எல்லிவிட் டன்று வேந்தெனச் சொல்லுபு
பரியல்; வாழ்கநின் கண்ணி; காண்வர
விரியுளைப் பொலிந்த வீங்குசெலற் கலிமா
வண்பரி தயங்க வெழீ இத்தண் பெயற்
கான்யாற் றிடுமணற் கரைபிற் கொழிய
வெல் விருந் தயரு மனைவி
மெல்லிறைப் பணைத்தோட் டுயிலமர் போயே”
|
பாணன் கூற்றிற்குப் பாட்டு வருமாறு:
|
“நினக்கியாம் பாணரு மல்லே மெமக்கு
நீயும் குருசிலை யல்லை மாதோ;
நின்வெங் காதலி தன்மனைப் புலம்பி
ஈரித ழுண்கண் உகுத்த
பூசல் கேட்டு மருளா தோயே.” |
(ஐங்-480)
|
கீழ்வரும் அயலோர் கூற்று ‘ஊரும் அயலும்’ என்னும் செய்யுளில் (503) சூத்திரத்திற்கு மாறான
பிற்கால வழக்காகும்.8
|
“துறந்ததற் கொண்டு துயரடச் சாஅ
யறம்புலந்து பழிக்கு மளைக ணாட்டி!
எவ்வ நெஞ்சிற் கேம மாக
வந்தன ளோநின் மகளே,
வெந்திறல் வெள்வேல் விடலை முந்துறவே.” |
(ஐங்-393)
|
இது, உடன்போய்த் தலைமகள் மீண்டுவந்துழி அயலோர் அவள் தாய்க்குச் சொல்லியது.
|
|
46.
| நிகழ்ந்தது நினைத்தற்கு ஏதுவும் ஆகும் | (46) |
ஆ.மொ.இல.
|
What happened once may be thought of again
|
இளம்பூரணர்
|
46. நிகழ்ந்தது......................ஏதும் ஆகும்.
|
இதுவும் பாலைக்கு உரியதோர் மரபு உணர்த்துதல் நுதலிற்று
|
8 ஊரவரும் அயலவரும் கூறுவன அவராலேயே நேரே கூறப் பட்டனவாகச் செய்யுளில்வாரா பிறர்
கொண்டு கூறுவனவாகவே வரும் என்பது அச்சூத்திரப் பொருள். கீழ்வரும் செய்யுள் அயலோர் நேர்
கூற்றாகவருவது தொல்காப்பியர்க்குப் பிற்கால வழக்கு. |