(து - ம்.) என்பது, தலைமகளைத் தலைமகன் கொண்டுதலைக்கழிந்தமை கேட்ட செவிலி புலம்பிப் பின்பு நற்றாய்க்குக் கூற அவ்வீன்றதாய் அஃது அறத்தாறெனக் கொண்டாளாயினும் பண்டு என்னைச் சிறிது பொழுது பிரியினும் நொந்து புலக்குநள் எவ்வாறு அஞ்சாது பாலைநிலத்திற் செல்லுவள்கொலென மகளது அச்சத்தன்மை முதலாயவற்றுக் கச்சமுற்றிரங்கிக் கூறாநிற்பது.
(இ - ம்.) இதனை, “தன்னு மவனு மவளுஞ் சுட்டி” (தொல்-அகத்- 39.) என்னும் நூற்பாவின்கண் "அச்சம்" பற்றி நற்றாய் கூறியதென அமைத்துக் கொள்க. அச்சம் இருவகைத்து : தலைவி தான் செல்லும் பாலையின்கண் விலங்கும் புள்ளும் ஆறலைப்போரும் முதலிய கண்டு அஞ்சும் அச்சமும், தந்தை தன்னையர்பின் சென்றவர் இஃதறமென்னாது தீங்கு செய்கின்றாரோ என்று அஞ்சும் அச்சமும் என்பனவாம். இவற்றுள் இது முன்னது,
| நின்ற வேனி லுலந்த காந்தள் |
| அழலவிர் நீளிடை நிழலிடம் பெறாஅது |
| ஈன்றுகான் மடிந்த பிணவுப்பசி கூர்ந்தென |
| மான்ற மாலை வழங்குநர்ச் செகீஇய |
| 5 | புலிபார்த் துறையும் புல்லதர்ச் சிறுநெறி |
| யாங்குவல் லுநள்கொல் தானே யான்றன் |
| வனைந்தேந் திளமுலை நோவ கொல்லென |
| நினைந்துகைந் நெகிழ்ந்த வனைத்தற்குத் தான்றன் |
| பேரமர் மழைக்க ணீரிய கலுழ |
| 10 | வெய்ய வுயிர்க்குஞ் சாயன் |
| மையீ ரோதிப் பெருமடத் தகையே. |
(சொ - ள்.) தன் வனைந்து ஏந்து இளமுலை நோவகொல் என - அவளுடைய தொய்யில் வனைந்து பருத்த இளைய கொங்கைகள் நோவனவோ என்று; யான் நினைந்து கை நெகிழ்ந்த அனைத்தற்கு - யான் நினைந்து அணைத்திருந்த கையை நெகிழ்த்த அதனைப் பொறாளாய்; தான் தன் பேர் அமர் மழைக்கண் நீரிய கலுழ வெய்ய உயிர்க்கும் - தான் தன்னுடைய பெரிய அமர்த்த குளிர்ச்சியையுடைய கண்கள் நீர் வடிவனவாய்க் கலுழ வெம்மையாக உயிர்க்கின்ற; சாயல் மை ஈர் ஓதி பெருமடம் தகை - மென்மையையும் கரிய ஈரிய கூந்தலையும் பெரிய மடப்பத்தையும் உடைய தகுதிப்பாடுடைய என் புதல்வி; வேனில் நின்ற உலந்த காந்தள் அழல் அவிர் நீள் இடை-ஏனைய பருவம் எய்தாமல் வேனிற் பருவமொன்றுமே நிலை பெற்று நின்ற காய்ந்து வாடிய காந்தளையுடைய அழல் வீசுகின்ற நீண்ட கடத்திலே; நிழல் இடம் பெறாது ஈன்று கான் மடிந்த பிணவு - நிற்குமாறு நிழலிடமும் பெறாது குட்டிகளையீன்று காட்டில் காவல் செய்திருந்த பெண்புலி; பசி கூர்ந்தெனமான்ற மாலை வழங்குநர்ச் செகீஇய புலி பார்த்து உறையும் - மிகவும் பசியுடையதென்று அதன் பசியைப் போக்கக் கருதி மயங்கிய மாலைப் பொழுதில் நெறியிற் செல்லுபவரைக் கொல்லும் பொருட்டு ஆண்புலி அந்நெறியை நோக்கியிருக்கும்; புல் அதர்ச் சிறுநெறி - புல்லிய அதராகிய சிறியநெறியில்; யாங்கு வல்லுநள் - யாங்ஙனம் நடக்க வல்லுநளோ? எ - று.
(வி - ம்.) மான்றல் - மயங்குதல். செகிஇய - கொல்லவேண்டி. மடத்தகை : அன்மொழித்தொகை. மடத்தகை நெறி யாங்கு வல்லுநளெனக் கூட்டுக.
கைநெகிழ்த்தற்குக் கலுழ்தல் - பிரிதற்கு அழுதல். சிறிது பிரியினுங் கலுழ்பவள் புலிபார்த்துறையுங் கானிற் செல்வதெங்ஙனம் என அவளது அச்சத் தன்மைக்கிரங்கியதாம்.
புல்லதர்ச் சிறுநெறி - பரலும் முள்ளும் பயின்ற சிறிய வழி. இதில் யாங்ஙனம் நடக்கவல்லுநளெனத் தன்மகண் மென்மைத் தன்மைக்கிரங்கியதாம்.
இறைச்சிகள் :- (1) பிணவின்பசியைப் போக்கப் புலி உணவு தேடி நெறியிற் பார்க்குங்கானமென்றது தலைவியின் அயர்ச்சியைப் போக்க வேண்டித் தலைமகன் மாலைப்பொழுதிலே தங்குமிடந் தேடி ஆங்கு இருவருந் தங்குவரென ஆற்றுவாளென்றதாம்.
இறைச்சிகள் :- (2) ஈன்று கான்மடிந்த பிணவென்றது தலைமகள் இனி மக்களொடு மகிழ்ந்து மனையறங்காக்குமென்றாற்றுவா ளென்றவாறு. மெய்ப்பாடு உவகைக்கலுழ்ச்சி. பயன் - ஆற்றாமை நீங்குதல்.
(பெரு - ரை.) இவ்வுரையாசிரியர் மழைக்கணீரிய, என்பதனை மழைக்கண் நீரிய என்று கண்ணழித்துக் கொண்டனர். மழைக்கண் ஈரிய கலுழ எனக் கண்ணழித்துக் கொண்டு ஈரமுடையவாய்க் கலுழ என்னலே அமையும் என்க. என்னை? நீரிய எனல் வழக்கன்மையான் என்க.
(29)