எ. டு: தேக்கங்கோடு-வேப்பங்காய்,  செதிள்,  தோல்,  பூ   எனவரும்.
தன்னினமுடித்தல் என்னும் உத்தியான் மரத்திற்கு இனமாகிய புல்லும், பூடும்
ஆகியவற்றிற்கும் இவ்விதி கொள்க.
 

எ. டு:  கமுகங்காய், சீழ்கம்புல், கம்பந்தாள்,  அடும்பங்கொடி  எனவும்
நாற்றங்கால், பயிற்றங்காய் எனவும்வரும்.
 

இந்நூற்பா மரமல்லனவற்றை   மாறுகொளக்  கூறல்   எனத்   தழீஇக்
கொண்ட சிதைவென்பார் பேராசிரியர்.
 

சூ. 416 :
 

க-து :

பொருள் : மென்றொடர்            மொழியுள்    கிளையொற்றாகத் திரியுமென்றவற்றுள்     அங்ஙனம்   திரியாமல்    அம்முச்சாரியையொடு
வரும் மரப்பெயர்களும் உளவாம்.
 

எ. டு: குருந்தங்கோடு; புன்கங்காய்,  செதிள், தோல்,  பூ   எனவரும்.
உம்மையான்      வல்லெழுத்தாகத்    திரிந்து   சாரியை   பெறுவனவே பெரும்பான்மை என்க. எ.டு : வேப்பங்காய்,  கடப்பங்கோடு    எனவரும்.
இன்னும் அதனானே மரமல்லாத புல்லும்   தெங்கங்காய்,    கருப்பஞ்சாறு
எனவருதலும் கொள்க.
 

ஈரெழுத்து மொழியும் வல்லொற்றுத் தொடரும் 

அம் இடை வரற்கும் உரியவை யுளவே 

அம்மர பொழுகும் மொழிவயி னான  

க-து : 

பொருள் : நெடிற்றொடர்     மொழி,   வன்றொடர்    மொழிகளுள்
அம்முச்சாரியை இடையே வருதற்கு உரியவையும்  உள. அங்ஙனம் வருதல்
அம்மரபினான் நடைபெறும் மொழிகளிடத்தேயாம். உம்மை எதிர்மறை.
 

எ. டு:  ஏறங்கோள், சூதம்போர் எனவும் வட்டம்போர் எனவும் வரும்.
நாகுகால், கொக்குக்கால் இவை   போல்வன   அம்முப்பெறாதன. “அம்மர
பொழுகும் மொழிவயி னான” என்றதனான்   சிறுபான்மை    விளக்கத்துக்
கொண்டான் என   அத்துச்சாரியை    பெறுதலும்   கொள்க    என்றார்
உரையாசிரியர்.
 

ஒற்றுநிலை திரியாது அக்கொடும் வரூஉம் 

அக்கிளை மொழியும் உளவென மொழிப  

க-து :