன் என்னும் கண்ணிலி உய்ப்ப,
	மேலோர் உலகம் எய்தினன் எனாஅ,
	பொத்த அறையுள் போழ் வாய்க் கூகை,
	'சுட்டுக் குவி' எனச் செத்தோர்ப் பயிரும்
	கள்ளி அம் பறந்தலை ஒரு சிறை அல்கி,
10	ஒள் எரி நைப்ப உடம்பு மாய்ந்தது;
	புல்லென் கண்ணர் புரவலர்க் காணாது,
	கல்லென் சுற்றமொடு கையழிந்து, புலவர்
	வாடிய பசியராகி, பிறர்
	நாடு படு செலவினர் ஆயினர், இனியே.