(து - ம்.) என்பது, பொருள்வயிற் பிரிகின்றா னென்பது உணர்ந்த தலைமகள் வருந்துதலும் அதனை யறிந்த தலைவன் 'இத்தகையாளை விட்டுப் பிரிவேன் என்று என்நெஞ்சு கருதுமாயின், இன்மையதிளிவு மிகக் கொடி'தென அழிந்து கூறாநிற்பது.
(இ - ம்.) இதற்கு, "வேற்றுநாட் டகல்வயின் விழுமத் தானும்" (தொல். கற். 5) என்னும் விதிகொள்க.
| தண்புனக் கருவிளைக் கண்போன் மாமலர் |
| ஆடுமயில் பீலியின் வாடையொடு துயல்வர |
| உறைமயக் குற்ற ஊர்துஞ்சு யாமத்து |
| நடுங்குபிணி நலிய நல்லெழில் சாஅய்த் |
| 5 | துனிகூர் மனத்தள் முனிபடர் உழக்கும் |
| பணைத்தோள் அரும்பிய சுணங்கிற் கணைக்கால் |
| குவளை நாறுங் கூந்தல் தேமொழி |
| இவளின் தீர்ந்தும் ஆள்வினை வலிப்பப் |
| பிரிவின்நெஞ் சென்னும் ஆயின் |
| 10 | அரிதுமன் றம்ம இன்மையது இளிவே. |
(சொ - ள்.) தண் புனக் கருவிளைக் கண்போல் மாமலர் - ஈரிய புனத்திலுள்ள கருங்காக்கணத்தின் கண்போன்ற கரிய மலர; வாடையொடு ஆடுமயில் பீலியின் துயல்வர - வாடைக்காற்று வீசுதலானே கூத்தாடுகின்ற மயிலின் பீலிபோல ஆடாநிற்ப; உறைமயக்கு உற்ற ஊர் துஞ்சு யாமத்து - விடாது மழைத்தூவல் பொருந்திய ஊர் முழுதும் உறங்கும் நடுயாமத்து; நடுங்கு பிணி நலிய நல்எழில் சாஅய் துனி கூர் மனத்தள் - நடுங்குகின்ற காமநோய் வருத்தஞ் செய்தலாலே நல்ல அழகு குறைந்து; முனிபடர் உழக்கும் - துன்பமிக்க மனத்தளாய்த் தன்னை முனிந்தொறுக்கும் காமநோயால் உழக்(கப்படு)கின்ற; பணைத்தோள் அரும்பிய சுணங்கின் கணைக்கால் குவளை நாறும் கூந்தல் தேமொழி இவளின் - பருத்த தோளையும் வெளிப்படத் தோன்றிய தேமலையும் திரண்ட தண்டையுடைய குவளைமலர் மணம் வீசுங்கூந்தலையும் இனிய சொல்லையுமுடைய இவளை; தீர்ந்தும் ஆள்வினை வலிப்ப - கைவிட்டும் பொருளின் முயற்சி என்னெஞ்சினை இழுத்தலால்; நெஞ்சு பிரிவின் என்னும் - என்னெஞ்சு 'யான் இவளைப் பிரிகிற்பேன்' என்று கூறாநிற்கும்; ஆயின் இன்மையது இளிவு அம்ம மன்ற அரிது-அங்ஙனம் கூறுமானால் வறுமையான் வரும் இளிவரவு அம்ம திண்ணமாக மிகக் கொடியதேயாம்; இஃதொரு வியப்பிருந்தவாறென்? எ-று.
(வி - ம்.) கருவிளை - கருங்காக்கணம். உறை - மழைத்துளி.
பிரிந்தவழி நடுயாமத்துத் துனிகூர்ந்து உழக்குங்கால் ஆற்றுவாரும் இலராவரே யென்பான் ஊர்துஞ்சிய யாமத்தை முதலிற் கூறினான். தோள்மீதுங் கூந்தல்மீதுங் கிடந்து முயங்குமின்பம் நினைவில்வர அதனையடுத்துப் பிற்கூறினான். முயங்காதிருந்தக்காலும் மொழி யொன்றனைக் கேட்டே இன்புற்று இருக்கலாமே அதுவுமில்லை யாவதோவென இரங்கி ஈற்றிற் கூறினான். தானே கூறியாறியது. கைகோள் - கற்பு. மெய்ப்பாடு - பிறன்கண் தோன்றிய வருத்தம் பற்றிய இளிவரல். பயன் - இல்லத் தழுங்கல்.
(பெரு - ரை.) இன்மையது இளிவு - இன்மையான் வரும் இளிவரவு. நாளும் இன்மையது இளிவரவினைத் தனக்கெடுத்துக் காட்டிக்காட்டி நெஞ்சுதன்னைப் பொருள்வயிற் பிரியத் தூண்டுதலானே, தன் காதலியின் அரும்பெரும் பண்புகளை நினைந்து நினைந்து இத்தகைய மாண்புடையாளையும் பிரிந்து செல்லத் தூண்டுமாயின் அவ்விளிவரவு ஆற்றுதற் கரியதொன்றே ஆதல்வேண்டும் என வியந்தபடியாம்.
(262)