இ - ள். கழிந்தது என்னும் பொருண்மையும், ஆம் என்னும் பொருண்மையும், எஞ்சிய இசையான் உணரும் பொருண்மையும் உணரவரும்: மன் என்னுஞ் சொல், எ - று. மன் மன்னை என நின்றது.

எ - டு.சிறியகட் பெறினே எமக்கீயு மன்னே (புறம்-235) என்புழி, மன் கழிந்தது என்னும் பொருள்பட நின்றது. ‘புதுமலர் அணிய வின்று வரி, னதுமனெம் பரிசி லாவியர் கோவே.’ (புறம்-147) இதனுள் மன் என்பது ஆம்என்பது குறித்து நின்றது. கூரியதோர் வாண் மன் என்றவழித், திடமின்று என்றானும், வெட்ட வல்லார் உளராயின் என்றானும் ஒழிந்த சொல்லினான் உணரும் பொருள்பட்டது.

(4)

இதுவும் அது.

இ - ள். விழைவுப் பொருளையும், காலப்பொருளையும், ஒழியிசைப் பொருளையும் உணரவரும்: தில் என்னுஞ் சொல், எ - று.

எ - டு. ¹"அரிவையைப் பெறுகதில் லம்ம யானே." இது விழைவு பற்றி வந்தது. ²"பெருங்காட்டு கண்ணிய பருங்கோட்டு ஈமம், நுமக்கரி தாகுக தில்ல எமக்கெம், பெருந்தோட் கணவன் மாய்ந்தென வரும்பிற, வெள்ளித ழவிழ்ந்த தாமரை, நள்ளிரும் பொய்கையும் தீயுமோரற்றே." இதனுள் ஈமம் புகுதல் நுமக்கு அரிதாகுக. எமக்கு இக்காலத்துப் பொய்கையோடு ஒக்கும் என்றமையாற் காலங் குறித்தது. ³"வருகதில் லம்மவெஞ் சேரிசேர." வந்தாலிவ்வாறு செய்வன் என்னும் ஒழியிசை குறித்து நின்றது.

(5)

இதுவும் அது

இ - ள். அச்சப் பொருண்மையும், பயனின் றென்னும் பொருண்மையும், காலப் பொருண்மையும், பெரிதென்னும் பொருண்மையும் பற்றி வரும்: கொன் என்னுஞ் சொல், எ - று.

1. குறுந்--14.

2. புறம்.246.

3. அகம்--276.