தொடக்கம் | ||
குற்றுகரச் சிறப்புப் புணர்ச்சி
|
||
421. | வண்டும் பெண்டும் இன்னொடு சிவணும் | உரை |
422. | 'பெண்டு' என் கிளவிக்கு அன்னும் வரையார் | உரை |
423. | யாது' என் இறுதியும், சுட்டு முதல் ஆகிய ஆய்த இறுதியும், உருபு இயல் நிலையும் |
உரை |
424. | முன் உயிர் வரும் இடத்து, ஆய்தப் புள்ளி மன்னல் வேண்டும், அல்வழியான |
உரை |
425. | ஏனை முன் வரினே, தான் நிலை இன்றே | உரை |
426. | அல்லது கிளப்பின், எல்லா மொழியும் சொல்லிய பண்பின் இயற்கை ஆகும் |
உரை |
427. | வல்லொற்றுத் தொடர்மொழி வல்லெழுத்து மிகுமே | உரை |
428. | சுட்டுச் சினை நீடிய மென்றொடர் மொழியும், யா வினா முதலிய மென்றொடர் மொழியும், ஆயியல் திரியா, வல்லெழுத்து இயற்கை |
உரை |
429. | யா வினா மொழியே இயல்பும் ஆகும் | உரை |
430. | அந் நால் மொழியும் தம் நிலை திரியா. | உரை |
431. | 'உண்டு' என் கிளவி உண்மை செப்பின், முந்தை இறுதி மெய்யொடும் கெடுதலும், மேல் நிலை ஒற்றே ளகாரம் ஆதலும், ஆ முறை இரண்டும் உரிமையும் உடைத்தே- வல்லெழுத்து வரூஉம் காலையான |
உரை |
432. | இரு திசை புணரின் ஏ இடை வருமே | உரை |
433. | 'திரிபு வேறு கிளப்பின், ஒற்றும் உகரமும் கெடுதல் வேண்டும்' என்மனார் புலவர், ஒற்று மெய் திரிந்து னகாரம் ஆகும், தெற்கொடு புணரும் காலையான |
உரை |