ஈறியல் மருங்கின் இவை இவற் றியல்பெனக்

கூறிய கிளவிப் பல்லா றெல்லாம்

மெய்த்தலைப் பட்ட வழக்கொடு சிவணி

ஒத்தவை உரிய புணர்மொழி நிலையே

மூவகை    ஈறுகளும்  நின்று புணரும்  புணர்நிலை இலக்கணம்
பற்றிப் புறனடை கூறுகின்றது.
 

பொருள் :உயிரும் புள்ளியும் குற்றியலுகரமும் நின்று வருமொழியொடு
கூடி நடக்குமிடத்து, இவற்றின் புணர்நிலை இயல்பு இவை  எனக்    கூறிய
சொற்களின் பலவாறான நெறிகள் எல்லாம், அவற்றின் பொருண்மை சார்ந்த
வழக்கொடு    பொருந்திப்   புணரும்  நிலைமைக்கண் பிறவாறு ஒத்தவை
எல்லாம் உரியவாம்.
 

என்றது: கூறப்பெறாதுநின்ற இலக்கணத்தான்    சான்றோர்  வழக்காய்ப்
புணர்ந்து      நடக்கும்   இயல்பெல்லாம்   அறிந்து     மொழியியலுக்கு
மாறுபடாதவற்றை எல்லாம் புணரியல் நெறியாகக் கொள்க என்றவாறு.
 

அவற்றுள் சில வருமாறு :
 

துக்கொற்றா,  நொக்கொற்றா,   துந்நாகா,   துவ்வளவா  என ஓரெழுத்
தொருமொழிக்கண் மூவினமும் மிக்குவருதலும் கைம்மிகல்,மெய்ந்நிலை என
ஓரெழுத்தொருமொழி, ஈரெழுத்தொரு மொழிகளின்  கண்   மெல்லெழுத்து
மிக்கு வருதலும் உண்டு, வருது, உண்டீர்,உண்ப என்னும் வினைச் சொற்கள்
இயல்பாகப் புணர்தலும், ஐகார ஈற்று  வினைச்சொல் ஒல்லைக் கொண்டான்
- என மிக்குவருதலும்    மண்ணுகொற்றா  -      மண்ணுக்கொற்றா என
முதனிலைஏவல் உகரம் பெற்று   வன்கணத்தொடு   உறழ்ந்து   வருதலும்,
சாண்கோல் என்பது சாட்கோல்  என    அல்வழிக்கண்  திரிந்து வருதலும்
நம்பிக்    கொல்லன்,   செட்டிக்     கூத்தன்,    நங்கைப் பெண் எனப்
பண்புத்தொகைகள் அல்வழியுள் உயர்திணைப் பெயர்க்கண் மிக்குவருதலும்
பிறவுமாம்.
  

பலரறி சொன்முன் யாவர் என்னும்

பெயரிடை வகரம் கெடுதலும் ஏனை

ஒன்றறி சொல்முன் யாதுஎன் வினாவிடை

ஒன்றிய வகரம் வருதலும் இரண்டும்

மருவின் பாத்தியின் திரியுமன் பயின்றே

சில சொற்கள் திரிந்து மரூஉ முடிபாகி நிற்குமாறு கூறுகின்றது.