இ - ள். நன்று, அன்று என்பவற்றின்கண் வரும் ஏகாரமும், அந்து, அன் என்பவற்றின்கண் வரும் ஓகாரமும், அத்தன்மைய பிறவும் மேற்கூறியவாற்றானன்றிக் குறிப்புப் பொருளோடும் ஏற்கும். உம்மை இறந்தது தழீஇயிற்று, எ - று.

இதனுள் நன்றே காண் என்பது தீதே காண் என்னுங் குறிப்புணர்த்திற்று. “நின்னையன்றே திருமுக்குடையாய்” என்றவழி அன்றே என்பது அல்லாமையைக் குறியாது முக்குடையானையே சுட்டி நின்று அவன் கேட்பது பயனாக வந்தது.

என்பதனுள், அன்னோ என்பது அருள் குறித்து நின்றது. ²“வெந்திறற் கூற்றம் பெரும்பே துறுப்ப--அந்தோ வளியென் வந்தனென் என்ற” என்றவழி, அந்தோ என்பது கேடு குறித்து நின்றது. அன்ன பிறவுமாவன வந்தவழிக் கண்டுகொள்க.

(33)

1. நன்றீற் றேயும் அன்றீற் றேயும் என்பது பிறர் கொண்ட பாடம்.

2. புறம்-238.