சூ. 100: 

க-து: 

பொருள்:ஙஞணநமன என்னும் மெல்லெழுத்துக்கள் ஆறும் அவற்றின்
கிளை   எழுத்துக்களாகிய  வல்லெழுத்துக்களொடு  சேர்த்துச்   சொல்லிய
வினைக்கள   முயற்சியான்   வடிவுற்று   நிலைபெற்றனவாயினும்   அவை
வெளிப்படுங்கால் மூக்கு வளியிசையினது கட்டுக் கோப்பினான்  இசைக்கும்.
யாப்புற என்றது அதன் திரிபின்மையை உணர்த்திநின்றது.
 

இதனான்   இவற்றின்    கிளையாகிய    வல்லெழுத்துக்கள்   நெஞ்சு
வளியானிசைக்கும் என்பது புலப்படும். விளக்கம் மேற்கூறப்பட்டது.
 

மேலும்,  இதனான்   ‘‘மெய்’’  என்பது  எழுத்து  வடிவு  கொள்ளும்
நிலையினைச் சுட்டி நிற்கும் என்பதும்,  வளியிசை  உயிர்ப்பினால்  அவை
ஒலி   (புள்ளி)   பெற்றுவரும்  என்பதும்  தெளியலாம்.  பிறவிளக்கங்கள்
மேற்கூறப்பெற்றன.
 

சூ. 101 : 

க-து:

பொருள்:   சார்ந்துவரினல்லது தமக்கியல்   பிலவெனத்     தேர்ந்து
வெளிப்படுத்த ஏனை மூன்றும்=இடமும் பற்றுக் கோடுமாகத்  தத்தமக்கேற்ற
தலைமை   எழுத்துக்களைச்   சார்ந்து  ஒருமொழிக்கண்  எழுத்தொலியாக
வருதலன்றித் தாமாகத் தனித்துவரும் இயல்பில்லாதன என ஆராய்ந்தறிந்து
கூறப்பெற்ற  சார்பெழுத்துக்கள்  மூன்றும்,   தத்தம்  சார்பிற்  பிறப்பொடு
சிவணி=தாம்   சார்ந்து  தோன்றும்  தலைமை  எழுத்துக்களின்  வளியிசை
வினைக்களமுயற்சிப்   பிறப்பியல்களொடு  ஒருங்கொத்து,  ஒத்தகாட்சியின்
தம்மியல்பு  இயலும்  =  தத்தம் இயல்பொடு கூடி அவ்இரண்டு தன்மையும்
ஒத்த தோற்றத்தொடு உருவாகிப் பிறக்கும்.
 

காட்சி=வடிவத்தோற்றம். ஏனை மூன்றும் சிவணி ஒத்தகாட்சியின் இயலும்
என வினைமுடிபு செய்க.