(இ - ள்.) குருந்தப்பூ மலரும் மாலையினையுடைய கணவன் இறந்தானாகக் கரிய பெரிய கண்ணினையுடையாள் வைதவியமெய்தியவாற்றைச் சொல்லியது எ-று.

(வ - று.)
கலந்தவனைக் கூற்றங் கரப்பக் கழியா
தலந்தினையு மவ்வளைத் தோளி-உலந்தவன்
தாரொடு பொங்கி நிலனிசைஇத் தான்மிசையும்
காரடகின் மேல்வைத்தாள் கை.

(இ - ள்.) தன்னுடனே கூடின கொழுநனைக் கூற்றுவனொளிப்பத்தான் இறந்து படாது நொந்துவருந்தும் அழகிய வளைத்தோளினையுடையாள் ,தன்னைவிட்டு இறந்தவன் மாலையோடு கோபித்து வெறுநிலத்திலே வதிந்து நான் அருந்தும் கரிய அடகின்மேலே கையை வைத்தாள் எ-று.