“வல்லொற்றுத் தொடர்மொழி வல்லெழுத்து மிகுமே” என  மேற்கூறுதலின் எல்லா மொழியும் என்றது அஃதொழிந்த ஏனைய ஐந்து மெனக் கொள்க.
 

எ. டு:நாகு-வரகு-தெள்கு - எஃகு-விலங்கு     எனநிறுத்திக்   கடிது,
சிறிது, தீது,  பெரிது     எனக்கூட்டி     இயல்பாமாறு    கண்டுகொள்க.
ஏனைக்கணங்கள் இயல்பாமாறு தொகைமரபினுள் (சூ. 2) கூறப்பட்டது.
 

“சொல்லிய பண்பின்” என்றதனான், பெயர்ச்சொற்களேயன்றி   ஏனைச்
சொற்களுள் முற்றுவினைக்கண்; கிடந்தது குதிரை; கரியது குதிரை, செந்நாய்,
தகர், புல்வாய் எனவும், வினை எச்சத்தின்கண் இருந்து கொண்டான்; கண்டு
கொண்டான், சென்றான், தந்தான்,    போயினான்   எனவும்,   ஏழாவதன்
பொருட்டாய்    வரும்    இடப்பெயர்,   காலப்பெயர்களிடத்து,   அங்கு கொண்டான், இங்கு கொண்டான்; முந்து கொண்டான்,  பண்டுகொண்டான்,
சென்றான், தந்தான், போயினான் எனவும் உரிச்சொற்கள்  பழுதுபயமின்றே,
முழுது கற்றான், வறிது சிறிதாகும்   எனவும்   இயல்பாகப்   புணருமெனக் கொள்க.
 

சூ. 426:
 

க-து :
 

பொருள் : வன்றொடர்க் குற்றியலுகர ஈறு அல்வழிக்கண் வல்லெழுத்து
வருவழி மிக்குப் புணரும். அல்வழி என்பது அதிகாரத்தான் வந்தது.
 

எ. டு:கொக்குக்கடிது, சிறிது, தீது, பெரிது எனவரும்.  இனிக்   கற்றுக்
கொண்டான்,  உய்துச்   சென்றான்  என  வினையெச்சத்தின்   கண்ணும்,
மற்றுச்சொல்நோக்காது என  இடைச்சொற்கண்ணும்  சிவப்புக்காந்தள்  என
உரிச்சொற்கண்ணும்     மிக்கது.   சிவப்பாகிய காந்தள்  எனப்  பண்புருபு
விரித்துக் கொள்க.
 

சுட்டுச்சினை நீடிய மென்றொடர் மொழியும் 

யாவினா முதலிய மென்றொடர் மொழியும் 

ஆயியல் திரியா வல்லெழுத் தியற்கை 

க-து :