மாண்வரி யாகக் குறுமகள்
தோள்மாறு படூஉம் வைகலோ டெமக்கே.”

(குறுந்-101)
 

இக்  குறுந்தொகைப்  பாட்டு  இல்லற நடத்தும் தலைவன்தான் தன் கற்புயர் காதல் மனைவியாலெய்தும்
இற்பேரின்பத்தைப் பாராட்டியது.
 

இனி தலைவன் வரவு கூறுவாளைத் தோழி வாழ்த்தற்குச் செய்யுள்:
 

“அரும்பெற லமிழ்த மார்பத மாகப்
பெரும்பெய ருலகம் பெறீஇயரோ வன்னை,
தம்மில் தமதுண் டன்ன சினை தொறும்
தீம்பழந் தூங்கும் பலவி
னோங்குமலை நாடானை வருமென் றோளே.”

(குறுந்-83)
 

அவ்வயலிலாட்டியைத் தலைவி வாழ்த்தற்குச் செய்யுள்:
 

“அமிழ்த முண்கநம் மயலி லாட்டி,
பால்கலப் பன்ன தேக்கொக் கருந்துபு
நீல மென்சிறை வள்ளுகிர்ப் பறவை
நெல்லி யம்புளி மாந்தி யயலது
முள்ளி லம்பணை மூங்கிலிற் றூங்குங்
கழை நிவந் தோங்கிய சோலை
மலைகெழு நாடனை வருமென் றோளே.”

தலைவி இயற்பட மொழிதற்குச் செய்யுள்:
 

“இதுமற் றெவனோ, தோழி! துணியிடை
இன்னர் என்னு மன்னாக் கிளவி?
இருமருப் பெருமை யீன்றணிக் காரா
உழவன் யாத்த யீன்றணிக் காரா
பாற்பெய் பைம்பயி ராரு மூரன்
திருமனைப் பல்கடம் பூண்ட
பெருமது பெண்டி ராகிய நமக்கே?

“நிலத்தினும் பெரிதே, வானினு முயர்ந்தன்று
நீரினு மாரள வின்றே, சாரற்
கருங்கோற் குறிஞ்சிப் பூக்கொண்டு