(இ - ள்.) நிழல்விடும் அழகிய மணிப்பூணினையும் வீரக்கழலையுமுடைய போர்விருப்பத்தோனுடைய கல்லினை ஏத்தியது எ-று.

(வ - று.)
¹அடும்புகழ் பாடி யழுதழுது நோனா
திடும்பையுள் ²வைகி யிருந்த - கடும்பொடு
கைவண் குருசில் ³கற் கைதொழூஉச் செல்பாண
தெய்வமாய் நின்றான் றிசைக்கு .

(இ - ள்.) பகைவரைக்கொல்லும் கீர்த்தியைச் சொல்லிக் கலுழ்ந்து கலுழ்ந்து பொறாதே துன்பத்துள்ளே தங்கியிருந்த சுற்றத்தாரோடு கை வளப்பத்தினையுடைய உபகாரிதன் கல்லினைக்கைதொழுது போவாயாக , பாணனே, கடவுளாய் நின்றான் திக்கு எட்டிற்கும் எ-று.