"நின்னோய்த் தலையை யுமல்லை தெறுவர

என்னா குவள்கொல் அளியள் தானென

என்னழி பிரங்கும் நின்னொடு யானும்"

எனத்  தலைவன்  பிரிவிற்குத்  தோழி  இரங்கினாள்  என்றமையின்  இது
பிறர்கண் அமைந்த இழவுபற்றி வந்த அவலமாம்.
 

3. அசைவாவது : நிலையிற்றிரிதல்.  அஃதாவது   பண்டைய  உயர்வு
முதலிய கெட்டுத் தாழ்வுற்ற நிலைமை, தாழ்வின் நீங்கி உயர்தலும்  திரிபே
எனினும்   ஈண்டு   அழுகைக்குப்   பொருளாகக்   கூறலின்   நிலையின்
இழிதலாகிய திரிபே கொள்ளப்படுமென்க.
 

வையம், புரவூக்கும் உள்ளத்தேன் என்னை இரவூக்கும்

இன்னா இடும்பை செய்தாள்

என்பது தன்கண் தோன்றிய அசைவுபற்றிப் பிறந்த அவலமாம்.
 

இல்வழங்கு மடமயில் பிணிக்கும்

சொல்வலை வேட்டுவன் ஆயினன் முன்னே

என்பது பிறர்கண் உற்ற அசைவுபற்றிப் பிறந்த அவலம்.
 

4. வறுமையாவது : இலம்பாடு. அஃதாவது  தான் நுகர்தற்கு அவாவும்
பொருளைப் பெறுதற்கியலா நிலைமை.
 

இல்லி தூர்ந்த பொல்லா வறுமுலை

சுவைத்தொ றழூஉந்தன் மகத்து முகநோக்கி

நீரொடு நிறைந்த ஈரிதழ் மழைக்கணென்

மனையோ ளெவ்வம் நோக்கி நினைஇ

நிற்படர்ந் திசினே நற்போர்க் குமண

இதனுள்   "சுவைத்தொ   றழூஉந்தன்   மகவு"   என்றது  தனக்கு  உற்ற
வறுமைபற்றி வந்த அழுகை.
 

"மகத்துமுக நோக்கி நீரொடு நிறைந்த ஈரிதழ்

மழைக்கண் என்மனையோள்"
 

என்றது பிறர்க்குற்ற வறுமைபற்றிப் பிறந்த அழுகை.
 

"விளிவில் கொள்கை அழுகை" என்றதனான்

இன்ன விறலும் உளகொல் நமக்கென

மூதிற் பெண்டிர் கசிந்தழல் நாணிக்

கூற்றுக் கண்ணோடிய வெருவரு பறந்தலை

எனப் பெருமிதத்தான்  வரும்  உவகைக்கலுழ்ச்சி  போல்வனவும்  அழுகை
என்னும்    மெய்ப்பாட்டினுள்   அடக்கிக்    கொள்ளப்பெறும்   என்பார்
பேராசிரியர்; சுவை என்னும்  நோக்கிற்கு  இது  பொருந்தும்.  மெய்ப்பாடு
பெருமிதம் எனலே நேரிது.