சிலப்பதிகாரம்     சிந்தாமணி   போன்ற   பண்டைச்   செய்யுட்களில், யாண்டும் தலைமக்கள் தம்முள்
இயற்பெயர்     சுட்டி     அகவி      அவ்வளவுதல்     கூறப்பெறாமையும்,    அவ்வாறு    அளவுதல்
குறியாப்பிறவிடங்களில் தலைமக்கள் பெயர் கூறப்பெறுதலும் ஈண்டுக் கருதத்தக்கன.⁴
 

காதலாற்    கலந்தார்க்கு,  “ஈருயிரென்பார் இடைதெரியார்” அவர் தம்முள் ஒருயிராக உணர்வாராதலின்
அவ்வுணர்ச்சி வயப்பட்டாருள்   ஒருவர் ஒருவரை தம்மில்  வேறுபட்ட பிறர்போலப்  பெயர் சுட்டியளவுதல்
இருமை  நீங்கிய அவர் ஒருமைக்  காதலுணர்ச்சியோடு   இயைவதன்று;   ஆதலின் அவ்வாறு அளவுங்கால்
‘என்னுயிர்’  ‘என்  கண்’  என்பன    போன்ற    வேறன்மையை  விளக்குந்தற்கிழமைக்  காதற் குறியீடுகள்
கூறியளவுதலே இயல்பாகும்.
 

(1) “இவள்வயிற் செலினே யிவற்குடம்பு வறிதே;
இவன்வயிற் செலினே இவட்கும் அற்றே;
காக்கை யிருகணின் ஒருமணி போலக்
குன்றுகெழு நாடற்கும் கொடிச்சிக்கும்
ஒன்றுபோல் மன்னிய சென்றுவா ழுயிரே.”
 

(2) “காணா மரபிற் றுயிரென மொழிவோர்
நாணிலர், மன்ற பொய்மொழிந் தனரே;
யாஅங் காண்டுமெம் அரும்பெற லுயிரே;
சொல்லும், ஆடும், மென்மெல இயலும்,
கணைக்கால் நுணகிய நுசுப்பின்
மழைக்கண் மாதர் பணைப்பெருந் தோட்டே.”
 

என்ற பழம் பாட்டுக்கள் காதலிற் கலந்தாரின் ஒருமையுணர்ச்சியை வலியுறுத்தும்.
 

4 இப்பகுதிக்கருத்தும் பொருந்தாது சிலப்பதிகாரம்  முதலியன  அகன்  ஐந்திணை இலக்கியங்கள் அல்ல.