| சூ. 145 : | கொடுப்போ ரின்றியும் கரணம் உண்டே |
| புணர்ந்துடன் போகிய காலை யான |
(2)
|
க - து :
| மேற்கூறிய மணவினை பற்றியதொரு புறனடை கூறுகின்றது.
|
பொருள் : தலைவியின் தமர் வரைஉடம்படாதவழி நிகழும்
உடன்போக்கின்கண் கொடைக்குரிய மரபினராய்க் கொடுப்போர் இல்லாமலும் கற்புக்கடம் பூணுதலாகிய கரணம் நடைபெறுவது உண்டு.
|
ஆண்டுத் தலைவன் தமரே கரணம் நிகழ்த்துவர். அதனான்
கற்பொழுக்கத்திற்குக் கரணம் இன்றியமையாத தென்பதும், கரணமொடு
புணர்த்தலை மக்கள் மணவாவழி அவர்தாம் கூடி வாழினும் அஃது
இல்லறமாகாது என்பதும் உணர்த்தியவாறாம்.
|
"வெளிப்படை தானே கற்பினொடொப்பினும் .... வரையாது பிரிதல்
இல்லை" (கள - 51) என்றதும் அக்கருத்தானே என்பது புலப்படும்.
|
| எ - டு : | பறைபடப் பணிலம் ஆர்ப்ப இறைகொள்பு |
| தொன்மூ தாலத்துப் பொதியிற் றோன்றிய |
| நாலூர் கோசர் நன்மொழி போல |
| வாயா கின்றே தோழி ஆய்கழற் |
| செயலை வெள்வேல் விடலையொடு |
| தொகுவளை முன்கை மடந்தை நட்பே. |
| (குறு-15)
|
இதன்கண் விடலையொடு மடந்தை நட்பு வாயாகின்று எனச் செவிலி
நற்றாய்க்குக் கூறுதலானும்-உவமத்தின்கண் பறை படப் பணிலம் ஆர்ப்ப
என்று கூறிய குறிப்பானும் கொடுப்போரின்றிக் கரணம் நிகழ்ந்து வதுவை
கூடினமை புலனாகும்.
|
'அருஞ்சுரம் இறந்த என் பெருந்தோட் குறுமகள்' (அகம்- 195) என்னும்
நெடுந்தொகையுள் எம்மனை முந்துறத் தருமோ தன்மனை உய்க்குமோ?
என நற்றாய் கூறுதலான் உடன்போக்கின்கண தங்கிய சிற்றூர் மக்கள்
கரணம் செய்வித்தமை குறிப்பான் அறிக.
|
| சூ. 146 : | மேலோர் மூவர்க்கும் புணர்த்த கரணம் |
| கீழோர்க் காகிய காலமு உண்டே |
(3)
|
க - து :
| கரணம் பற்றியதொரு வரலாறு கூறுகின்றது.
|
பொருள் : வண்புகழ் மூவர் தண்பொழில் வரைப்பின்கண் பண்பும்
செயலும் குடிமையும் காரணமாக அந்தணர், அரசர், வணிகர், வேளாளர்
என நாற்பாலாக அமைந்துவரும் தமிழின |