48

	கோதை மார்பின் கோதையானும்,
	கோதையைப் புணர்ந்தோர் கோதையானும்,
	மாக் கழி மலர்ந்த நெய்தலானும்,
	கள் நாறும்மே, கானலம் தொண்டி;
5	அஃது எம் ஊரே; அவன் எம் இறைவன்;
	அன்னோற் படர்தியாயின், நீயும்
	எம்மும் உள்ளுமோ முது வாய் இரவல!
	'அமர் மேம்படூஉம் காலை, நின்
	புகழ் மேம்படுநனைக் கண்டனம்' எனவே.

144

	அருளாய் ஆகலோ கொடிதே; இருள் வர,
	சீறியாழ் செவ்வழி பண்ணி, யாழ நின்
	கார் எதிர் கானம் பாடினேமாக,
	நீல் நறு நெய்தலின் பொலிந்த உண்கண்
5	கலுழ்ந்து, வார் அரிப் பனி பூண் அகம் நனைப்ப,
	இனைதல் ஆனாளாக, 'இளையோய்!
	கிளையைமன், எம் கேள் வெய்யோற்கு?' என,
	யாம் தன் தொழுதனம் வினவ, காந்தள்
	முகை புரை விரலின் கண்ணீர் துடையா,
10	'யாம் அவன் கிளைஞரேம் அல்லேம்; கேள், இனி:
	எம் போல் ஒருத்தி நலன் நயந்து, என்றும்,
	வரூஉம்' என்ப 'வயங்கு புகழ்ப் பேகன்
	ஒல்லென ஒலிக்கும் தேரொடு,
	முல்லை வேலி, நல் ஊரானே.'

339

	வியன் புலம் படர்ந்த பல் ஆ நெடு ஏறு
	மடலை மாண் நிழல் அசைவிட, கோவலர்
	வீ ததை முல்லைப் பூப் பறிக்குந்து;
	குறுங் கோல் எறிந்த நெடுஞ் செவிக் குறு முயல்
5	நெடு நீர்ப் பரப்பின் வாளையொடு உகளுந்து;
	தொடலை அல்குல் தொடித் தோள் மகளிர்
	கடல் ஆடிக் கயம் பாய்ந்து,
	கழி நெய்தல் பூக்குறூஉந்து;
	பைந் தழை துயல்வரும் செறு விறற..............
10	............................................................................லத்தி
	வளர வேண்டும், அவளே, என்றும்
	ஆர் அமர் உழப்பதும் அமரியளாகி,
	முறம் செவி யானை வேந்தர்
	மறம் கெழு நெஞ்சம் கொண்டு ஒளித்தோளே.