:: TVU ::

விளி மரபு

177

நிற்றலானும் உயிரீறுகளுள் எகர ஒகரங்கள் பெயர்க்கு ஈறாகா என்றமையானும் ஒளகாரம் முதனிலை வினையாகவன்றிப் பெயரீறாக வாராமையானும் அவை ஒழிந்த ஏனைய ஈறுகளே கொள்ளல் வேண்டுமென்பதும், குற்றியலுகரம் உகரத்துள் அடக்கப்பட்டதென்பதும் உய்த்துணர்ந்து கொள்க.
எ-டு :விள, விளவே ! புறா, புறாவே ! புலி, புலியே ! தீ, தீயே ! முசு, முசுவே ! வண்டு, வண்டே ! பூ, பூவே ! மரை, மரையே !, சோ, சோவே ! என உயிரீற்று அஃறிணைப் பெயர்கள் வரும் (முசு-குரங்கு; சோ - அரண்) மண், மண்ணே ! வெரிந் - வெரிநே ! மரம், மரமே ! கடுவன், கடுவனே ! புல்வாய், புல்வாயே ! தகர், தகரே ! குயில், குயிலே ! பறழ், பறழே ! உதள், உதளே ! எனப் புள்ளியீற்று அஃறிணைப் பெயர்கள் வரும். (வெரிந் - முதுகு; பறழ் - பறவைக்குஞ்சு; உதள்-ஆடு)
இனித், "தெளிநிலை உடைய" என்றதனான். வருந்தினை வாழி என் நெஞ்சம் ! கருங்கால் வெண்குருகு ஒன்றுகேண்மதி ! என இயல்பாயும் மந்தி-மந்தீ ! என இகரம் ஈகாரமாயும், நாரை ! நாராய் என ஐகாரம் ஆய் ஆகியும் அலவன் - அலவ ! என ஈறு குன்றியும் குறுமுயல் - குறுமுயால் ! ஏன ஈற்றயல் நீண்டும் பிறவானும் சான்றோர் வழக்கினுள் வருவன கொள்க.
சூ. 153 :	உளவெனப் பட்ட எல்லாச் சொல்லும்
	அளபிறந் தனவே விளிக்குங் காலை
	சேய்மையின் இசைக்கும் வழக்கத் தான
[35]
க-து :	மூவகைப் பெயர்கட்கும் எய்தியதன்மேற் சிறப்பு விதி கூறுகின்றது.

உரை: விளிகோடற்குரியன என மேல்விதந்து கூறப்பட்ட எல்லாச் சொற்களும் சேய்மை இடம் பற்றி இசைக்கும் வழக்கின்கண் விளிக்குமிடத்து அளபிறந்தனவாம்.
அளபிறந்தன என்றது உயிரீறாயின் அவற்றின் மிக்கும் புள்ளியீறாயின் அவற்றின் அயல்நின்ற உயிர்மிக்கும் சேய்மைக்கேற்ப இசைக்கும் என்றவாறு.
எ-டு :(நம்பி) நம்பீஇ ! நம்பீஇஇ ! (ஆடூ) ஆடூஉ ! சாத்தா, சாத்தாஅ, மலையமான், மலையமாஅன், (மால்) மாஅல் -மாஅஅல் ! எனவும் (தொழீஇ) தொழீஇஇ ! (குரீஇ) குரீஇஇ ! எனவும் விளவேஎ ! புறவேஎ ! எனவும் வரும்.