| என்பது செவிலி மனைவயிற் பெயர்ந்தது. |
| 18. | “நாண்கால் வாங்கிய சிலையர் சீற்றமொ
டீங்கிவ டன்னையர் வருகுவர்
யாங்கா குவரிவர் வளையுங் காலே” (126) |
| என்பது தலைமகள் தமர் பின்செல்லக் கண்டார் சொல்லியது. |
| 19. | “2அயிலே ரம்பினர் நின்னையர் கயில்வளை
பயில்பூஞ் சுனையி னீழல்
மயிலேர் சாயன் மறைகுவன் சிறிதே” (127) |
| என்பது தலைமகள் தமராதல் அறிந்து தலைமகன் மறைந்தது. |
| 20.
5. | “வரிசிலை யிடவயி னேந்திக் கணைதெரிந்
தெரியுமிழ் கண்ணின ரிவரே ஞாங்கர்
ஆயிழை மடந்தை தமரென மறைந்த
சேயுயர் செல்வனுஞ் சினவு மாயிடை
அறனன் றிதுவென வுரைஇத்
திறனறி மாந்தரைத் தெருட்டுது நாமே” (128) |
| என்பது இடைச்சுரத்துக் கண்டார் சொல்லியது. |
| 21. | “இவளே, நலமேம் பட்ட வம்பின ளிவளே
குலமேம் பட்ட சான்றோர் மகனே
இருவர் தன்மையு நோக்கிப்
பருவர லெய்தாது கொடுத்தலோ பண்பே” (129) |
| இதுவுமது. |
| 22. | “பெரும்பட ருழக்குங் கிளைமகிழ் தூங்கத்
திருந்தெழி லல்கு லன்பொடு
வியன்பெருந் தொல்பதிப் புகுகநாம் விரைந்தே” (130) |
என்பது பெயர்ந்தனர் வருதல்.
1. ஒப்பு. “வெந்நீ ரருஞ்சுரம்”, “நெருங்கடல்” (இறை. 23, மேற்.); கலி, 9: 15 - 7 ; சீவக. 563; பெருங். 1. 47 : 253 - 5. 2. நற்.362 ; ஐங்குறு,312 |