பொருள்:  ஒளகாரஉயிர் தவிர்ந்த    ஏனைய    பதினொரு   உயிர்
எழுத்துக்களும் மொழி இறுதிக்கண் நிற்றற்கு ஆகும்.
 

எ-டு: ஆஅ, ஆ, ஈஇ, ஈ, ஊஉ, ஊ, ஏஎ, ஏ, ஐ, ஓஒ, ஓ  எனவரும்.
 

குற்றுயிர்கள் தனித்து ஈறாகா; அளபெடையின்கண் ஈறாகும் என்க. இனி
“ஈரள பிசைக்கும்   இறுதியில்   உயிரே”   (இடை-33)   எனப்பின்னரும்
வலியுறுத்துவார். ‘‘ஒள” என்பது குறிப்பிடைச் சொல்லாகவன்றிப் பெயராயும்
வினையாயும்  வாராமையான்  ‘‘ஒள’’  எஞ்சிய இறுதியாகும் என்றார். இது
மெய்யொடு கூடி ஈறாமாறு மேற்கூறுதலான் ஈண்டுக் கூறியது தனித்து ஈறாக
நிற்கும் நிலையை என்பது புலனாம்.